Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Είχε καημό να γίνει αριστοκράτης

Σήμερα: Οι μοναδικοί ιαπωνικοί μακάκοι • • • ο μεγάλος διχασμός των Αμερικανών • • • ο ρεαλισμός υπερισχύει της δικαιοσύνης • • • το τίμημα του πολέμου • • • είχε καημό να γίνει αριστοκράτης • • • ο Ζιζού πενηντάρισε • • • η εικόνα της εβδομάδας 

ιαπωνικοί μακάκοι

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ
Μέσα σε μια μέρα χθες, ξεπρόβαλε ατόφιος ο μεγάλος διχασμός των Αμερικανών όσον αφορά την οπλοκατοχή.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, με τις 6 ψήφους των συντηρητικών δικαστών, αποφάσισε με 6-3 ότι ένα άτομο δικαιούται να φέρει πιστόλι για αυτοάμυνα εκτός σπιτιού. Η άμεση συνέπεια αυτής της καταστροφικής απόφασης θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ότι περισσότερα πιστόλια θα κυκλοφορούν στους δρόμους.

Αργότερα μέσα στην ημέρα, η Γερουσία ενέκρινε νομοσχέδιο με ψήφους 65-33 — το πρώτο σημαντικό νομοθέτημα για τον έλεγχο της οπλοκατοχής εδώ και τρεις δεκαετίες. Το νομοσχέδιο ενέκριναν οι Δημοκρατικοί γερουσιαστές και 15 Ρεπουμπλικάνοι. 

Φαίνεται πως οι μισοί Αμερικανοί δεν μπορούν να απαλλαγούν από την ιδεολογία της ατομικιστικής απόδοσης της δικαιοσύνης του Φαρ Ουέστ, όπως ακούγεται στην ταινία «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς»: «Αυτή είναι η Δύση, κύριε. Όταν ο θρύλος γίνεται γεγονός, τυπώστε τον θρύλο».

Πηγή: AP, Vox

• • •

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Ο εξόριστος Σαουδάραβας δημοσιογράφος Τζαμάλ Κασόγκι απήχθη, δολοφονήθηκε και πριονίστηκε στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη, τον Οκτώβριο του 2018.

Το 2018, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διακήρυξε ότι η Τουρκία ενσαρκώνει «τη διεθνή συνείδηση» στην υπόθεση, και ότι η εντολή για τη διάπραξη της πολιτικής δολοφονίας προήλθε «από τα υψηλότερα επίπεδα» της σαουδαραβικής εξουσίας», έμμεση αναφορά στον Σαουδάραβα πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν (γνωστό και ως MBS).

Προχθές, ο Ερντογάν υποδέχθηκε με όλες τις τιμές τον MBS στην Τουρκία. Η τουρκική δικαιοσύνη είχε ήδη κλείσει τη δίκη ερήμην 26 Σαουδαράβων που εμπλέκονταν στη δολοφονία.

Οι λόγοι της τουρκικής στροφής είναι λίγο-πολύ γνωστοί. Η τουρκική οικονομία παραπαίει, ενώ η Σαουδική Αραβία βλέπει τα ταμεία της να γεμίζουν λόγω της ανόδου των τιμών των υδρογονανθράκων που προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εκτός από την προσδοκία επενδύσεων και χρηματοδότησης, η Τουρκία ως μεγάλος καταναλωτής ενέργειας επιθυμεί να διευρύνει τις σχέσεις της με τις χώρες του Κόλπου. Επιπλέον, η διφορούμενη θέση της Άγκυρας για την ουκρανική κρίση δεν απέχει πολύ από εκείνη του Ριάντ, και η σύμπλευσή τους μπορεί να αποβλέπει στην ενίσχυση της σχετικής διαφοροποίησής τους από τη Δύση.

Σημειωτέον, ο Εμανουέλ Μακρόν επισκέφθηκε τη Σαουδική Αραβία τον περασμένο Δεκέμβριο, και ο Τζο Μπάιντεν θα την επισκεφθεί τον επόμενο μήνα.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι η ρεαλιστική πολιτική υπερισχύει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν διακυβεύονται στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα. Αυτό ισχύει για όλες τις χώρες, και ιδίως για την Τουρκία που δεν φημίζεται για το σεβασμό τους.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποδέχθηκε στην Τουρκία τον Σαουδάραβα πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ Μπεν Σαλμάν.

• • •

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Κακοί αριθμοί για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη τον Ιούνιο: ο δείκτης εμπιστοσύνης καταναλωτή μειώθηκε τόσο στην ΕΕ (1,9 μονάδες κάτω από τον Μάιο) όσο και στη ζώνη του ευρώ (2,4 μονάδες κάτω). 

