Σε μία εποχή που όλο και περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται μακριά από τη χώρα τους (και εγώ μέσα σε αυτούς) είναι πολύ κρίμα κάποιοι να μην έχουν τη δυνατότητα, δωρεάν, να βρεθούν έστω και με αυτό τον απλό τρόπο κοντά στα παιδικά τους χρόνια, εφόσον το ζητάνε. Συνεχώς νιώθεις κάτι να σε τραβάει μακριά από τη χώρα σου. Οι πολιτικοί, η ραγιάδικη νοοτροπία πολλών Ελλήνων και ο ωφελιμισμός των περισσοτέρων. Ε, και εδώ κάτι τέτοιο συμβαίνει. Κάποιοι νομίζουν ότι θα κονομήσουν απο τα έτοιμα και κόβουν και άλλο από Ελλάδα. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει αυτή η χώρα είναι να 1ον να μη ξεχάσουμε εμείς ότι υπάρχει Ελλάδα. Και 2ον να την εξάγουμε. Αν δε το κάνουμε η χώρα θα πνιγεί στα λιμνάζοντα βρωμόνερα που μας έχουν κατακλείσει τόσα χρόνια, θα ψοφήσει και τελικά θα μείνει μια γλυκιά (?) ανάμνηση. Αναρωτιέμαι όταν θα έχει μείνει μόνο η ιδέα ποιος μαυραγορίτης θα διαχειριστεί τα πνευματικά δικαιώματα.
