Επί 5 χρόνια σχεδόν εφαρμόσθηκε με καθεστώς πλήρους πολιτικής και νομικής "ασυλίας" το πιο ακραίο και σκληρό μοντέλο νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, με υποκατάσταση των θεσμών της πολιτείας από την "Τρόϊκα". Μήπως αισθανόμασταν σαν πολίτες πιό ασφαλείς? Μήπως άνοιξαν δουλειές στον ιδιωτικό τομέα? Μήπως έπεσαν επενδύσεις στην παραγωγική βάση και άνοιξαν νέοι τομείς ανάπτυξης στη βιομηχανία, στην έρευνα και τεχνολογία, στην ενέργεια, στη δασοπονία και στην γεωργική τεχνολογία, στη διαχείριση του περιβάλλοντος και ης κλιματικής αλλαγής, ή σε άλλους προωθημένους τομείς που θα ταίριαζαν στη "φυσιογνωμία" της χώρας, θα πρόσφεραν απασχόληση και θα άνοιγαν θέσεις εργασίας για το νέο επιστημονικό ΄δυναμικό της Ελλάδας που είναι από τα πλέον δυναμικά στην Ευρώπη? Μήπως διευρύνθηκε η παραγωγική βάση στις υπάρχουσες συμβατικές δομές της οικονομίας και πρόσφεραν εργασία στους 1 εκ. και πλέον ανέργους? Ή μήπως το μοντέλο που εφαρμόσθηκε του "δώστα όλα" σε "κατευθυνόμενες" ΄πωλήσεις δημόσιας περιουσίας, "όσο κι όσο" από το πανέρι της συνεχούς υποτίμησης των αξιών, χωρίς σχέδιο και δεσμεύσεις του "επενδυτή" καιροσκόπου για μακροχρόνια ανάπτυξη και επανεπένδυση των κερδών στην οικονομία της χώρας, ήταν το "μοντέλο" που υποσχόταν την ευημερία των Ελλήνων στη χώρα τους και διασφάλιζε το μέλλον τους μέσα στην Ελλάδα? Μήπως η Κυβέρνηση των ακραίων νεοφιλελεύθερων πρόσφερε αφειδώς όλα αυτά στους Έλληνες και απλά εκείνοι δεν τα πήρανε χαμπάρι και ξενιτεύονταν κατά χιλιάδες? Για αυτό τώρα και κάποιοι δεν επιθυμούν την επαναφορά του μοντέλου της δημόσιας επένδυσης και της συνεργασίας με τον ιδιώτη επενδυτή, με βάση ένα εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης από τους Έλληνες για τους Έλληνες, που θα βάζει τέλος στο "πάρτα όλα"? Απλώς απορία εκφράζω...