Κοιτα,δεν είναι συνειδητή επιλογή το "τι να κάνω τώρα,έχω τόσα προβλήματα,ας πέσω στα ναρκωτικά".Και το ποιός πίνει τελικά,και ποιός όχι,είναι από μόνο του πολύ περίπλοκο,κι εξαρτάται απο παρα πολλους παραγοντες.Η ευασθησία παιζει εναν πολύ μεγάλο ρόλο.Σαφώς και όταν μπλέκεις βυθιζεσαι στα σκάτα,το έχω βιώσει πολύ καλά αυτό,και ουδέποτε δεν το αρνήθηκα. Η ένστασή μου είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κρίνει αν κάποιος είναι καμμένο χαρτί ή όχι.Ακόμα και ο τελευταίος πρεζάκιας,κάτι έχει να σου δώσει.Και ανα πάσα στιγμή,σε αυτόν τον άνθρωπο μπορεί να δημιουργηθεί το αίτημα για απεξάρτηση,και να φύγει απ'όλο αυτό.Λυπηρό είναι οτι δεν τα καταφέρνουν όλοι,όπως επίσης οτι πάνε να κλείσουν δημόσιες μονάδες απεξάρτησης που έχουν βοηθήσει τόσο κόσμο,και αυτό γιατι παίζουν φραγκάκια στο κόλπο. Ενας παράγοντας που (μπορεί να μη) βοηθάει καποιον να πεσει στη χρήση,αλλα και που σιγουρα δεν βοηθάει τον χρήστη να βγει από αυτή,είναι ο κοινωνικός ρατσισμός.