Δεν νομίζετε ότι έτσι έχουμε εκπαιδευτεί να διαφωνούμε; Και φυσικά όχι στο σχολείο όπου χρόνος για διάλογο δεν υπάρχει λόγω βαθμοθηρίας και παπαγαλίας αλλά από τους πολιτικούς μας, από τα μέσα ενημέρωσης. Ό,τι παρουσιάζεται ως διάλογος προς το κοινό δεν είναι παρά κενές συζητήσεις και διαφωνίες με κύριο όπλο την επίθεση στο ήθος του αντιπάλου. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποτέ συζήτηση στη Βουλή με επιχειρήματα, διαφωνίες και λύσεις. Δεν μπορώ να θυμηθώ debate, τηλεοπτικό panel που να μην κατέληξε σε καβγά. Ε όταν μόνο αυτά τα πρότυπα προβάλονται, αυτά δεν θα κάνουμε κι εμείς; Μπορεί το σκεπτικό μου να είναι απλοϊκό και να βρίσκει την αιτία σε κάτι περιστασιακό αλλά νομίζω ότι επηρεάζει πάρα πολύ. Ιδιαίτερα τη νέα γενιά που μέλος της είμαι κι εγώ. Μια πολύ εγωιστική γενιά.