Ας δούμε και μία πλευρά του θέματος πολύ πιο...φωτεινή! Όταν είχαν προβληθεί στην Ελλάδα οι πρώτες ταινίες της σειράς ''Η Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή'' μερικοί πιτσιρικάδες δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν το ''Blue Oyster'' και οι, τίγκα στο δερμάτινο, θαμώνες του. Κυριαρχούσε τόσο πολύ το στερεότυπο της gay καρικατούρας τύπου ''Φίφης'', που ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι τα ντερέκια με τις μουστάκες ήσαν ...ομοφυλόφιλοι. Οι εφημερίδες χρησιμοποιούσαν όρους όπως ''ανώμαλοι'' και ''τρίτο φύλο'' καθημερινά. Υπήρχαν απαλλαγές από τη στρατιωτική΄θητεία λόγω ''ψυχικής νόσου-καθ'έξιν ομοφυλοφυλίας''. Το κράξιμο και η άσκηση σωματικής βίας ήταν καθημερινό φαινόμενο, όπως επίσης και το ''ψωνιστήρι'', που κατέληγε στη ληστεία και τον ξυλοδαρμό του πελάτη. Δεν αναφέρομαι σε κάποια περίοδο του 19ου αιώνα, αλλά στα Ελληνικά 80s! Προσοχή, δεν λέω ότι έχουν εκλείψει τα παραπάνω φαινόμενα, έχει εκλείψει όμως η στάση της κοινωνίας απέναντί τους, όπως επίσης και η απίθανη άγνοια και διαστρέβλωση με τα στερεότυπα, τις ψυχικές νόσους κλπ. Το ότι φτάσαμε σήμερα να συζητάμε ότι το ''δεν με νοιάζει τι κάνουν στο κρεβάτι'' είναι υποκριτική ομοφοβία, ενώ τότε το έλεγαν οι πιο...προοδευτικοί, εγώ το θεωρώ κέρδος. Η νέα γενιά έχει διορθώσει πολλά στραβά και όσο προχωράμε θα διορθώσει κι άλλα.