Η εμπιστοσύνη των καταναλωτών μειώθηκε περαιτέρω κάτω από τον μακροχρόνιο μέσο όρο της, αγγίζοντας το χαμηλό ρεκόρ που καταγράφηκε τον Απρίλιο του 2020, στην αρχή της πανδημίας.

Ο δείκτης εμπιστοσύνης καταναλωτή παρέχει μια ένδειξη των μελλοντικών εξελίξεων της κατανάλωσης και της αποταμίευσης των νοικοκυριών, με βάση τις απαντήσεις σχετικά με την αναμενόμενη οικονομική τους κατάσταση, το αίσθημά τους για τη γενική οικονομική κατάσταση, την ανεργία και την ικανότητα αποταμίευσης. 

Αυτό είναι το τίμημα του πολέμου, και οι κίνδυνοι ύφεσης αυξάνονται.

Πηγή: European Commission

• • •

ΕΙΧΕ ΚΑΗΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ
Ο νεοεκλεγείς βουλευτής του ακροδεξιού «Εθνικού Συναγερμού» στη Γαλλία, Emmanuel Taché de la Pagerie, μηνύθηκε από τρεις απογόνους της οικογένειας Tascher de la Pagerie, οι οποίες τον κατηγορούν ότι οικειοποιήθηκε το ιστορικό τους όνομα. 

Γεννημένος ως Emmanuel Taché στο εργατικό προάστιο Μοντρέιγ του Παρισιού, ο 47χρονος Emmanuel Taché de la Pagerie εργάστηκε για τον Πιέρ Γκαρντέν σε ηλικία 18 ετών, κατόπιν στην υψηλή ραπτική, και στη συνέχεια στον οπτικοακουστικό τομέα. Μέλος της παραδοσιακής δεξιάς από 20 χρονών, εντάχθηκε στο κόμμα της Λεπέν το 2012, δηλώνοντας ότι αποχωρεί από «μια δεξιά που στερείται πεποιθήσεων». 

Το πιο διάσημο μέλος της οικογένειας ήταν η αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα (1763 - 1814) από τον Οίκο των Tascher, η οποία παντρεύτηκε τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη το 1796. Το πλήρες όνομά της ήταν Marie-Josèphe Rose Tascher de La Pagerie.

Η υπόθεση θα εκδικαστεί στις 8 Ιουλίου. Οι τρεις ενάγουσες ζητούν ως αποζημίωση το συμβολικό ποσό του ενός ευρώ και πρόστιμο 500 ευρώ για κάθε μέρα καθυστέρησης αλλαγής του ονόματος.

Πηγή: Le Figaro, Le Monde

Νταβίντ, «Η στέψη του Ναπολέοντα και της αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας», 1807.

• • •

Ο ΖΙΖΟΥ ΠΕΝΗΝΤΑΡΙΣΕ
Σάρωσε όλους τους τίτλους ως παίκτης και προπονητής, μα πάνω από όλα αναγνώρισαν την αξία του φίλοι και αντίπαλοι. Αναμφισβήτητα, ο 50χρονος από χθες, Ζινεντίν Ζιντάν, ανήκει στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Όσοι τον γνώρισαν τον περιγράφουν ως αξιαγάπητο και αξιοσέβαστο νέο, καλό φίλο και καλό σύντροφο.

Αλλά δεν μεγάλωσε στα πούπουλα. Ο Αλγερινής καταγωγής «Ζιζού» έζησε σε μια σκληρή γειτονιά, όπου έπρεπε να υπερασπίζεται τον εαυτό του.

Δεν ανεχόταν προσβολές και τσαμπουκάδες. Αποβλήθηκε δεκατέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας — ρεκόρ για παίκτη τού επιπέδου του. Η τελευταία, μετά την κεφαλιά του στον Μάρκο Ματεράτσι στον τελικό τού Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, πέρασε στην ιστορία. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας ως παίκτη. Άδοξο τέλος; Καθόλου. Ήταν πολύ σπουδαίος για να επηρεαστεί η υστεροφημία του.

Adel Abdessemed, «Η κεφαλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι», 2012.

• • •

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Το Εθνολογικό Μουσείο του Βερολίνου πιθανόν θα επιστρέψει στο Καμερούν το άγαλμα μιας θεότητας ονόματι Ngonnso, το οποίο μετέφεραν Γερμανοί αποικιοκράτες στις αρχές του 20ού αιώνα. Προγονική μητέρα της φυλής Nso, το Ngonnso ενσαρκώνει την κουλτούρα και την ταυτότητά της. Φωτ.: Εθνολογικό Μουσείο Βερολίνου