Συμφωνώ, αν και εγώ το βλέπω από άλλη σκοπιά.Κάποια σχόλια, απάντηση στο δικό σου, υπονοούσαν ότι κάτι τέτοιο, λόγω του ότι δεν είναι χιούμορ, δεν θα έπρεπε να επιτραπεί (αυτή η εντύπωση μου δόθηκε, ειδικά με το παράδειγμα με τη κύπρο).Εμένα με χαλάει η "δηθενιά" όπως λες, όχι μόνο του σε ποιον συμπαραστέκονται αλλά κυρίως όσον αφορά το "γιατί". Νιώθω, πιστεύω, ότι η αυστηρότητα μας φτάνει μέχρι τα σύνορα μας. "Θα υπερασπιστώ το α,β,γ, όταν γίνεται στη χώρα μου" με μια διάθεση απλά να διαφοροποιηθούν από την μάζα που χαρακτηρίζουμε "νεοέλληνες" ή δεν ξέρω εγώ τι. Όταν όμως αναφερόμαστε σε άλλες χώρες/λαούς κτλ, τα κριτήρια αλλάζουν. Μια ταινία που προσβάλλει τον μωάμεθ (πρόσφατα στο youtube που είχε γίνει θέμα) συζητούσαμε αν έπρεπε να γυριστεί/προβληθεί ή όχι - όταν οι παπάδες θέλουν να απαγορευτεί μια ταινία μιλάμε για "παπαδαριό" και "σκοταδισμό" κτλ. ΓΙα να μην παρεξηγηθώ, έχω την άποψη ότι η ελευθερία λόγου (χιουμορ κτλ) πρέπει να είναι απόλυτη. Το πίστεύω όχι επειδή συμφωνώ με ότι λέγονται ή δεν θεωρώ ότι υπάρχουν όρια, αλλά επειδή δεν μπορώ να ορίσω αυτά τα όρια (πχ, είμαι εναντίον του να απαγορευτεί ο ναζίστικος χαιρετισμός ή τα κείμενα ενάντια στη δημοκρατία κτλ). Κάτι σαν "προτιμώ έναν ένοχο ελεύθερο από έναν αθώο στη φυλακή".