Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Στους βασιλικούς γάμους τρώνε πρωινό

Με αφορμή το σημερινό γεγονός, μία μίνι ανασκόπηση

Κανονικά σήμερα θα διαβάζατε το 2ο μέρος του δείπνου του διαστήματος, όμως λόγω γεγονότων (του βασιλικού γάμου) κάνουμε μία μικρή στάση, και παρεμπιπτόντως, να μας ζήσουν τα παλιόπαιδα!

Σήμερα λοιπόν είναι η μέρα που γίνεται ο «γάμος της δεκαετίας.» Τη στιγμή που δημοσιεύεται τούτο το ταπεινό ποστ, στο Λονδίνο η Kate βρίσκεται ίσως στην άμαξα που θα τη μεταφέρει στο σημείο όπου από απλή υπήκοος θα πάρει αριστοκρατικό τίτλο.

Τις παλιές καλές εποχές της αριστοκρατίας ένας τέτοιος γάμος ήταν ανήκουστος. Μία απλή γυναίκα δεν είχε καμία δουλειά μέσα στα παλάτια, όσο γυαλιστερά μαλλιά κι αν είχε. Τώρα όμως η βασίλισσα πρέπει να κάνει τα στραβά μάτια, από τη μία η οικονομική κρίση, από την άλλη η κρίση του θεσμού της βασιλείας, τα σκάνδαλα, τα διαζύγια και οι τραγικοί θάνατοι στο γάμο του Καρόλου με τη Νταϊάνα. Ως μία γυναίκα που πάνω από όλα αγωνίζεται για την επιβίωση του θεσμού που εξασφαλίζει τώρα γενιές και γενιές της ίδιας οικογένειας, προτιμάει να συμβιβαστεί παρά να χάσει κι άλλα εισοδήματα από τους φόρους.

Η τελευταία «απλή» γυναίκα που παντρεύτηκε γαλαζοαίματο ήταν άλλωστε η Νταϊάνα, μετά από 300 χρόνια φανατικής ενδογαμίας. Στις 29 Ιουλίου του 1981 η νηπιαγωγός έγινε πριγκίπισσα, μετά η πριγκίπισσα του λαού, και μετά του έδωσε και κατάλαβε, με τη γνωστή τραγική κατάληξη.

Πολλά χρόνια πριν από αυτήν, η πεθερά της, η τωρινή βασίλισσα, παντρεύτηκε κάποιον που ερωτεύτηκε, κατά τύχη απολύτως της τάξης της. Η νεαρή τότε πριγκίπισσα Ελισάβετ γνώρισε τον πρίγκιπα Φίλιππο της Ελλάδας και της Δανίας το 1934 στο γάμο της ξαδέρφης του Φιλίππου, της πριγκίπισσας Μαρίνας της Ελλάδας και της Δανίας. Η 13χρονη Ελισάβετ ξετρελάθηκε με τον Φίλιππο και μετά από χρόνια αλληλογραφίας αρραβωνιάστηκαν κρυφά. Πριν παντρευτούν ο Φίλιππος αποποιήθηκε τους ελληνικούς τίτλους του, άφησε την ορθοδοξία για τον αγγλικανισμό και πήρε το όνομα Mountblatten.

Δεν σκοπεύω να πάρω τη θέση του Ζαμπούνη μ’ αυτά που γράφω. Θα καταλήξω στο φαγητό φυσικά: τι κοινό έχουν αυτοί οι 3 γάμοι, ο ένας του 1947, του 1981 και του 2011; Το τελετουργικό.

Στον πρώτο γάμο, η αναμετάδοση έγινε από το ραδιόφωνο του BBC και το άκουσαν 200 εκατομμύρια άνθρωποι. Το 1981 υπήρχε το live της τηλεόρασης με 750 εκατομμύρια ανθρώπους. Για τον γάμο του 2011 δεν τολμώ να κάνω πρόβλεψη, γιατί πέρα από την τηλεόραση πλέον υπάρχει και το internet, οπότε φαντάζομαι ότι θα απέχουν μόνο κάποιες φυλές στον Αμαζόνιο και το Γκουαντάναμο. Τα νούμερα είναι πολύ διαφορετικά, αλλά η τελετουργία αυστηρά η ίδια. Γιατί αυτό που παρηγορεί το λαό και επιμένει να τη βρίσκει με τη μοναρχία είναι η αίσθηση της συνέχειας, της παράδοσης και η ψευδαίσθηση της σταθερότητας. Ω! Με πόσο ψεύτικα πράγματα γαληνεύει η ανθρώπινη ψυχή!

(Μεταξύ άλλων, η μουσική που ακουγόταν στη δεξίωση του Καρόλου και της Νταϊάνας. Πατήστε το play για να μπείτε στο κλίμα όσο διαβάζετε.)


