H βίγκαν τάση είναι πλέον κάτι σαν καταιγίδα που όσες ομπρέλες και να κρατήσεις, πάλι θα σκάσει στο κεφάλι σου. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς να την αγνοήσεις. Το συνειδητοποιώ σε κάθε μενού που πέφτει στα χέρια μου, όταν ακόμα και ο σουβλατζής της γειτονιάς μου σημειώνει με πράσινο τα βίγκαν(;) πιάτα του, ήτοι πίτα με κρεμμύδι και ντομάτα, ή στην κάθε ταβέρνα που θεωρεί υποχρέωσή της να υποσημειώσει τους γίγαντες και τη φάβα ως «suitable for vegans», προκειμένου να προσελκύσει ένα κοινό που δεν πρόκειται ποτέ να παραγγείλει παϊδάκι.
Με τα μαγαζιά βίγκαν προσανατολισμού να ανοίγουν το ένα πίσω από το άλλο, το πρώτο αμιγώς ντελιβεράδικο για τους οπαδούς του βιγκανισμού μόλις άναψε τις φωτιές του σε μια πάροδο της Μιχαλακοπούλου. Που είναι και γειτονιά μου, οπότε έσπευσα να το ανακρίνω πάραυτα και εκ των έσω.
Μια κουζίνα από αυτές που πάντα ονειρευόσουν: ντιζαϊνάτη, απαστράπτουσα, μίνιμαλ και απόλυτα εξοπλισμένη με ό,τι χρειάζεται μια raw γεύση, με τον αποχυμωτή της ψυχρής πίεσης που δεν σκοτώνει τις βιταμίνες και έναν σεφ, τον Ανδρέα Τζουανόπουλο, ντυμένο στα μαύρα, με το απόλυτο styling «είμαστε έτοιμοι για τηλεοπτικό shooting» κάπου στην Αγγλία.
Ένα μενού την ημέρα κυκλοφορεί στο site και τα παιδιά μπορούν να αναλάβουν και το εβδομαδιαίο σου πρόγραμμα ή να σε αναλάβουν κανονικά, σε μια ακτίνα που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της γειτονιάς.
Η Νταϊάνα Βούγεση είναι δικηγόρος, με δικό της γραφείο εδώ και 16 χρόνια. Όταν αποφάσισε να αλλάξει διατροφική όχθη, ίσως να μην είχε φανταστεί ότι κάτι τέτοιο θα άλλαζε ολόκληρη τη ζωή της. Όπως κάθε άνθρωπος που ακολουθεί μια διατροφή με πολλές γωνίες και απαιτήσεις, έτσι κι αυτή, με όλους τους βίγκαν της πόλης να συμφωνούν, αντιμετώπισε γρήγορα το εξής κενό: καλά όταν είσαι σπίτι σου και μπορείς να μαγειρέψεις, τι γίνεται όμως όταν είσαι στη δουλειά και θέλεις κάτι έτοιμο που να το εμπιστεύεσαι, επειδή σκέφτεται όπως εσύ; Ο Ανδρέας, βίγκαν κι αυτός, αφού πέρασε από πολλές κουζίνες της Αθήνας, ταυτίστηκε με το όραμά της. Κι έτσι συνδυάστηκαν σε ένα ντελιβεράδικο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.
Στον αέρα μυρίζεις το σοκολατένιο άρωμα του τσίζκεϊκ, τη βανίλια Μαδαγασκάρης, τη ζεν γαλήνη της βίγκαν φιλοσοφίας που θέλει όλους τους ανθρώπους να ζουν αρμονικά μαζί: ο χρόνος που η Νταϊάνα αφιερώνει σε κάθε τηλεφώνημα, τα ακριβότατα υλικά στους πάγκους, τίποτα εδώ δεν βιάζεται, δεν αγχώνεται, δεν θυμίζει «γρήγορο» φαγητό. Όλα διηγούνται χαμηλόφωνα έναν πολιτισμό που περνά στο στήσιμο των πιάτων, στη λεπτή-λεπτεπίλεπτη-δαντελένια γεύση.
Ένα μενού την ημέρα κυκλοφορεί στο site και τα παιδιά μπορούν να αναλάβουν και το εβδομαδιαίο σου πρόγραμμα ή να σε αναλάβουν κανονικά, σε μια ακτίνα που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της γειτονιάς.
Δοκιμάζω μια βελουτέ από γλυκοπατάτα με τζίντζερ, καρότο και κάρι με ψητά καραμελωμένα καρότα και σιρόπι σφενδάμου (5 ευρώ), κόκκινες πιπεριές γεμιστές με φαγόπυρο και λαχανικά (7 ευρώ), ένα μεξικάνικο μπέργκερ με μπιφτέκι από κόκκινα φασόλια, καλαμπόκι και μεξικάνικα μπαχαρικά σε ψωμάκι ολικής που σερβίρεται με μια πράσινη σαλάτα (8,10 ευρώ), η εντύπωση μιας αιθέριας κουζίνας που θα έστεκε σε πανάκριβο εστιατόριο. Αυτή που αφορά κι εσένα που δεν είσαι βίγκαν, αλλά θες να προσέξεις τη διατροφή σου, να μη φορτωθείς θερμίδες, να φας κάτι υγιεινό.
Αν θα μου μείνει κάτι ως εντύπωση, είναι τα υλικά. Ό,τι πιο ακριβό στην αγορά, πολλά βιολογικά, πολλά raw, ολόφρεσκοι χυμοί − αξίζει η ολόφρεσκη λεμονάδα με λάιμ, δυόσμο και σιρόπι αγαύης. Στην τελική, δεν ξέρω αν τους συμφέρει να ψωνίζουν τόσο ακριβά υλικά, αλλά, αν κάνεις τον λογαριασμό, το κέρδος είναι στον πελάτη, ακόμη και αν το ακριβότερο εβδομαδιαίο πακέτο κοστίζει 65 ευρώ.
Αν δεν είσαι για μια σαλάτα καρότο με σάλτσα ταχίνι και βιολογικό tempeh (συμπιεσμένα φασόλια σόγιας που, σύμφωνα με μια τεχνική της Ιάβας, έχουν υποστεί ζύμωση που αυξάνει τη διατροφική τους αξία) ή για μια μακαρονάδα raw λογικής με ηλιόσπορο, κολοκύθι και λιαστή ντομάτα, υπάρχουν και τα απλά σνακ, πίτσα με τυρί από αμύγδαλο χωρίς γλουτένη (6,50 ευρώ), σάντουιτς με λαχανικά (4,50 ευρώ) και μπάρες και γλυκά χωρίς ζάχαρη και γλουτένη.