— Ελευθερία, πες μου την ιστορία σου.
Προτού ασχοληθώ με τον χορό, ήμουν πρωταθλήτρια στη ρυθμική γυμναστική. Έπειτα από έξι χρόνια πρωταθλητισμού με αρκετούς τραυματισμούς αναγκάστηκα να πάρω την απόφαση να αποσυρθώ από αυτόν τον χώρο και να ασχοληθώ με κάτι παρεμφερές, το κλασικό μπαλέτο και τον σύγχρονο χορό.
— Πώς και έγινες χορεύτρια στην ΕΛΣ;
Αποφοίτησα από τη σχολή της Λυρικής Σκηνής και έγινα αμέσως μέλος της ομάδας του μπαλέτου της.
— Τι είναι αυτό που αγαπάς πιο πολύ στη δουλειά σου;
Μου αρέσει πολύ η διαδικασία των προβών, γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις την εξέλιξη των χορευτών από την πρώτη πρόβα μέχρι τη μέρα που θα βγεις στη σκηνή. Είναι η πιο επίπονη διαδικασία, αλλά και η πιο σημαντική. Φυσικά, τίποτα δεν συγκρίνεται με το συναίσθημα που έχεις μετά από μια καλή παράσταση, είναι κάτι σαν λύτρωση, δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια.
— Εργάζεσαι πάνω σε κάποια παραγωγή αυτόν τον καιρό;
Αυτό το διάστημα έκανα πρόβες για το δίπτυχο σύγχρονου χορού που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες στην Εναλλακτική Σκηνή του Νιάρχου, με χορογράφους τον Γιάννη Μανταφούνη και την Ερμίρα Γκόρο, το οποίο θα επαναληφθεί τον Ιανουάριο, αλλά και πρόβες για τον Δον Κιχώτη, κλασικό μπαλέτο σε χορογραφία του Thiago Bordin, που θα κάνει πρεμιέρα στις 21 Νοεμβρίου.
Το στυλ του χορού που με εκφράζει περισσότερο ως άνθρωπο και χορεύτρια είναι το νεοκλασικό, γιατί κινείται ανάμεσα στις αυστηρές γραμμές του κλασικού μπαλέτου και στην ελευθερία κίνησης του σύγχρονου.
— Πώς είναι η ζωή μιας χορεύτριας;
Έχει πολύ στρες και έντονη σωματική καταπόνηση.
— Τενοντίτιδα, κατάγματα, στρες, κομμένοι σύνδεσμοι και τένοντες. Ισχύει ότι η ζωή μιας επαγγελματία χορεύτριας είναι επίπονη, τόσο για το σώμα όσο και για το πνεύμα;
Ο πόνος είναι σχεδόν κάθε μέρα εκεί και κάνει πάντα τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Η αποθεραπεία, επίσης, είναι πολύ σημαντική για τον χορευτή, είτε αυτό είναι η φυσιοθεραπεία για την αποκατάσταση των τραυματισμών είτε η έξτρα εκγύμναση - ενδυνάμωση με προπονητή ή δάσκαλο πιλάτες, εκτός ωραρίου. Ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος.
— Τι είναι ο χορός για σένα;
Είναι μια κλασική ερώτηση σίγουρα, αλλά κάθε φορά μού παίρνει τον περισσότερο χρόνο να την απαντήσω και κάθε φορά είναι κάτι διαφορετικό. Αυτόν τον καιρό, λοιπόν, ο χορός για μένα είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας και συναισθηματικής αποφόρτισης.
— Θα έλεγες ότι έχεις κάποιο συγκεκριμένο στυλ στον χορό;
Το στυλ του χορού που με εκφράζει περισσότερο ως άνθρωπο και χορεύτρια είναι το νεοκλασικό, γιατί κινείται ανάμεσα στις αυστηρές γραμμές του κλασικού μπαλέτου και στην ελευθερία κίνησης του σύγχρονου.
— Ποιος είναι αυτός ο όμορφος που έχεις δίπλα σου;
Είναι ο Φράνκο μου. Ένα beagle, αγγλικό κυνηγόσκυλο, που μου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά και υπέροχη, έξι χρόνια τώρα. Είναι η αγαπημένη μου παρέα και πάμε σχεδόν παντού μαζί.
— Τι φοράς σήμερα;
Ένα vintage κιμονό που μου έφερε ο φίλος μου από τη Βαρκελώνη, μποτάκια από το Topshop και καπέλο αγορασμένο από την Κωνσταντινούπολη.
— Πού πηγαίνετε τώρα;
Πάμε βόλτα στα Πετράλωνα και για φαγητό στο αγαπημένο μας Ραντεβού!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.