Καλησπέρα!
Αρχικά καλό θα ήταν να δίνεις τη δέουσα προσοχή στα θέματα που σε ταλανίζουν την παρούσα χρονική στιγμή (εξεταστική πρωτίστως, απ' ό,τι καταλαβαίνω) και όχι να επιτείνεις την ανησυχία και την αρνητικότητά σου με θέματα τα οποία δεν έχεις να αντιμετωπίσεις τώρα (βιοπορισμός στο μέλλον, απορρόφηση από την αγορά εργασίας, οικογένεια κτλ.) και για τα οποία εκ των πραγμάτων βασίζεσαι σε εκτιμήσεις και όχι σε αντικειμενικά δεδομένα, αφού δεν τα βιώνεις στην τελική.
Ως όντα κοινωνικά και ο βίος και η δράση μας συχνά καθορίζονται, πάντα όμως επηρεάζονται, από το πού γεννηθήκαμε, πώς μεγαλώσαμε και πού ζούμε τώρα. Η Ελλάδα της κρίσης, της ετερο- και υπο-απασχόλησης, της ανεργίας, της οικονομικής δυσπραγίας, του νεποτισμού, της γραφειοκρατίας και του υδροκεφαλισμού, των αγκυλώσεων και αστοχιών πολιτικής δεν ήταν επιλογή δική σου. Σε αυτό το περιβάλλον καλείσαι να ζήσεις και να παλέψεις με τα μέσα που έχεις, δε φταις εσύ, απλά συνέβη. Όταν όμως έρθει εκείνη η ώρα, όχι τώρα, τώρα έχεις άλλες προτεραιότητες. Να τα πας καλά στη σχολή σου, να περάσεις όμορφα, να γελάσεις, να ερωτευτείς, να ταξιδέψεις, να γνωρίσεις ανθρώπους και να γεμίσεις στιγμές.
Έπειτα γιατί προεξοφλείς τα πράγματα; Κανένας δεν αποτυγχάνει, ή επιτυγχάνει, εξ ορισμού, απλά και μόνο επειδή είναι αυτός που είναι. Όλοι καταβάλλουν την προσπάθειά τους, πάντα με αβέβαια αποτελέσματα, ενίοτε επιτυχημένα, πολύ συχνά ωστόσο, αποτυχημένα. Σε τελική ανάλυση, η προσπάθεια είναι που μετράει και εφόσον υφίσταται δεν είναι η αποτυχία που σε ορίζει, αλλά η ένταση της προσπάθειας. Όσο σκληρότερα προσπαθείς, όσο περισσότερο αντέχεις, όσο συνεχίζεις να σηκώνεσαι, τόσο δυνατότερη θα γίνεσαι. Απελευθερώσου.