Αν η Vogue ήταν το Βατικανό της μόδας, η Άννα Γουίντουρ θα ήταν ο Πάπας, ο απόλυτος ρυθμιστής της ζωής αυτού του σύμπαντος. Τόσο εξαιτίας της φήμης της -που είναι φτιαγμένη από τον θρύλο της στην ποπ κουλτούρα- όσο κι από τη δύναμη που έχει συγκεντρώσει στα χέρια της, δεν είναι κάποια που μπορεί να προσπεράσει κανείς στον χώρο της μόδας.
Όταν σε καλεί να ξοδέψεις 275.000 δολάρια για ένα δείπνο στο Met Gala, λες ναι. Και είναι κάτι πέρα από προφανές ότι καλλιτέχνες και celebrities που προσκαλούνται σε τέτοιες εκδηλώσεις φυσικά και δεν επιλέγουν οι ίδιοι ούτε το τι θα φορέσουν ούτε το πού θα καθίσουν κι ότι ακόμη και η παραμικρή λεπτομέρεια είναι προσχεδιασμένη και έχει εγκριθεί από την ίδια τη Γουίντουρ.
Η επιρροή της είναι τεράστια. Και τώρα, μόλις μερικές μέρες από το event με θέμα τη θρησκεία που η ίδια οργάνωσε στο Met Gala, εκεί όπου η Σκάρλετ Γιοχάνσον φόρεσε δημιουργία σχεδιασμένη από τα χέρια της συζύγου του Χάρβεϊ Γουάινστιν, η σιδηρά κυρία της μόδας μέσα από το editorial της στη Vogue Ιουνίου, στηρίζει την Τζορτζίνα Τσάπμαν και ξεκαθαρίζει τη δική της θέση απέναντι σε όλο αυτό που δημιουργήθηκε με τα σεξουαλικά σκάνδαλα του Γουάινστιν. Εδώ πλέον δεν μιλάμε για συνηθισμένη ενορχηστρωμένη προσπάθεια καθοδήγησης της κοινής γνώμης.
Ζωές και καριέρες καταστράφηκαν από τον Χάρβεϊ Γουάινστιν και το τραγικό είναι ότι επρόκειτο ακόμη και για τις ζωές μελών της ίδιας του της οικογένειας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα μέλη αξίζουν μεγαλύτερο βαθμό κοινωνικής αποκατάστασης από τα υπόλοιπα θύματά του.
Στο εκδοτικό σημείωμα του τεύχους Ιουνίου, που κυκλοφόρησε νωρίτερα στον ιστότοπο της Vogue, η Γουίντουρ περιγράφει τη μακροχρόνια φιλία της με την Τσάπμαν, για την οποία αναφέρει ότι σχεδόν «βουβάθηκε σοκαρισμένη, όταν ήρθε αντιμέτωπη με τα σκάνδαλα του συζύγου της», ότι «προσπάθησε να διαχειριστεί συναισθήματα όπως ο θυμός, η ενοχή, η απέχθεια, ο φόβος», τις μέρες που ξέσπασε το σκάνδαλο Γουάινστιν.
Ο κατηγορηματικός τόνος του σημειώματος δεν αφήνει περιθώριο για συζητήσεις και αμφισβήτηση. Η Τσάπμαν περιγράφεται από την Γουίντουρ ως μία παλαιών αρχών κοπέλα, μια καλή κόρη που μεγάλωσε και ανατράφηκε προκειμένου να γίνει μια καλή σύζυγος...
Πρακτικά, η Τσάπμαν σκιαγραφείται ως υπόδειγμα γυναικείας αρετής, που μπορεί ακόμη και να είναι μια αναχρονιστική εικόνα για ένα σύγχρονο γυναικείο περιοδικό όπως η Vogue.
Επιπροσθέτως, η Γουίντουρ υποστηρίζει ότι η Τσάπμαν «δεν είχε ιδέα για τη συμπεριφορά του συζύγου της» και ισχυρίζεται ότι «το να της επιρρίπτει κανείς ευθύνες γι' αυτά που έκανε ο σύζυγός της, όπως πάρα πολλοί κάνουν στην ψηφιακή μας εποχή, είναι λάθος».
Βασικά, κανείς δεν κατηγορεί την Τζορτζίνα Τσάπμαν. Αλλά και κανείς δεν έχει πειστεί ότι η Vogue έχει καμιά υποχρέωση να της δώσει πίσω τη δουλειά της.
Ζωές και καριέρες καταστράφηκαν από τον Χάρβεϊ Γουάινστιν και το τραγικό είναι ότι επρόκειτο ακόμη και για τις ζωές μελών της ίδιας του της οικογένειας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα μέλη αξίζουν μεγαλύτερο βαθμό κοινωνικής αποκατάστασης από τα υπόλοιπα θύματά του.
Όταν η Γουίντουρ βάζει την Άσλεϊ Τζαντ, τη Ρόουζ ΜακΓκόουαν, τη Ροζάνα Αρκέτ, τη Μίρα Σορβίνο ή κάποιο άλλο από τα εκατοντάδες θύματά του που είχαν το σθένος να μιλήσουν ανοιχτά για τη δράση του, στα εξώφυλλα της Vogue, ή βοηθά αυτές τις γυναίκες να επανέλθουν στη δουλειά τους, τότε ναι, η προσπάθεια της σιδηράς κυρίας έχει αξία.
