Η δαιμονοποίηση του συντηρητισμού, των αυστηρών ηθών, της αστυνόμευσης, της ασφάλειας, κλπ, ευνοεί θρασύδειλα τσογλάνια σαν κι αυτούς. Ακόμα και το γεγονός ότι το θύμα δεν ήταν συνομήλικος αλλά σχεδόν πατέρας τους, αντί να λειτουργήσει αποτρεπτικά όπως θα συνέβαινε σε μια άλλη κοινωνία, τους αποθράσυνε γιατί τον είδαν σαν πιο αδύναμο. Αίσχος δηλαδή. Ο Βαρδάρης πάντως έχει δίκιο, μπορεί η Αριστερά κι οι οπαδοί της να μην το παραδεχτούνε στον αιώνα των άπαντα, αλλά η ευθύνη της στη διαμόρφωση επιθετικών κι ανήθικων όντων είναι τεράστια.
