Πολύ καλά τα λέει ο Άρης. Μπράβο! Κατα τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε καν να γίνεται διάκριση ανάμεσα σε χριστιανούς και μη, και πολύ περισσότερο ανάμεσα σε "καλούς" και "κακούς" χριστιανούς. Όταν όμως κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται έτσι (ομάδες έξω απ' το Χυτήριο) και μιλούν στο όνομα της "αγάπης του Κυρίου" (τα εισαγωγικά για το πως το εννοούν) και η επίσημη εκκλησία ΔΕΝ ξεκαθαρίζει την θέση της για να μην αφήσει αμφιβολίες και εκμετάλευση του "ονόματος" της, τότε τι σύζητάμε; Αν υπάρχουν εκεί έξω και κάποιοι καλοί άνθρωποι; Σ' αυτό φτάσαμε; Να μετράμε τους καλούς; Η φράση του Νίτσε τα λέει όλα νομίζω. Δεν μπορεί να έχεις αγάπη για κάτι που δεν βλέπεις και να βγάζεις μίσος στον διπλανό ή στον απέναντι. Αυτό είναι κατευθείαν κατάλυση των "κανόνων" οποιασπήποτε θρησκείας και άρα όσο και να χτυπίεσαι και να σταυροκοπιέσαι είσαι απλώς κάποιος χωρίς καρδιά και χωρίς συναίσθηση. Μόνο που τώρα αυτοί οι κάποιοι μαζεύτηκαν πολλοί και εμείς οι υπόλοιποι δεν μπήκαμε στην μέση να τους σταματήσουμε.