Αντίθετα, με την επιστολή της για τη σύζυγο του Γουάινστιν, η Γουίντουρ περνά στην ίδια όχθη που βρίσκεται το αρπακτικό και κάθεται δίπλα στην Τσάπμαν: ήταν αμφότερες γυναίκες που βρίσκονταν κοντά στον Γουάινστιν, που και οι δύο ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζαν τίποτα για τις ειδεχθείς πράξεις του, αλλά και που επωφελούνταν από τη γνωριμία μαζί του και τις ισχυρές διασυνδέσεις του στον χώρο του θεάματος.
Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στη μακρά λίστα των στάρλετς του Γουάινστιν που είδαν το όνειρο τους να γίνουν εξώφυλλο στη Vogue φορώντας Marchesa να γίνεται πραγματικότητα.... Με το να ζητάει η Γουίντουρ να συγχωρήσουν οι αναγνώστριες τη σύζυγο του Γουάινστιν για τη σιωπή ή την άγνοια της, όλα τα προηγούμενα χρόνια, είναι σα να τους ζητάει να συγχωρήσουν και αυτήν, τον... Πάπα της γυναικείας μόδας.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του "Cut", όταν αγνοούμε επιδεικτικά καταστάσεις που πληγώνουν τις ζωές των άλλων, αλλά ωφελούν τη δική μας, όλο αυτό μας κάνει συνεργούς.
Ωστόσο, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Γουίντουρ αναλαμβάνει εργολαβικά την αποκατάσταση της φήμης ενός ντροπιασμένου σχεδιαστή μόδας.
Κάτι αντίστοιχο είχε κάνει και με τον Γκαλιάνο όταν έπαθε το αντισημιτικό παραλήρημα που ακόμη λερώνει την καριέρα του. Ομοίως, είχε σπεύσει να ξεπλύνει τη σύζυγο του Άσαντ με ένα εξυμνητικό άρθρο, λίγο πριν σφαγιάσει τον ίδιο του τον λαό.
Το ίδιο είχε κάνει και το 1995, όταν εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή, δήθεν να μιλήσει για το τεύχος Σεπτεμβρίου της Vogue εκείνο το έτος, όμως, ο πραγματικός σκοπός της ήταν να υπερασπιστεί τον Κάλβιν Κλάιν που τότε εσύρετο στα δικαστήρια, καθώς η καμπάνια της κολεξιόν του άφηνε υπόνοιες για σεξουαλικοποίηση ανήλικων παιδιών και για ενδεχόμενη παραβίαση των νόμων περί παιδικής πορνείας.
Ναι μεν αποδείχθηκε ότι ο Κλάιν δεν είχε καμία σχέση με όλα αυτά ή τουλάχιστον η καμπάνια του δεν είχε παραβιάσει κάποιον σχετικό νόμο, ωστόσο αν αναζητήσει κανείς τις φωτογραφίες και τα βίντεο της καμπάνιας εκείνης της εποχής, σίγουρα θα νιώσει δυσάρεστα με τον τρόπο απεικόνισης των ανήλικων παιδιών. Συν τοις άλλοις, στην εποχή του #MeToo με τις δεκάδες μαρτυρίες ενήλικων πλέον μοντέλων γίνεται αντιληπτό γιατί η κοινή γνώμη είχε αντιδράσει οργισμένα τότε.
«Δεν βλέπω τίποτα κακό σε όλο αυτό» έλεγε τότε η Γουίντουρ, η οποία σχεδόν κατηγόρησε την αμερικανική κοινή γνώμη για πουριτανισμό και σε δασκαλίστικο τόνο επιχειρούσε να εξηγήσει ότι είναι δουλειά της μόδας να είναι μια τεράστια πρόκληση για όλους.
Εννοείται ότι τότε ο Κάλβιν Κλάιν ήταν τότε ένας από τους μεγαλύτερους διαφημιζόμενους στο περιοδικό της, ωστόσο, αυτό δεν ήταν απλώς μία δήλωση στήριξης εκ μέρους της: ήταν μια δήλωση περί του πραγματικού κώδικα αξιών με τον οποίο ζει η Γουίντουρ...
Δεν την ένοιαζε αν η καμπάνια ήταν προκλητική, απαράδεκτη ίσως και σίγουρα περνούσε το λάθος μήνυμα για τα ανήλικα μοντέλα. Την ένοιαζαν οι διαφημίσεις, τα έσοδα και οι γνωριμίες της, αν κάτι λέει αυτό.
Λίγο έως πολύ όλοι κινούνται υποκριτικά στον χώρο της μόδας. Και όλοι κάνουν συμβιβασμούς υποστηρίζοντας καμπάνιες ανθρώπων που μπορεί να μη συμφωνούν με τις ιδέες τους. Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική και σε πολλούς άλλους τομείς. Όμως, όπως επισημαίνει το Cut, αποκαθιστώντας κοινωνικά τη γυναίκα του Γουάινστιν, μιλάμε για κάτι άλλο.
Η Τσάπμαν δεν ήταν μία σχεδιάστρια με το ταλέντο του Γκαλιάνο. Δεν είναι ο Κάλβιν Κλάιν. Η καριέρα της ήταν κάτι που στηρίχθηκε στη φήμη, στη δύναμη και στην εξουσία που ασκούσε ο Γουάινστιν σε γυναίκες που εμφανίζονταν στο κόκκινο χαλί με δημιουργίες της Τσάπμαν...
Και τώρα η Γουίντουρ επιλέγει να χρησιμοποιήσει τη δική της δύναμη για να πάρει πίσω τη θέση της μια γυναίκα με αυτό το παρελθόν, όχι με κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, απλώς επειδή στο βιογραφικό της θα αναφέρεται πλέον ότι υπήρξε σύζυγος ενός κοινού κακοποιού...
Άρθρο του TheCut / Μετάφραση: Πωλίν Κόκλα