Οι Μιχαλολιάκος και Μπογδάνος δεν ανταγωνίζονται για την εκλογή τους στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ , ούτε σε κανένα άλλο αξίωμα , ώστε οποιαδήποτε κρίση για το ποιος από τους δύο κατάφερε να επιβληθεί έναντι του άλλου είναι άτοπη και άκαιρη.Ο Μπογδάνος δεν τα πήγε καλά χθες , κατά τη γνώμη μου , διότι, ορμώμενος από υπερβολική αυτοπεποίθηση, θέλησε από την πρώτη στιγμή να επιτεθεί και να αποδομήσει τον καλεσμένο του . Έφαγε μία ώρα , προσπαθώντας να κάνει το συνομιλητή του να ομολογήσει ότι είναι ναζί , ενώ προσπερνούσε τη μονότονη απάντηση του συνομιλητή του ότι δεν είναι ναζί αλλά εθνικιστής- λες και το ένα απέχει από το άλλο . Εάν έπαιρνε συνέντευξη πραγματική από το συνομιλητή του, αντικρούοντας έστω τις απόψεις του συνομιλητή του που άφηνες σε όλο τους το "μεγαλείο" να ακουστούν - και δεν έδινε ο ίδιος συνέντευξη στους τηλεθεατές του, η αποδόμηση θα προέκυπτε αυτόματα . Όχι βέβαια γι'αυτούς που επιλέγουν να μην σκέπτονται και παρασύρονται από το κυνήγι των εντυπώσεων , στο οποίο πολύ κακώς παρεσύρθη και ο Μπογδάνος , αφού άλλωστε -όπως επισημάνθηκε- ο Μιχαλολιάκος είναι μαέστρος στην εντυπωσιοθηρία. Εν ολίγοις τις εντυπώσεις κερδίζουν και θα κερδίζουν πάντα οι τύποι αυτοί και είναι ματαιότητα να νομίζει κανείς ότι θα μπορέσει να τους τις κλέψει. Είναι , σαν να νομίζει κανείς , ότι, ντυμένος, θα κατορθώσει να αποσπάσει την προσοχή των άλλων που είναι στραμμένη σ'ενα γυμνό.