Το πέμπτο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων έχει σχήμα πετάλου και μοιάζει με θεματικό πάρκο όσον αφορά τις φημισμένες παραλίες του, καθεμία πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες.
Αφού ξαπλώσεις στα λευκά βράχια στο Σαρακήνικο και αποφασίσεις αν θυμίζουν σεληνιακό τοπίο ή γιγάντιες μαρέγκες δίπλα στα τιρκουάζ νερά, κατέβεις το απότομο μονοπάτι, κρατώντας το σκοινί, για να φτάσεις σε ένα ελληνικό δείγμα τροπικής παραλίας στο Τσιγκράδο, κάνεις βουτιά από το καράβι στο Κλέφτικο και δεις το ηλιοβασίλεμα με το κόκκινο του ήλιου να κάνει πιο κόκκινο τον ηφαιστειογενή γκρεμό που κυκλώνει τη Φυριπλάκα, σίγουρα θα νομίζεις ότι είχες την τύχη να γυρίσεις πάνω από ένα νησί.
Το άλλο δυνατό χαρτί της Μήλου είναι το φαγητό. Στο εστιατόριο «Γιαλός», στα Πολλώνια, αλλά και στο Αρμενάκι, στην ίδια περιοχή, θα πας για γυαλιστερές. Στην ταβέρνα του Κυρ-Μανώλη, μέχρι πρόσφατα, όταν δεν είχε καν τσιμέντο κάτω, πήγαινες μόνο με τη βάρκα. Ακόμα και τώρα, όταν τρως, κάθε φορά που θα περνάει το καράβι, θα βρέχονται τα πόδια σου.
Για πιο εύκολες μέρες, η Παπικινού και Χιβαδολίμνη, που ήταν κάποτε γεμάτη αχηβάδες και τώρα αποτελεί τον μεγαλύτερο φυσικό υγρότοπο των Κυκλάδων και σημαντική στάση για σπάνια μεταναστευτικά πουλιά, είναι οι σχετικά οργανωμένες και βολικές επιλογές, ενώ για εξερευνήσεις ενδείκνυνται οι ερημικές Τριάδες, οι Θειάφες στα ατμοσφαιρικά, εγκαταλελειμμένα θειωρυχεία, οι Καλόγριες και ο ξεχωριστός Παπαφράγκας, μια ελάχιστη, στενή παραλία με πανύψηλα βράχια να υψώνονται δεξιά και αριστερά.
Για λίγη κουλτούρα ανάμεσα στα μπάνια: Στο αρχαιολογικό μουσείο της Πλάκας βρίσκεται –τι ειρωνεία!– ένα ακριβές αντίγραφο του αγάλματος της Αφροδίτης, φτιαγμένο στα εργαστήρια του Λούβρου και σταλμένο ως δώρο από το μουσείο.
Το νησί έχει επίσης κατακόμβες, ένα δαιδαλώδες σύστημα με συνολικό μήκος 185 μέτρα, αλλά και το υπέροχο σωζόμενο αρχαίο θέατρο μεταξύ των οικισμών Τρυπητή και Κλήμα με φανταστική θέα στη θάλασσα.
Το άλλο δυνατό χαρτί της Μήλου είναι το φαγητό. Στο εστιατόριο «Γιαλός», στα Πολλώνια, αλλά και στο Αρμενάκι, στην ίδια περιοχή, θα πας για γυαλιστερές. Στην ταβέρνα του Κυρ-Μανώλη, μέχρι πρόσφατα, όταν δεν είχε καν τσιμέντο κάτω, πήγαινες μόνο με τη βάρκα. Ακόμα και τώρα, όταν τρως, κάθε φορά που θα περνάει το καράβι, θα βρέχονται τα πόδια σου.
Το Σιρόκο σερβίρει αρνάκι που έχει μαγειρευτεί στην άμμο και το βαφτίζει «ηφαιστειακό». Μέσα σε έναν λάκκο στην παραλία, εκεί όπου περνάει ακόμα μία από τις ηφαιστειακές φλέβες του νησιού, αναπτύσσοντας υψηλή θερμοκρασία, το κρέας σιγοψήνεται με τις ώρες μέχρι να γίνει απίστευτα τρυφερό.
Τηγανητή συκωταριά με κρεμμύδια και αυγά, έναν μερακλίδικο μεζέ που συνήθιζαν να τρώνε για κολατσιό οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι του νησιού, αλλά και σκορδολάζανα μαγειρεύει τέλεια το εστιατόριο «Ω! Χαμός», ενώ ανάμεσα στα πιάτα που πρέπει σίγουρα να δοκιμάσεις στη Μήλο είναι και τα σπιτικά μακαρόνια με παστό μπακαλιάρο, όπως επίσης και η μυζηθρόπιτα (με μυζήθρα από τα τυροκομεία του νησιού).
Για επιδόρπιο, πάρε ψωμωμένη καρπουζόπιτα από τους φούρνους των χωριών ή γλυκό κουφέτο, το trademark γλυκό του κουταλιού που φτιάχνεται από λευκή κολοκύθα και αμύγδαλα και σερβίρεται παραδοσιακά στους γάμους και παρηγορητικά στα αθηναϊκά μπαλκόνια, μετά τον γυρισμό, με παγωτό γιαούρτι.