Τι βιώματα έχει αυτό το παιδί.. Που τον βρίσκει τέτοιο στόμφο και τόσα μεγάλα λόγια τέτοιες ώρες..Είναι λίγο τρομαχτικό, γιατί όλο το σκηνικό με τις υψωμένες γροθιές και το "Ελληνικέ λαέ" βρωμαει αφόρητα πασοκιλα, αλλά κατά ένα περίεργο-ισως και διεστραμμένο- τρόπο έχει κάποιου είδους γοητεία.Σαν ένα παιδί που προβαρει στον καθρέπτη τα λόγια που θα πει αύριο στους νταηδες του σχολείου ενώ ξέρει ότι θα γυρίσει στο σπίτι με σπασμένα τα μούτρα..Αυτός εδώ ή θα πρωταγωνιστησει τα επόμενα 20 χρόνια στην Ελλάδα ή σε ένα οχταμηνο θα τον έχουμε ξεχάσει.