Εδώ στο κέντρο της ActionAid που βρισκόμαστε, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του Dar El Salaam, έχουν κανονίσει με μία εταιρία catering να φέρνει λαντς και ντίντερ, στη 1 και στις 6:30 αντίστοιχα. Η συνεννόηση δε, είναι καταπληκτική, γιατί αυτοί που φέρνουν το φαγητό δεν ξέρουν αγγλικά και ο Δανός που προσπαθεί να τους πληροφορήσει για αλλαγές στην ώρα ή στην ποσότητα ευτυχώς που είναι Δανός, αλλιώς κάποια στιγμή θα έκλαιγε πιστεύω. Ο διάλογος είναι του στυλ "tomorrow, dinner 7 o'clock" "yes, 6" "no, tomorrow dinner 7 o'clock" "yes, lunch" και τα λοιπά.
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι χθες έγινε άλλη μία σούπερ συνεννόηση και έτο φαγητό ήρθε καθυστερημένα και έφτανε για τους μισούς από μας (θα γυρίσω στυλάκι), γενικά τρώμε πολύ ωραία και όσο πάει το πράγμα βελτιώνεται. Η γενική ιδέα είναι: ρύζι, απλό η με μυρωδικά, σε μεγάλη ποσότητα, ή ουγκάλι, το οποίο είναι αλεύρι καλαμποκιού (νομίζω) μαζί με νερό, μέχρι να γίνει πολύ πηχτός χυλός, φανταστείτε σαν ριζόγαλο. Κάποια λαχανικά τα οποία είναι σοταρισμένα, με σάλτσα που μπορεί να καίει, αλλά συνήθως όχι, και λίιιιγο κρέας, μία κουταλίτσα στον καθένα. Και φρούτα.
Τα μπαχαρικά δε μπορώ να τα αναγνωρίσω, και οι Αφρικανοί που είναι εδώ μου εξηγούν, αλλά τα ξέρουν σε άλλες αφρικανικές γλώσσες, οπότε μηδέν εις το πηλίκο. Σίγουρα υπάρχει τσίλι και κόλιανδρος, σκόρδο και τζίντζερ, επίσης στις σάλτσες νομίζω αναγνώρισα μάνγκο και παπάγια, αλλά ως εκεί.
Τύπος μπανάνας, που μοιάζει εν τούτοις αρκετά με μπανάνα και τις λένε plantain. Νομίζω ότι αυτές είναι τηγανιτές. Πάντως πάνε τρομερά με το κρέας, έτσι όπως το μαγειρεύουν.
Έξτρα χαριτωμένη λεπτομέρεια: οι Αφρικανοί γειτονικών χωρών έχουν φέρει μαζί τους τα δικά τους μπαχαρικά, γιατί λένε πως δεν αντέχουν τα φαγητά της Τανζανίας. Δοκίμασα τα μπαχαρικά του νέου φίλου από τη Νιγηρία, ο οποίος είπε πως μόνο έτσι αντέχει το φαγητό εδώ, και δε θα μπορούσα να βρω τις διαφορές ούτε με πιστόλι στον κρόταφο. Μετά μας είπε πως στη Νιγηρία τρώνε τους αρουραίους του αγρού, και δεν άλλαξα καν ύφος, μόνο ρώτησα αν έχουν διαφορά από τους κατοικίδιους (ναι, μεγάλη). Μετά συμπλήρωσα ότι στους ρωμαϊκούς χρόνους θεωρούνταν μεγάλη λιχουδιά -αυτό το Food Daily με έχει κάνει πολίτη του κόσμου.
Άλλη έξτρα χαριτωμένη λεπτομέρεια: Η κοπέλα από την Γκάμπια δε μπορεί να φάει σχεδόν τίποτα εδώ και ό,τι έρχεται το αποκαλεί "monkey food". Σήμερα, που το ρύζι είχε και μπαχαρικά, δεν μπορούσε να φάει ούτε αυτό, και μετά από λίγο επέστρεψε με ένα μπολ με κάτι άσπρο. Δεν άντεξα και τη ρώτησα τι είναι: ήταν μακαρόνια με γάλα. Ε; (Δεν ήξερα τι να πω, και το μόνο που μου ήρθε ήταν "πολύ γρήγορα το έφτιαξες". Λέω να πάω για διπλωμάτης τελικά, τέτοιος αίλουρος που είμαι.)
Τελευταία έξτρα λεπτομέρεια: το μάνγκο ΣΚΙΖΕΙ. Είναι καταπληκτικό, απίθανο πράγμα όταν το τρως στην πατρίδα του. Και η παπάγια ωραία, και το καρπούζι και το γκρέιπφρουτ, αλλά σαν το μάνγκο τίποτα. Βαθιά, αρωματική, περίπλοκη γεύση. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό...
Κρέας (ποιος ξέρει τι, σίγουρα όχι χοιρινό) με σάλτσα (ποιος ξέρει)
Το ρύζι. Το συγκεκριμένο είχε και μικροσκοπικά κομματάκια κρέατος, το οποίο φαντασιώθηκα ότι ήταν γίδα, δεν ξέρω γιατί. Το υπόλοιπο έμοιαζε κάπως σαν γέμιση για γαλοπούλα, αν η γαλοπούλα ζούσε στην Αφρική.
(Συνεχίζεται...)