Διαβάζω τη χολή κάποιων ενάντια στη Δημουλά (ή τη Μόνικα) και γράφουν λες και ο καλλιτέχνης τους κλώτσησε το σκυλάκι.Και η αρνητική κριτική είναι θεμιτή, αρκεί να αφορά το έργο που κρίνεται. Δεν καταλαβαίνω αυτό το φανατισμό που φτάνει τα όρια θρησκευτικής παράκρουσης, όπως το κείμενο της Χαλιδιά (που έχει άφθονα συναισθήματα και μηδέν επιχειρήματα).
