Είχε δημοσιευτεί πριν από είκοσι τόσα καλοκαίρια στο περιοδικό «01» ένα συλλογικού τύπου κομμάτι, μια ανθολογία θερινών σπαραγμάτων στην οποία είχα συμβάλει κι εγώ: «Kαλοκαίρι... Δυο-τρία πράγματα που ξέρω γι' αυτό» (το «δυο-τρία πράγματα που ξέρω για...» δεν είχε ακόμα τότε εξαντληθεί πλήρως ως κλισέ επικεφαλίδας). Κοιτάζοντάς το ξανά μετά από τόσο καιρό, υπάρχουν κάποια στοιχεία που ισχύουν στη βάση τους και μεταφέρουν κάτι από τη «βάρβαρη ομορφιά» του βαθέος θέρους που παραμένει ισχυρή και απαράλλαχτη, ακόμα κι όταν αλλάζουν οι εποχές, οι συνθήκες και οι τάσεις.
Κάποιες άλλες ατάκες, πάλι από εκείνο το «θερμόπληκτο» ποτ-πουρί, μοιάζουν εντελώς vintage και όχι μόνο από άλλες εποχές ή από άλλα ήθη και έθιμα αλλά και από άλλες νοοτροπίες, και μάλιστα στην ασύλληπτη εκείνη εποχή πριν από τα κινητά και το Ίντερνετ.
Η αρμύρα που έχει κολλήσει ενοχλητικά πίσω από τ' αυτιά σου την ώρα που κουτσομπολεύεις ανέμελος εκείνη την παρέα στο απέναντι τραπέζι, αργά το απόγευμα.
Όπως η αναφορά στις εφημερίδες (πολιτικές και αθλητικές) ως χαλαρή σύνδεση με την ειδησεογραφική επικαιρότητα σε συνθήκες πλήρους ραστώνης. Ή στις ειδικά επιμελημένες για τις διακοπές μουσικές συλλογές σε κασέτες ήχου TDK, που έλιωναν από τον ήλιο ή καταστρέφονταν από την άμμο και τις χυμένες μπίρες. Ή οι διάφορες καλοκαιρινές σκηνές που δεν έπαιρναν καθόλου ως δεδομένο την πανταχού παρουσία του κλιματισμού που ισχύει σήμερα. Ή κάτι περίεργα περί «υποθαλάσσιου σεξ» που εμπίπτουν σαφώς πλέον σε «γκρίζες περιοχές» και σε πεδία ενδεχόμενης σεξουαλικής παρενόχλησης.
Ιδού, λοιπόν, μερικά από εκείνα τα θραύσματα μιας αιώνιας καλοκαιρινής εσάνς, διαμορφωμένα ή εντελώς μεταλλαγμένα, συν κάποιες σημερινές προσθήκες στο πάντα ημιτελές λεύκωμα του καλοκαιριού, όπως ημιτελείς είναι πάντα οι καλοκαιρινές διακοπές...
• Όταν η προσμονή μιας ηλιόλουστης κι ανέμελης ιδανικότητας μετουσιώνεται σε πραγματικότητα, έστω και για λίγες στιγμές.
• Τα ιδρωμένα σεντόνια νωρίς το πρωί.
• Τα παγάκια. Γιατί λιώνουν εύκολα.
• Τα «αδήλωτα» ενοικιαζόμενα δωμάτια, σπίτια ντόπιων συνήθως με έντονα τα ίχνη της ζωής τους, που τα εγκατέλειψαν περιστασιακά για να τα νοικιάσουν στη ζούλα στους τουρίστες της τελευταίας στιγμής. Στην αρχή είναι περίεργο να κάνεις διακοπές με προγόνους αγνώστων στους τοίχους και μια «γιαγιαδίλα» στην ατμόσφαιρα, μέσα σε δυο μέρες όμως έχετε οικειοποιηθεί το μέρος και προσκαλείτε κι εσείς στη ζούλα με τη σειρά σας άλλους «άστεγους» να φιλοξενηθούν εντός.
• Τ' αστέρια που πέφτουν δεξιά και αριστερά στον ουρανό, ενώ προσπαθείς να αναγνωρίσεις τον σχηματισμό της Μεγάλης Άρκτου.
• Κάτι τέτοια ξάστερα καλοκαιρινά βράδια συγκλονίζονται οι άνθρωποι σε τρυφερή ηλικία, καθώς πληροφορούνται για πρώτη φορά από κάποιον στην παρέα ότι τα αστέρια που βλέπουμε στον ουρανό έχουν πεθάνει στα βάθη του χρόνου.
• Οι αποικιακοί ανεμιστήρες οροφής με τις νουάρ ψευδαισθήσεις και την υπνωτική περιστροφή που σε μοντάζ ονείρου γίνεται ελικόπτερο στο Αποκάλυψη τώρα.
• Η αρμύρα που έχει κολλήσει ενοχλητικά πίσω από τ' αυτιά σου την ώρα που κουτσομπολεύεις ανέμελος εκείνη την παρέα στο απέναντι τραπέζι, αργά το απόγευμα.
• Οι προτεραιότητες των διακοπών που αλλάζουν με τα χρόνια και οι προτεραιότητες που δεν αλλάζουν ποτέ.
