Δηλαδή εξισωνεις το να μάθει κάποιος τη γλώσσα απ την οποια περιβάλλεται κ επικοινωνεί με τον εξαναγκαστικο θρησκευτικό προσηλυτισμο; Ας παρουσίαζε το μάθημα των θρησκευτικών όλες τις θρησκείες κ ας άφηνε το παιδί να διαλέξει σε τι και αν θα πιστεψει. Κ μιλάω για το πως θα πρεπε να λειτουργεί σε παιδαγωγικό επιπεδο, γιατί το οικογενειακό περιβάλλον είναι ξεχωριστό για το κάθε παιδί κ εκει έγκειται η "κουλτούρα" στην οποία αναφέρεσαι.Με αυτή τη λογική στο μάθημα της μουσικής θα πρέπε να διδασκομαστε μόνο για κλαρίνα κ μπουζούκια αφού αυτή είναι η κουλτούρα μας.
