Καταρχάς, είναι αυτονόητο ότι σε κανέναν δεν αξίζει να πεθάνει, γιατί η ζωή είναι υπέρτατη αξία, κάθε ζωή είναι μοναδική και αναντικατάστατη, και, κυρίως, γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει. Και επιπλέον η εσκεμμένη αφαίρεση ζωής είναι έγκλημα που διώκεται από το νόμο. Αφού λοιπόν μιλάμε για κάτι ηθικά και ποινικά κολάσιμο, είναι περιττό να καθόμαστε να λέμε το ευκόλως εννοούμενο, δηλαδή ότι είναι καταδικαστέο, (και λυπηρό, και παράλογο, και ηλίθιο να χάνονται και να χαλάνε ζωές για αντριλίκια και για 800 ευρώ).Τούτου λεχθέντος, νομίζω ότι είναι προφανές πως ο ξυλοδαρμός μέχρι θανάτου ενός φυλακισμένου (έστω και βαρυποινίτη, έστω και δολοφόνου) από σωφρονιστικούς υπαλλήλους, από εκπροσώπους του ελληνικού κράτους, είναι εντελώς άλλης τάξης πρόβλημα από ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών και ως τέτοιο θα σχολιαστεί και θα αντιμετωπιστεί. Η σύγκριση των δυο είναι άτοπη, για να μην πω εκ του πονηρού.