• Η κραιπάλη όχι ως εκτόνωση ή ως τελετουργία αλλά ως ρουτίνα και ως αυτοσκοπός – κάθε βράδυ είναι το τελευταίο βράδυ, όταν οι μέρες άδειας είναι λίγες και πολύτιμες.
• Τα εκστατικά νυχτερινά μπάνια σε παραλίες όπου μάλλον δεν θα πατούσες ποτέ τη μέρα, ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζεις.
• Τα καταστήματα με τα σουβενίρ με τους βαρεμένους υπαλλήλους που κρύβονται πίσω από πλήθος αγαλματίδια του Πανός στις πιο ακραίες του καύλες.
• Τα μεσημέρια που κλιμακώνουν το ηχητικό τους σύστημα τζιτζίκια και τριζόνια − το πιο φυσικό και το πιο βαθύ trance.
• Όταν είσαι κάτω απ' το νερό με ανοιχτά τα μάτια, με κομμένη σχεδόν την ανάσα και πιο ελαφρύς απ' όσο θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς.
• Ο ήχος των μηχανών του πλοίου να σε νανουρίζει είτε στην καμπίνα είτε στο κατάστρωμα ενός φέρι μποτ που ξεχειλίζει από προσδοκίες.
• Η στιγμή που ανάβουν τα πρώτα φώτα στην παραλία.
• Τα αλμυρά φιλιά.
• Το καρτούν, «αναστενάρικο» βάδισμα στην καυτή άμμο, συνοδεία άναρθρων κραυγών.
• Οι ξαφνικές καλοκαιρινές μπόρες στο νησί τον Αύγουστο – όλοι αναζητούν ξαφνικά τα παλιά επιτραπέζια στο καφενείο.
• Τα παλιά κόμικς που ανασταίνονται κάθε καλοκαίρι όταν τα ξεθάβεις από τις ντουλάπες που τρίζουν στο εξοχικό.
• Ένας αναπτήρας που γράφει I love... το όνομα του νησιού δεν έχει καμιά σημασία.
• Ο αποκλειστικός οδηγός του λεωφορείου από τη Χώρα στο Λιμάνι και πάλι πίσω.
• Οι βουτιές από ψηλούς βράχους και τα μακροβούτια που σου κόβουν την αναπνοή και σε κάνουν να ορκιστείς ότι δεν θα ξανακαπνίσεις ποτέ.
• Οι υπαίθριες ντίσκο (ως σπάνιο και πολύτιμο καλοκαιρινό αγαθό πλέον).
• Ο ύπνος οκτώ με δώδεκα το βράδυ.
• Τελικά, είναι ανακουφιστικό ή δυσοίωνο πράγμα η έρημη Αθήνα μέσα Αυγούστου; Η ετυμηγορία εξακολουθεί να βρίσκεται μετέωρη.
• Ο ήχος που ακούγεται τα καλοκαιρινά βράδια στην πόλη από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών όταν χτυπάει το πιρούνι στο πιάτο με το καρπούζι.
• Τα βιβλία που μένουν αδιάβαστα και παραμορφωμένα από την αλμύρα και τον ήλιο.
• Τα σημεία εκείνα όπου ακόμα δεν φτάνει κανένα σήμα κινητής τηλεφωνίας.
• Οι φωτιές στη σκοτεινή παραλία ως τελετή στον βωμό του καλοκαιριού.
• Οι μνήμες από περασμένα καλοκαίρια που συνωστίζονται στην ουρά και ζητούν δικαίωση.
• Οι καινούργιοι φίλοι με το «υπέροχο χιούμορ», το «διαπεραστικό βλέμμα», τα «λαμπερά μάτια» και την ημερομηνία λήξης όπως αυτή αναγράφεται στο εισιτήριο επιστροφής.
• Το ποδόσφαιρο στην παραλία πολυεθνικού κάμπινγκ (Εθνική Ελλάδος - Εθνική Ξένων). Το πιο ηρωικό πράγμα στον κόσμο είναι να προσπαθείς να μαρκάρεις μεθυσμένο Ολλανδό.
• Τα εξοχικά των φίλων μας στα κοντινά θέρετρα – μισές διακοπές, μισές διεγέρσεις, αλλά μια αιώνια ασφάλεια και χαλάρωση στα οικεία και στα πέριξ.
• Το σεξ το απόγευμα μετά τη θάλασσα.
• Η Εποχική Συναισθηματική Διαταραχή (που στα αγγλικά λέγεται Seasonal Affective Disorder, δηλαδή SAD εν συντομία, κατά συγκλονιστικά ειρωνικό τρόπο) έχει να κάνει συνήθως με την απουσία ηλιοφάνειας τον χειμώνα, αλλά σε έναν μικρό αριθμό περιπτώσεων η ετήσια υποτροπή εμφανίζεται το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κατάθλιψη είναι πιο πιθανό να χαρακτηρίζεται από αϋπνία, μειωμένη όρεξη, απώλεια βάρους και διέγερση ή άγχος. Και μια χαρά να είσαι πάντως, όλα τα παραπάνω συμπτώματα επίσης συμβαίνουν το καλοκαίρι, ειδικά αν κάνεις το λάθος να ερωτευτείς μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού και μέσα στην ντίρλα των διακοπών.