Τη δεκαετία του ’90 πηγαίναμε στο Λονδίνο με βραδινές πτήσεις τσάρτερ και μέναμε σε οικονομικά ξενοδοχεία στο κέντρο. Έτσι, παραμονές του 1992 και Τρίτη 29 φτάσαμε βράδυ στο Λονδίνο και πήγαμε κατευθείαν σε ένα απρόσωπο ξενοδοχείο στη Russell Sq που θύμιζε κλινική. Την επομένη εξορμήσαμε, άλλοι δύο φίλοι παρέα, στα μουσεία και στα βιβλιοπωλεία.
Ήταν πολιτιστικά ταξίδια, αφήναμε πίσω μια γκρίζα και άχαρη τότε Αθήνα, όπου δεν έβρισκες ένα κανονικό βιβλιοπωλείο ή δισκάδικο. Εγώ χωνόμουν στο βιβλιοπωλείο Foyles, ψάχνοντας βιβλία και διαβάζοντας καθισμένος στο πάτωμα, λιγοθύμισα κάποια στιγμή από τη λαχτάρα μου να προλάβω να δω τα πάντα. Την παραμονή του καινούργιου χρόνου, όμως, είχαμε μια αναπάντεχη πρόταση.
Τέσσερα μεγάλα κλουβιά κρέμονταν από την ψηλή οροφή και μέσα σε κάθε κλουβί υπήρχαν τρεις θεόγυμνοι χορευτές που εκπροσωπούσαν τους δώδεκα μήνες των τεσσάρων εποχών. Χόρευαν αλλά και συνευρίσκονταν ερωτικά με μια δόση ρεαλισμού. Οι υπόλοιποι χόρευαν από κάτω πίνοντας νερό από πλαστικά μπουκαλάκια (εντελώς αθώα αναρωτήθηκα γιατί...). Εμείς, πάντως, πίναμε βότκα και μπίρα, θέλαμε να μας βρει το 1993 όρθιους, μεθυσμένους και χορεύοντας, ενώ μέσα στο κλαμπ αλάλαζε το πλήθος, τρελαμένοι, εκστασιασμένοι.
Μια φίλη στην Αθήνα, παντρεμένη παλιά με Άγγλο (κάποτε είχανε το μπαρ market 42), μας πρότεινε να βρούμε τον πρώην σύζυγό της, υπεύθυνο ενός μεγάλου κλαμπ στο νότιο Λονδίνο, στο Brixton, το Fridge. Ήδη τον είχε ενημερώσει και θα τον αναζητούσαμε στην είσοδο. Το Fridge δεν το είχα ακουστά, όμως ψάχνοντας σε κάποια περιοδικά της εποχής διάβασα ότι ήταν το πιο δυναμικό κλαμπ του Λονδίνου. Είχε ξεκινήσει το 1981, εκεί εμφανίζονταν οι νεο-ρομαντικοί, οι Eurythmics, οι Pet Shop Boys, ο Boy George, προτού ακόμη γίνουν γνωστοί, και αργότερα έπαιζαν οι Soul II Soul, επιβάλλοντας το hip hop και άλλα μαύρα ακούσματα. Στην ανακαίνισή του είχε επενδύσει και ο Joe Strummer των Clash.
Τη δεκαετία του '90 εκεί ξεκίνησαν τα πάρτι του Love Muscle, του πιο μεγάλου οργανωμένου gay πάρτι του Λονδίνου, με ξεχωριστούς guests κάθε τόσο, όπως η Eartha Kitt, η Grace Jones κ.ά. Πετύχαμε το Love Muscle ακριβώς τη χρονιά που ξεκινούσε τα πρώτα του πάρτι και μάλιστα το πρώτο πρωτοχρονιάτικο. Ίσως γι’ αυτό δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για όσα θα επακολουθούσαν.
Φτάσαμε κατά τις δέκα στο Brixton με τον υπόγειο. Ο χώρος, ένας παλιός κινηματογράφος του 1913, είχε μετατραπεί σε κλαμπ, διατηρώντας ανέπαφο το εσωτερικό του, με εξώστες, κυκλικές σκάλες, υπόγεια, αλλά με τον πιο προηγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό. Δεν χρειάστηκε να σταθούμε στην ατέλειωτη ουρά και, χωρίς καν να πληρώσουμε είσοδο, μας περίμενε ο συμπαθέστατος κύριος P. και μας οδήγησε στον εξώστη, όπου και αράξαμε στις βελούδινες και λίγο φθαρμένες πολυθρόνες. Λίγο πριν τις δώδεκα το κλαμπ είχε γεμίσει ασφυκτικά από πλήθη που χόρευαν. Το περισσότερο που φορούσαν ήταν ένα σκέτο τζιν, το λιγότερο ένα σπασουάρ, αρκετές εκκεντρικές ενδυμασίες, προηγμένα φωτιστικά εφέ, μουσική trance. Όλος ο ισόγειος χώρος ήταν μια τεράστια πίστα ασφυκτικά γεμάτη, μουσκεμένη από τα κορμιά.
Οι τοίχοι έσταζαν κι αυτοί σαν τον ιδρώτα των κορμιών. Υπήρχε μια απίστευτα φιλική διάθεση παντού, στον κόσμο, στο προσωπικό, οπουδήποτε έστρεφες το βλέμμα σου. Στις δώδεκα παρά ένα λεπτό η αρχιέρεια, drag queen Yvette (The Conqueror), μέτρησε αντίστροφα πριν μπει ο καινούργιος χρόνος και μετά, μέσα από αλαλαγμούς και εναγκαλισμούς, βγήκε ο Marc Almond και μας αφιέρωσε δύο τραγούδια, ηρεμώντας για λίγο τα πλήθη που φιλιόντουσαν δακρυσμένα.
Θυμάμαι, όταν φεύγαμε, κατά τις τρεις το ξημέρωμα, έκανε πολύ κρύο και δεν βρίσκαμε ταξί να μας πάει στη γειτονιά του Bloomsbury, εκεί όπου σύχναζαν η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Ε.Μ. Φόρστερ, ανύποπτοι για το πώς θα διασκέδαζαν, δύο δεκαετίες μετά, οι συμπατριώτες τους. Τις υπόλοιπες μέρες είδαμε παραστάσεις, αγοράστηκαν κι άλλα βιβλία (άπαντα της Muriel Spark).
Εκείνη η Πρωτοχρονιά στροβίλιζε στο μυαλό μου για καιρό μετά – ίσως να ήταν και το πιο εντυπωσιακό πάρτι της ζωής μου. Η αστυνομία έκλεισε το κλαμπ το 1998, ξανάνοιξε με νέα διεύθυνση, για να κλείσει οριστικά το 2010. Από το 2011 συνεχίζει, στο ίδιο κτίριο, με άλλο όνομα, χωρίς να έχει καμία σχέση με τα παλιά. Αναζητώντας σήμερα το The Love Muscle xx website για να βρω στοιχεία και μουσικές της εποχής είδα ότι κι αυτό έχει κλείσει.
________________
O Θεόδωρος Γρηγοριάδης είναι συγγραφέας. Το τελευταίο βιβλίο του «Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη