“Μετά από ένα γενναιόδωρο τρίψιμο με ελαιόλαδο φορέσαμε τα ρούχα του δείπνου. Οδηγηθήκαμε στο επόμενο δωμάτιο όπου υπήρχαν τρία ανάκλιντρα και ένα τραπέζι, πολυτελώς διακοσμημένο.
Μόλις πήραμε τις θέσεις μας σκλάβοι από την Αίγυπτο μπήκαν στο δωμάτιο και μας έριξαν παγωμένο νερό στα χέρια μας. Σερβιρίστηκαν τα ορεκτικά. Πάνω σε ένα μεγάλο δίσκο βρισκόταν ένας γάιδαρος από χαλκό. Στην πλάτη του είχε δύο καλάθια, ένα με πράσινες ελιές κι ένα με μαύρες. Σε κάθε πλευρά υπήρχαν δασομυωξοί (πιο απλά: ποντίκια), βουτηγμένοι σε μέλι και πασπαλισμένοι με παπαρουνόσπορους. Δίπλα, σε μία ασημένια ψησταριά που έκαιγε, ψηνόταν μικρά λουκάνικα. Όσο για το κρασί, σχεδόν κολυμπούσαμε μέσα του.» (Petronius, γύρω στα 60μ.Χ.)
Αγαπητοί μου, σας φαντάζομαι ξαπλωμένους στους καναπέδες μετά από το τριήμερο ακολασίες που περάσατε στα σπίτια και στις εξοχές σας. Ακόμα κι αυτοί που δεν τρώνε αρνιά και κοκορέτσια τρώνε τσουρέκια και κουλουράκια, κι όσοι δεν τρώνε κουλουράκια, πίνουν κρασί, τέλος πάντων όλοι έχουμε την ευκαιρία να φάμε και μετά να γκρινιάξουμε στους καναπέδες.
Μέσα σ’αυτό το κλίμα λοιπόν απολύτως ταιριαστό θέμα είναι οι αρχαίοι Ρωμαίοι, τα φαγητά τους και φυσικά ο Καλιγούλας.
Τα φημισμένα ρωμαϊκά όργια πιθανότατα να έγιναν διάσημα μέσω του Χόλυγουντ. Σίγουρα υπήρξαν πιο περιπετειώδεις και τολμηροί καλοφαγάδες όπως και παλαβοί που έκαναν εμετό προκειμένου να φάνε κι άλλο, όμως η έκταση αυτών των φαινομένων πιθανόν να μην είχε διαφορά με σήμερα. Πάντως, τέτοιου είδους γιορτές γινόταν στις ισημερίες και σε άλλες σημαντικές μέρες της χρονιάς, χωρίς να διαφημίζονται.
Πολλοί αξιωματούχοι και ιερείς συμμετείχαν σ’αυτά τα πιο πριβέ πάρτυ (όπως και σήμερα) και οι κατά καιρούς επίσημες έρευνες αποκάλυψαν τόσο μεγάλη διείσδυση στην κυβέρνηση που οι έρευνες γρήγορα σταμάτησαν. Ο πιο διάσημος καλοφαγάς της Ρώμης είναι ο Απίκιος, ο πιο διάσημος παλαβός ο Καλιγούλας.
Ο Καλιγούλας έγινε Καίσαρας χωρίς να έχει εμπειρία στη διοίκηση, όμως αμέσως άρχισε να ανακαλεί αποφάσεις και να αθωώνει κατηγορούμενους. Υιοθέτησε επίσημα τον ξάδερφό του και έκανε σύμβουλό του τον θείο του. Μετά αρρώστησε. Όταν συνήρθε η Ρώμη έζησε έναν εφιάλτη.
Ο Καλιγούλας παραφρόνησε εντελώς με παραλήρημα μεγαλείου. Πίστεψε ότι είναι θεότητα. Καταδίκασε τον θείο του και τον ξάδερφό του σε θάνατο χωρίς δίκη, τοποθέτησε αγάλματα με τη μορφή του σε εκκλησίες, οι υπερβολές του δεν είχαν όρια και άρχισε να αυξάνει τη φορολογία για να κάνει τις ακρότητές του πραγματικότητα.
Είχε τρεις αδερφές με τις οποίες λέγεται ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις. Σίγουρα πάντως είχαν τιμές όπως καμία άλλη αδερφή αρχηγού στην ιστορία: τα ονόματά τους υπήρχαν στον όρκο που έδιναν οι στρατιώτες. Η μία αδερφή, η Ντρουσίλα, πέθανε, και οι άλλες δύο βρέθηκαν στην εξορία για συμμετοχή σε συνομωσία εναντίον του.
Στρατηγικά κάποια στιγμή αποφάσισε να καταλάβει τη Βρετανία, όταν όμως ο στρατός έφτασε στη θάλασσα, διέταξε τους στρατιώτες αντί να πολεμήσουν, να μαζέψουν στρείδια, κάτι που κανείς δε μπορεί να εξηγήσει μέχρι σήμερα.
Ο Suetonius περιγράφει τον Καλιγούλα ως εξής:
"Δεν είχε κανένα σεβασμό στην αυτοσυγκράτηση και είχε κατηγορηθεί για ομοφυλόφιλες σχέσεις, ενεργητικές και παθητικές με τον Marcus Lepidus, με τον κωμικό Mnester και με διάφορους ξένους κρατούμενους. Ένας νεαρός από γνωστή οικογένεια, ο Valerius Catullus αποκάλυψε δημόσια ότι είχε κουτουπώσει τον αυτοκράτορα και εξαντλήθηκε εντελώς στην διαδικασία. Εκτός από τις σχέσεις του με τις αδερφές του και το πάθος του για την εταίρα Pyrallis, έκανε τις κινήσεις του με όλες τις γυναίκες της Ρώμης, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης. Συνήθιζε να καλεί κάποιες για δείπνο μαζί με τους άντρες τους προκειμένου να τις περιεργαστεί με την ησυχία του καθώς περνούσαν από μπροστά του, όπως ένας αγοραστής εκτιμάει το εμπόρευμα. Όταν διάλεγε κάποια, έφευγε από το δείπνο μαζί της αφήνοντας τους καλεσμένους του. Όταν επέστρεφε συζητούσε με τους καλεσμένους τις επιδόσεις και την εμπειρία του λεπτομερώς, δίνοντας βαθμολογίες, αναλύοντας τα θετικά και αρνητικά στοιχεία. Αν κάποια του άρεσε πολύ, διέτασσε άμεσο διαζύγιο από τον άντρα της."