Πρώτα απ´ όλα μπαλάντα κέρδισε και πέρυσι στη Γιουροβίζιον κι αυτό πέρα απο την φωνάρα την Κονσίτα, υπήρχε το μούσι και οι αδελφές ψυχές ανά τον κόσμο που τον / την ψήφισαν. Πίσω στα δικά μας, στέλνουμε μπαλάντα (ενώ κέρδισε και πέρυσι τον ευρωπαικό διαγωνισμό) και χωρίς καμία διαφορετικότητα έστω μουσένια. Μία στήλη του άλατος τραγουδάει. Όμορφη φωνή κι ευγενική παρουσία ιδανική γί άλλες περιστάσεις κι όχι για έναν ευρωπαικό φεστιβάλ. Τί θέλουμε να δειξουμε ότι είμαστε ποιοτικοί; Φωνάρες για μπαλάντες δε σπανίζουν και τόσο τουλάχιστον σε ευρωπαικο επίπεδο. Και γιατί να μην υπάρχει άρωμα Ελλάδας; Δε βαρεθήκαμε πια αυτή την ξενομανία μας; Ούτως η άλλως αυτό το τραγούδι θα περάσει απαρατήρητο τουλάχιστον ας ηταν κάτι ελληνικό η έστω με σταγόνες ελληνικότητας. Κάτι πιο χαρούμενο που το χρειαζόμαστε εμείς οι Ελληνες στις μέρες μας κι όχι ένα παλαιομοδίτικο ερωτικό μιρολόι. Δεν πιστεύω ότι οι πιτσιρικάδες που ψήφισαν κατά κύριο λόγο χθες προτίμησαν τη μπαλάντα αλλα η επιτροπή είχε ήδη προαποφασίσει το αποτέλεσμα. Όσο για τις παρουσιάστριες, μην βροντοφωνάζουν ότι δεν οληρώθηκαν και καυχιουνται. Αν δεν ήθελαν ας μην το έκαναν. Τί θέλουν να μας δείξουν οτι πρεπει να εργαζομαστε αμιαθοί για την εμπειρία; Αυτό το κάνεις όταν έχεις εξασφαλίσει τα αναγκαία. Τέλος, ας ελπίσουμε ότι θα μας λυπηθούν και δε θα μας αποκλεισουν με το καλημέρα σας.
