Δεν καταλαβαίνω γιατί καθόμαστε και το συζητάμε.Άν κάποιος θέλει να γράψει, ας γράψει. Αν κάποιος θέλει να το διαβάσει, ας το διαβάσει. Αλλά πολλή σημασία δώσαμε (κατά τη γνώμη μου) στο θέμα, ίσως και γενικότερα στην "ποίηση".Παρεμπιπτόντως, ακόμα το μυαλό μου προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το λόγο ύπαρξης "Νομπελ λογοτεχνίας".(Υπάρχουν άνθρωποι που βραβεύονται με Νομπελ φυσικής, βιολογίας, ιατρικής, οι οποίοι πραγματικά δουλεύουν χρόνια και καταφέρνουν να κάνουν απίστευτα πράγματα, αλλά κανείς δεν ξέρει ούτε αυτούς ούτε το έργο τους. Ενώ για τη λογοτεχνία όλοι ξέρουν και παθαίνουν μινι οργασμούς διαβάζοντας το υπέρτατο νόημα.)Επιβρεβεύει κάποιον που μπορεί να χειριστεί καλά το λόγο;Κάθε φοιτητής φιλοσοφικής σχολής (ή και μη) μπορεί να το κάνει (λίγο ή πολύ).Επιβραβεύει το συναίσθημα και όλη την κλάψα του γράφοντος;Εάν νιώθεις απογοητευμένος, λυπημένος, ερωτευμένος χωρίς ανταπόκριση, γράψε τα σε ένα χαρτί σπίτι σου και στην τελική κλείσε ραντεβου με έναν ψυχίατρο. Εγώ γιατί να πρέπει να το διαβάσω;Θα μου πεις "μη το διαβάσεις".Ε, δε θα το κάνω.Και τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ, και επειδή θα μαζέψω άπειρα αρνητικά σχόλια-σεντόνια από κάτω, δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο θέμα με την ποίηση και τους ποιητές. Διάβασα, δε μου άρεσε, προχώρησα τη ζωή μου.Ας τη διαβάσει όποιος θέλει, αλλά ας μη νομίζει οτι παίζει με τα υψηλά νοήματα, ότι κάθε φορά που διαβάζει ένα ποίημα ανεβαίνει 80 επίπεδα IQ και 65 επίπεδα κουλτούρας.Τα περισσότερα έχουν τόση καψούρα όση έχουν και τα σκυλάδικα του Κιάμου. Μείνετε εκεί.