«Μετά τον Μαρξ, κανένας άλλος δεν κατάφερε να δώσει το όνομά του σε έναν -ισμό»Λενινισμός, Σταλινισμός, Καουτσκισμός, Περονισμός κ.α.«Μπορεί τα φάρμακα που χρησιμοποίησε η «σιδηρά κυρία» να ήταν πικρά και άγρια – αλλά αποδείχθηκαν δραστικά και η χώρα ανένηψε. Η μεγαλύτερη απόδειξη: οι αντίπαλοί της συνέχισαν την πολιτική της.»Ε... τι;«Δεν είναι το πρόσωπο και οι πράξεις της που ενοχλούν – όσο το σοκ της φοβερής αφύπνισης. Η Θάτσερ δολοφόνησε το Κράτος-Πατέρα, κατέδειξε το τέλος της κρατικίστικης ουτοπίας. Αυτή την πικρή ενηλικίωση δεν της τη συγχώρεσε κανένα ορφανό.»Μμμμμ... μμμάλιστα. Ποιό κράτος-πατέρα δολοφόνησε; Εκείνο που σπαταλάει υπέρογκες δαπάνες στην αύξηση του αστυνομικού και στρατιωτικού σώματος ή εκείνο που καθορίζει και υπαγορεύει την οικονομική πολιτική; Για να καταλάβω δηλαδή. Και για να λέμε και την αλήθεια, την αντίληψη του κράτους ως πατέρα την έχει μόνο μία πολύ συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία.Ανακρίβειες, βερμπαλισμός, φθηνή ρητορεία. Τα συγχαρητήριά μου.