Το τελετουργικό λοιπόν ορίζει πρωινό γάμο που θα γίνει εκτός Σαββατοκύριακου για να κηρυχτεί επίσημη αργία ώστε ο λαός να δει το θέμα θετικά, αφού του χαρίζεται ένα τετραήμερο. Ποιος θα γκρινιάξει αν έχει διακοπές; Οι γάμοι αυτοί γίνονται στις 11 το πρωί με μία τεράστια διαδικασία που τώρα δεν έχει νόημα να αναφέρω, εκτός από το γεγονός ότι η νύφη δεν στήνει το γαμπρό, και φαντάζομαι ότι αν τους άφηναν να κάνουν ό,τι θέλουν, η νύφη θα έφτανε πρώτη. Στις 12 το θέμα έχει τελειώσει, στη 1 τρώμε το Royal Breakfast, το οποίο δεν ξέρω γιατί επιμένουν να το λένε πρωινό, αφού είναι εντελώς μεσημέρι.

Το μενού αυτών των πρωινών προκαλεί μεγάλο πονοκέφαλο στους σχεδιαστές και στα μιλιούνια των υπεύθυνων σχεδιαστών βασιλικών γάμων. Από τη μία, πρέπει να είναι καθαρά αγγλικό, αλλά όχι και χωριάτικο, ούτε τραβηγμένα αγγλικό, γιατί θα έχουν και πολλούς εκλεπτυσμένους ουρανίσκους από άλλες χώρες. Από την άλλη, πρέπει να τιμήσουν με τα υλικά και χώρες οι οποίες θεωρούνται φιλικές προς την Αγγλία, αλλά όχι με υπερβολές. Μετά, πρέπει να προσέξουν την εντύπωση που θα κάνει το μενού στο λαό, ειδικά όταν αυτός περνάει δύσκολες στιγμές, οπότε θα πρέπει οπωσδήποτε να προσέξουν να μην ερεθίσουν τα πνεύματα (πάνε οι παλιές καλές εποχές που τους ξεγελούσαν με δωρεάν μπίρα στους δρόμους). Ταυτόχρονα όμως δε γίνεται να είναι και φτηνιάρικο το μενού και γίνουν ρεζίλι στα ξαδέρφια τους, αφού οι Άγγλοι αριστοκράτες είναι η crème de la crème της αριστοκρατίας κι οπωσδήποτε αυτό πρέπει να τριφτεί στα μούτρα των φτωχών συγγενών κι ακόμα περισσότερο, στα μούτρα των έκπτωτων. Με την ίδια λογική επιλέγονται και τα κρασιά.

Για το γάμο του 2011 διάβασα ότι για το μεγάλο δείπνο με τα 700 άτομα αποφασίστηκε να μην γίνει καθιστό δείπνο με σερβιτόρους, όχι επειδή δεν τους φτάνουν τα σερβίτσια και οι καρέκλες, αλλά γιατί θα φαινόταν υπερβολικά φανταχτερό και πολυέξοδο. Οι καλεσμένοι θα πρέπει να αρκεστούν σε καναπεδάκια. Για το royal breakfast, στο οποίο οι καλεσμένοι είναι σαφώς λιγότεροι και hostess θα είναι η βασίλισσα αυτοπροσώπως, θα υπάρχει κανονικό καθιστό μενού αλλά για τους ίδιους λόγους λέγεται ότι δεν θα είναι το κλασικό μενού των 7 πιάτων που περιέχει και ψάρι και κρέας αλλά κάτι πιο μοντέρνο και πιο σύντομο. Το πρωινό αυτό σερβίρεται στο Ball Supper Room του Μπάκινγκχαμ.

Όταν η Ελισάβετ πήρε τον Φίλιππο η Ευρώπη μόλις είχε βγει από τον πόλεμο οπότε και τότε το μενού δεν έπρεπε να είναι πολύ προκλητικό. Το πρωινό του 1947 οι καλεσμένοι έφαγαν τα εξής:

 

Filet de Sole Mountbatten (φιλέτο γλώσσας)

Perdreau en Casserole (φασιανός στην κατσαρόλα)

Haricots Verts (πράσινα φασολάκια)

Pommes Noisette (κάποιο είδος πουρέ πατάτας)

Salade Royale (σαλάτα αγνώστων λοιπών στοιχείων)

Bombe Glacee Princesse Elizabeth (ένα παγωτό με φράουλες εκτός εποχής-μεγάλη εξτραβαγκάντσα για το 1947)

Ο γάμος της Καρόλου και της Νταϊάνας είχε το εξής μενού:

 

Brill in lobster sauce (Καλκάνι σε σάλτσα αστακού)

Chicken breasts garnished with lamb mousse (Στήθος κοτόπουλου γεμιστό με μους αρνιού)

New Potatoes

Creamed Corn

Salad

Strawberries with Cornish cream

H επίσημη γαμήλια τούρτα ήταν προσφορά του Βασιλικού Ναυτικού, ζύγιζε 101,65 κιλά και είχε ύψος 1,5 μέτρα. Eπίσης, κάτι μου λέει ότι και το 2011, φράουλες με κρέμα θα φάνε.

Και στα δικά σας!