Το θέμα των γευστικών προτιμήσεων του Kim δεν είναι απλό κουτσομπολιό. Το ερώτημα είναι: γιατί κάποιος που αν θέλει μπορεί να ελέγξει τις πληροφορίες που κυκλοφορούν για τις διατροφικές του συνήθειες, όταν η χώρα του μαστίζεται από πείνα; Πρόκειται για αφέλεια; Για αδιαφορία; Η απάντηση που δίνει ο Jerrold Post, ένας ψυχίατρος που ήταν για χρόνια διευθυντής του τμήματος ανάλυσης της προσωπικότητας και πολιτικής συμπεριφοράς της CIA, λέει ότι η εμμονή του Kim με το καλύτερο φαγητό είναι κάτι που ο δικτάτορας καλλιεργεί. Αφενός με τις φήμες τροφοδοτεί τον ναρκισσισμό του και αφετέρου πιστεύει πως έτσι συντηρεί την εικόνα ενός ανθρώπου που είναι σχεδόν Θεός, προορισμένος για τα πιο εκλεκτά φαγητά και ποτά.
Στον αντίποδα αυτής της πεποίθησης: ένας άλλος μεγάλος Κακός της ιστορίας
Αdolf Hitler
O Ηitler καταφέρνει να προκαλεί διαμάχες ακόμα και γι’αυτό το ζήτημα. Η πιο συνηθισμένη άποψη είναι ότι ήταν χορτοφάγος, ή ότι ήταν αρχικά χορτοφάγος για να το εγκαταλείψει αργότερα, ή ότι έγινε χορτοφάγος μετά το 1938, όταν η υγεία του άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα. Τα στοιχεία που υπάρχουν προς αυτή την κατεύθυνση είναι τα δικά του λόγια μέσω στενογραφημένων συζητήσεων που είχε με σε κλειστό κύκλο μεταξύ 1941 και 1944. Σε ένα απόσπασμα λέει:
«Το ξέρεις ότι ο Φύρερ σου είναι χορτοφάγος, και δεν τρώει κρέας εξαιτίας της γενικής του στάσης απέναντι στη ζωή και της αγάπης του για τον κόσμο των ζώων; Το ξέρεις ότι ο Φύρερ είναι ένας υποδειγματικός φίλος των ζώων και ακόμα και ως καγκελάριος δεν αποχωρίστηκε τα ζώα του που του κρατούσαν συντροφιά για χρόνια; Ο Φύρερ είναι αντίθετος σε οποιασδήποτε μορφής βίας απέναντι στα ζώα και είναι αποφασισμένος να τερματίσει αυτή την πρακτική.»
Πέρα από το ότι είναι εντελώς σουρεαλιστικός ο μονόλογος («γενική στάση απέναντι στη ζωή;») πλέον υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν ότι δεν ήταν και τόσο φανατικός χορτοφάγος ή ότι δεν ήταν και ποτέ. Εκτός από τους φανατικούς χορτοφάγους, οι οποίοι τρέμουν στην ιδέα ότι η ειρηνιστική τους άποψη υιοθετήθηκε από τον πιο διάσημο μαζικό δολοφόνο των τελευταίων ετών, υπάρχουν και μαρτυρίες σύγχρονες του Hitler ότι αν μη τι άλλο, που και που έτρωγε και ένα βαυαρικό λουκάνικο.
Ένας αντίπαλος της επικρατούσας άποψης είναι ο Alan Bullock, άγγλος ιστορικός ο οποίος ισχυρίζεται ότι αποκλείεται να είχε επιτρέψει ο Hitler μαγνητοσκοπημένες δηλώσεις και ότι τα στενογραφημένα κείμενα θα πέρασαν από λογοκρισία, αφήνοντας απ’ έξω τις (επιθετικές) παρανοϊκές δηλώσεις. Η σεφ Dione Lucas, η οποία δούλευε σε ένα ξενοδοχείο του Αμβούργου, έγραψε στο βιβλίο μαγειρικής που έγραψε το 1964 «δε θέλω να σας χαλάσω την όρεξη για γεμιστό περιστέρι, αλλά αυτό ήταν ένα από τα αγαπημένα φαγητά του κυρίου Ηitler.»
Ο Robert Payne, ο οποίος έγραψε μία βιογραφία του Hitler, υποστηρίζει μία άποψη που για μένα τουλάχιστον φαίνεται πιο ταιριαστή με τα υπόλοιπα που ξέρουμε για τη ζωή του. Λέει ότι η φήμη της χορτοφαγίας εξαπλώθηκε μαζί με τις φήμες ότι απείχε εντελώς από το κάπνισμα, το αλκοόλ και τις γυναίκες. Αλλά ήταν αυτό: φήμες. Φήμες που εξαπλώθηκαν ως μέρος της προπαγάνδας η οποία ήθελε να παρουσιάσει τον Αρχηγό ως μία ασκητική προσωπικότητα, η οποία δεν ξεγελιόταν από τις επίγειες απολαύσεις, ένα είδος αγίου ή ερημίτη, που ήταν αποφασισμένος και αποκλειστικά ταγμένος στο μέλλον της Γερμανίας. Είναι πολύ πιθανό να πειραματιζόταν με τη δίαιτά του από φόβο όταν άρχισε να αρρωσταίνει, ή ως τουλάχιστον «εκκεντρικός» άνθρωπος που δεν εμπιστευόταν κανέναν και φοβόταν πολύ το θάνατο, οπότε ίσως για χρόνια να απέφευγε το κρέας- πάντως δε νομίζω (και δεν το νομίζουν πολλοί ακόμα) ότι το έκανε για ηθικούς λόγους. Επίσης όλοι συμφωνούν ότι δεν κάπνιζε, αλλά έπινε μπύρα και κρασί, ακόμα είχε μεγάλη αδυναμία στα γλυκά με κρέμες, οπότε η εικόνα του ασκητή χαλάει έτσι κι αλλιώς, κρέας ή όχι.
Λέγεται ότι το τελευταίο του γεύμα πριν αυτοκτονήσει στο μπούνκερ ήταν πέστροφα σε σάλτσα βουτύρου, το οποίο ήταν και ένα από τα αγαπημένα του πιάτα.