Σήμερα 22 Μαΐου στο ξενοδοχείο King George ΙΙ (πλατεία Συντάγματος) οι οινόφιλοι της Αθήνας θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν σπάνιες, γηγενείς ποικιλίες αμπέλου από την Ικαρία, τη Σάμο, την Κω, τη Ρόδο, τη Λέσβο, τη Χίο, τη Λήμνο, τη Σαντορίνη και την Πάρο, στο πλαίσιο της έκθεσης «Τα κρασιά του Αιγαίου στην Αθήνα».
Με αφορμή, λοιπόν, την εν λόγω οινική εκδήλωση, ας γνωρίσουμε βασικές λευκές ποικιλίες που συναντάμε στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και από αυτές παράγονται ξηρά κρασιά.
ΑΗΔΑΝΙ
Το Αηδάνι είναι ο «κομπάρσος» της Σαντορίνης, μια και εμπορικά το Ασύρτικο έχει πάνω του τη λάμψη και τη φήμη. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι παραγωγοί εμφανίζουν μονοποικιλιακές ετικέτες από Αηδάνι κι έτσι έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε αυτήν τη θαυμάσια ποικιλία. Μας δίνει ανθώδη, μέτριας έντασης αρώματα και ήπια οξύτητα. Συνοδεύει άριστα ψάρια και θαλασσινά.
ΑΘΗΡΙ
Το Αθήρι το συναντάμε σχεδόν σε όλα τα νησιά του Αιγαίου καθώς και σε ηπειρωτικές περιοχές της χώρας που βρέχονται από το Αιγαίο. Στη Ρόδο, τα περισσότερα αφρώδη κρασιά παράγονται από Αθήρι. Η ποικιλία αυτή δίνει ιδιαίτερα ευχάριστα κρασιά, είτε ως απεριτίφ είτε συνοδεύοντας ελαφριά καλοκαιρινά πιάτα.
ΑΣΥΡΤΙΚΟ
Καμιά ποικιλία δεν είναι περισσότερο ταυτισμένη με το ελληνικό καλοκαίρι όσο το Ασύρτικο. Αφενός γιατί έγινε γνωστή από το ιδιαίτερο μικροκλίμα της Σαντορίνης και αφετέρου διότι η κοφτερή οξύτητά της ζητά απεγνωσμένα όστρακα και πάσης φύσεως θαλασσινούς μεζέδες. Οι geeks του κρασιού πολλές φορές ισχυρίζονται ότι άλλη γεύση έχει ένα Ασύρτικο στο νησί και άλλη στην πόλη! Τα τελευταία χρόνια, ενδιαφέρουσες προτάσεις Ασύρτικου δοκιμάσαμε και από την Κρήτη. Έχει, δε, τέτοια δυναμική η ποικιλία, ώστε το διάσημο κτήμα της Αυστραλίας «Jim Barry» φύτεψε πειραματικά Ασύρτικο. Όπως και να 'χει, εάν δεν δοκιμάσετε, δεν ξέρετε αν σας ταιριάζει. Κατά την άποψή μας, η καλύτερη εισαγωγή στην ποικιλία είναι ένας Θαλασσίτης του Γιάννη Παρασκευόπουλου.
ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ
Η τοπική ποικιλία της Πάρου διακρίνεται για τον πλούσιο αρωματικό χαρακτήρα και την ήπια οξύτητα. Τη Μονεμβασιά θα τη συναντήσετε και σε άλλα κυκλαδονήσια, χαρμάνι με άλλες τοπικές ποικιλίες.
ΜΟΣΧΑΤΟ
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το Μοσχάτο συνεπάγεται γλυκό κρασί, αγνοώντας τα απολαυστικά ξηρά που κυκλοφορούν στην αγορά. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Υπάρχουν πολυάριθμοι κλώνοι του Μοσχάτου σε όλες τις μεσογειακές χώρες και αφορούν λευκά και κόκκινα σταφύλια. Στη νησιωτική Ελλάδα συναντάμε το μικρόρωγο (τύπου Σάμου και Κεφαλονιάς) Αλεξανδρείας (τύπου Λήμνου) και το Σπίνας, που προέρχεται από την ομώνυμη περιοχή των Χανίων (Κρήτη), αμφότερα λευκά. Στη Ρόδο συναντάμε το Τράνι, όμως η προέλευσή του είναι ιταλική, προφανώς από την περίοδο της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα (1912-1943). Σε γενικές γραμμές, όπου ακούμε ξηρό λευκό Μοσχάτο, ο νους μας ταξιδεύει σε εκρηκτικά ανθικά αρώματα και μέτρια οξύτητα. Πίνεται ευχάριστα ως απετιρίφ, μπορεί να ταιριάξει όμως με πληθώρα ελληνικών πιάτων.
ΜΠΕΓΛΕΡΙ
Το Μπεγλέρι Ικαρίας, άγνωστη ποικιλία μέχρι πρόσφατα, αποκτά συνεχώς νέους φίλους χάρη στις φιλόδοξες προσπάθειες των λιγοστών οινοποιείων του νησιού. Έντονα φρουτώδη αρώματα, γευστικά πολύπλοκο, με νύξεις τροπικών φρούτων και δροσιστική οξύτητα. Εννοείται ότι τα λευκά χύμα κρασιά που σερβίρονται στα φημισμένα ικαριώτικα πανηγύρια ουδεμία σχέση έχουν με το Μπεγλέρι.
Μια και μιλάμε για Αιγαίο, αξίζει να γνωρίζετε ότι στην Κρήτη καλλιεργούνται ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές ποικιλίες αμπέλου. Η εκδήλωση δεν περιλαμβάνει κρασιά της Κρήτης, άρα δεν θα ασχοληθούμε τώρα με αυτές, δεσμευόμαστε όμως να σας τις παρουσιάσουμε σε επόμενο άρθρο.
Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη και οργανώνεται από την εταιρεία οινικής επικοινωνίας Vinetum, με τη συγχρηματοδότηση των Περιφερειών Νοτίου και Βορείου Αιγαίου, καθώς και με την υποστήριξη της Ένωσης Οινοποιών και Αμπελουργών Νήσων Αιγαίου (ΕΝΟΑΝΑ).