Έξω από τα κόμματα εξουσίας και ξεεξουσίας, έξω από το ποιος είναι τί και τί ήταν πριν και κάποτε και- μιας και πολυαναφέρθηκε σχετικώς η αριστερά εδώ μέσα- έξω από την κολυμπιθρίωση της πολιτικής αντίληψης στο όνομα μιας δύσκολης συγκυρίας(παλιολουμπενάρες ντεμέκ αριστεροί-που ήσασταν ρε πριν;-σας βλέπω), ο Κρανιδιώτης απάντησε κυριολεκτώντας στη μεταφορικότητα του παραλόγου, και αυτό είναι η μεγαλύτερη αδικία για τους λογικούς. Διότι, ενδεχομένως, όντως μόνο αυτό το κουτί θα μπορούσε να βρει για να τον βάλει, άν δεν ήταν διπλωμένος καταλλήλως πριν καν παγώσει και του ζητούνταν όντως να αναλάβει αιφνιδίως, στο φανταστικό και σαδιστικό κόσμο του αιτούντος, αυτό το πτώμα(!). Διότι... για να μην πω το τρίτο στη σειρά κουφό(:"ε στείλ' τον, τί το λες και δεν το κάνεις, πάντως εγώ αυτό μπορώ να προσφέρω"), αναδεικνύεται μέσα από την είδηση, και χωρίς ο ίδιος ο Κρανιδιώτης να καταλάβει ότι το εννοεί, ότι η αριστερά σου ανθρωπάκο είναι αναλώσιμη. Διότι... αυτό έχεις να κάνεις; Να υποθέτεις; Και αν δεν υπέθετες αλλά περνούσες στην πράξη, αυτό θα έπρατες;Με λίγα λόγια, "άσε τις μεταφορές και τις μπουνίτσες στον αέρα, και έλα στα ίσια μου θύμα".Διότι... πρέπει κάποια στιγμή από την μεταφορά, να περάσουμε στην κυριολεξία σ' αυτήν την χώρα.Και όταν αυτή η κυριολεκτικότητα γίνει συνειδητή, αντί να τσαμπουνάμε μαλακίες και να πυροδοτούμε κι άλλες ως παραπλεύρως δεδικαιωμένες, θα προοιωνοίζουν, αν δεν είναι και οι ίδιες δηλαδή οι φράσεις, επαναστατικές πράξεις.