@SteppenwolfΞεχνάς το "there are lies, there are damn lies and there are statistics"Μπορεί τα νούμερα να μας δείχνουν ότι (θα έπρεπε να) υπάρχει πληθώρα γιατρών, η πραγματικότητα που μας έχει οδηγήσει το ελλιπέστατο σύστημα υγείας όμως δείχνει ελλείψεις ακόμα και με αυτά τα δεδομένα.Προσπερνώντας τις κάθε λογής ρουσφετολογικές πρακτικές που έχουν οδηγήσει την συντριπτική πλειοψηφία του ιατρικού προσωπικού στα μεγάλα αστικά κέντρα αφήνοντας μεγάλο μέρος της επαρχίας ακάλυπτο (και ιδιαίτερα τα νησιά οπου η κατάσταση είναι απελπιστική) και μην αναφέροντας κάν την υπερπληθώρα νοσοκομείων που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια (καταδικασμένα να υπολειτουργήσουν) θα θυμίσω αρχικά ότι είμαστε η μόνη χώρα (τουλάχιστον) στην Ευρώπη που χρησιμοποιεί αντί για 8ωρες βάρδιες το κυκλικό σύστημα εφημεριών. Αυτό σημαίνει ότι κάθε νοσοκομείο πρέπει να απασχολεί προσωπικό ικανό να ανταπεξέλθει όχι μόνο στον πληθυσμό που του αναλογεί, αλλά στον πληθυσμό ολόκληρης της πόλης. Το προσωπικό αυτό βέβαια απασχολείται καθημερινά ενώ η πρακτική χρήση του έρχεται μια φορά στις 4 ημέρες. Να θυμίσω επίσης οτι οι νοσοκομειακοί ιατροί, που ανήκουν στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια υγεία, καλούνται να παρέχουν ΚΑΙ πρωτοβάθμια υγεία λόγω της παντελούς έλλειψης ανάλογων δομών στην κοινότητα, όπως ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού στο εξωτερικό. Και ας προσθέσουμε σε αυτά τα χρέη διοικητικού προσωπικού όπως ηλεκτρονικές καταχωρίσεις, εξιτήρια, χρεώσεις κλπ...Από τη μεριά των νοσηλευτών τώρα, μπορεί να φαίνονται λίγοι σε σχέση με τα δεδομένα των άλλων χωρών, πρέπει όμως να συγκρίνουμε και τα καθήκοντά τους. Γιατί ενώ εδώ ο ρόλος τους είναι κυρίως υποβοηθητικός, σε άλλες χώρες έχουν πόστα με περισσότερες και πιο άμεσες πρωτοβουλίες όπως διαλογή σε τμήματα επειγόντων, ανάληψη ιατρείων σε χώρους όπως σχολεία... στην Αγγλία μάλιστα ο νοσηλευτής είναι σε θέση να διασωληνώσει! Ο θεσμός λοιπόν είναι πιο "διαδεδομένος", βρίσκει περισσότερες εφαρμογές και κατά συνέπεια δημιουργείται και μεγαλύτερη ανάγκη.Δυστυχώς τα στοιχεία που θέτεις σε συνδυασμό με την Ελληνική πραγματικότητα δείχνουν την κατάντια στον τομέα της υγείας. Για να μπορέσουν να εφαρμοστούν σε εμάς έχουμε πολύ δρόμο ακόμη, τον οποίο δρόμο δεν βλέπω να έχουμε ξεκινήσει καν.