Οι φωτογραφίες αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σημειωματάριο για να ξυπνάει η μνήμη μου τώρα που είμαι μακριά.
Το «ξανά και ξανά» για μένα, αυτή η συνεχόμενη και επαναλαμβανόμενη επίσκεψή μου στα ίδια μέρη, μόνο στόχο έχει να προσπαθήσω να έρθω πιο κοντά σε αυτόν το λαό που τόσο αγαπώ. Να προσπαθήσω να τον καταλάβω όσο γίνεται πιο πολύ.
Η Ιαπωνία είναι ένας τόπος η προσέγγιση του οποίου δεν μπορεί να γίνει με κανέναν άλλο τρόπο παρά μόνο προσωπικό. Καθένας βλέπει τη δική του Ιαπωνία. Είναι ο άλλος πλανήτης, είναι το «αλλού» της Γης.
Η Ιαπωνία είναι το μέλλον, το παρελθόν, τα videogames, η αρχιτεκτονική, η μαγειρική, η ευγένεια, η ποίηση, η περιπέτεια, η ιστορία, η ζωγραφική, το βασίλειο της μόδας, η καλλιγραφία, τα πάρκα, τα κόμικς, οι κήποι, οι βουδιστικοί ναοί, το sake, το Shinkansen, οι θερμές πηγές, οι στολές εργασίας, η λεπτομέρεια, οι ανθισμένες κερασιές, τα ηφαίστεια, τα ποτάμια, το φλάουτο, οι αυτόματες μηχανές, οι τουαλέτες, η εργατικότητα, ο κινηματογράφος, η πειθαρχία, οι αντιθέσεις, η παραδοξότητα, το μυστήριο.
Κάθε φορά, όταν επιστρέφω, κλειδώνω μέσα μου το ταξίδι, περιμένοντας το επόμενο.
―Εύα Μανιδάκη