__________________
1.
Πιθανώς μέχρι να απαντήσεις θα έχω μια σχετική εμπειρία στο θέμα, αλλά θέλω να ρωτήσω και τη δικιά σου γνώμη. Πάσχω από Νόσο του Κρον, αυτοάνοσο χρόνιο νόσημα, αυτή τη στιγμή ρυθμισμένο με φαρμακευτική αγωγή, αλλά συνέρχομαι από ετήσια έξαρση. Παρά τις δυσκολίες όλη τη χρονιά πήρα μόνο 4 μέρες αναρρωτική όταν χρειάστηκε να νοσηλευτώ. Πρόσφατα έμεινα άνεργη (δεν ήταν η νόσος η αιτία) και ψάχνω για δουλειά. Πρέπει να λέω από τι πάσχω στον υποψήφιο εργοδότη; και αν ναι πότε; στην πρώτη συνέντευξη, στη δεύτερη; πριν την πρόσληψη, μετά την πρόσληψη; (λέμε τώρα). Η θεραπεία μου απαιτεί να απουσιάζω ενα πρωινό ανα 8 εβδομάδες για να την κάνω στο νοσοκομείο, εκείνη τη μέρα κάνω και εξετάσεις οπότε δεν χρειάζομαι επιπλέον χρόνο, αλλά αν δεν πω τίποτα, ε δεν είναι και χαζοί κάτι θα καταλάβουν αν αρρωσταίνω κάθε 8η Παρασκευή. Δεν έχω πρόβλημα να μιλάω για αυτό που έχω, δεν κολλάει και στο 95% του χρόνου μου ζω φυσιολογικά, αλλά...ο κόσμος (και ειδικά οι εργοδότες) ακούνε "χρονιο νοσημα" και φαντάζονται ότι περναω όλη μου τη ζωη ημιθανής. Πότε λοιπόν το λέμε;- Scifimom
Η κατάσταση της υγείας σου είναι προσωπικό δεδομένο. Για μένα το σωστό είναι να το πεις όταν θελήσεις να το πεις, αν θελήσεις. Μπορεί να καταλάβουν ότι λείπεις κάθε όγδοη Παρασκευή, αλλά θα πάρει μήνες μέχρι να γίνει αυτό. Έχεις άφθονο χρόνο να σκεφτείς πότε να το πεις και πώς. Εξαρτάται και από τον χαρακτήρα του εργοδότη και από τη σχέση που θα αποκτήσετε, άλλωστε.
Σε κάθε περίπτωση, μην επιβαρύνεις την αναζήτηση εργασίας με αυτή τη σκέψη. Για μένα σίγουρα δεν είναι κάτι που πρέπει να πεις πριν σε προσλάβουν. Είναι ευαίσθητο δεδομένο για να το λες σε αγνώστους – και σε πιστεύω ότι δεν έχεις πρόβλημα να μιλάς για αυτό, αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο ευαίσθητο δεδομένο. Δεν είναι η δική σου ευαισθησία που δημιουργεί πρόβλημα, αλλά η πιθανή αναισθησία των άλλων.
__________________
2.
" Άλλωστε κάθε καινούρια γνωριμία ΕΙΝΑΙ ένα πιθανό φλερτ". Aυτό απάντησες ανάμεσα σ'άλλα σήμερα σε ερώτηση που σου έγινε. και το ανάφερω εδω γιατί (στα 30 μου) είναι κάτι που ενώ έχω καταλήξει οτι ισχύει, σε κάποιο βαθμό συμβαίνει και να με ταλαιπωρεί η συνειδητοποίησή του. Έχω βρεθεί σε διάφορους κύκλους ανθρώπων και δει και συζητήσει πως η πρώτη σκέψη όλων όταν γνωρίζουν κάποιον (δική μου σκέψη αλλά και αντρών και γυναικών με τους οποίους το συζητώ) είναι "θα έκανα κάτι με αυτόν/αυτήν?". Εδώ αναφέρομαι απλά στη σκέψη (άλλο αν μετά θα αποκαλυφθεί ή θα μεταπηδήσει σε φλερτ η πρώτη αυτή σκέψη) και είναι μια σκέψη που δεν κατακρίνω καθόλου, κάθε άλλο μου φαίνεται απολύτως ανθρώπινο σε βαθμό να θυμώνω με όσους ισχυρίζονται πραγματα τυπου "εγώ βλέπω πρωτα τον άνθρωπο και όχι το πιθανό σεξ". Τώρα, όντας σε σχέση 1μιση χρονο η πρώτη μου σκέψη όταν γνωρίζω κάποιον είναι και πάλι "θα μου αρεζε αυτός?". Και αυτό το βρίσκω και παλι φυσιολογικό. Οι απαντήσεις μου στην ερώτηση είναι σχεδόν πάντα όχι, και όταν σκέφτομαι τον σύντροφό μου και το πόσο με γεμίζει η σχέση μου μαζί του γινονται πάντα όχι. Αυτό που με ταλαιπωρεί έχοντας συνειδητοποιήσει τα παραπάνω ειναι οτι η σκεψη των γυναικών που γνωρίζουν τον σύντροφό μου είναι η ίδια με τη δική μου οταν γνωριζω αγνωστους. Και οτι η σκέψη του συντρόφου μου είναι οπως των αλλων ανθρωπων. Ειναι σαν να το δεχομαι για τον εαυτο μου (επειδη για τον εαυτο μου μπορω να εγγυηθω οτι ακομα κι αν κανω τη σκεψη ο συντροφος μου θα επικρατησει) αλλα οχι για τους/τον αλλους/αλλον.Και η σκέψη αυτη με τρελαίνει κάποιες φορές και αναρωτιέμαι τι να σημαίνει. Ισως οτι δεν τον εμπιστεύομαι τελικά αρκετα? Οτι ειμαι ζηλιάρα? Τι λες κι εσυ βρε αμπα για τα παραπάνω?- δηιάνειρα
Σημαίνει κάτι όχι ιδιαίτερα καινοφανές. Ότι θέλεις και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο. Θέλεις να έχεις την ελευθερία σκέψης, αλλά δεν θέλεις να την έχουν οι άλλοι.
Δεν είναι τίποτα, αλλά δεν περνάει. Ίσως βελτιώνεται αν συνειδητοποιήσεις, ανάμεσα σε όλα αυτά, ότι η σκέψη δεν είναι πράξη, και τα χριστιανικά διδάγματα περί του αντίθετου είναι μεγάλες ανοησίες.
__________________
3.
Αγαπημένη Αμπα,
Ποιά είναι η γνώμη σου για personality tests τύπου Myers-Briggs Type Indicator και Enneagram of personality? (google is your friend, πείτε μου κ στα σχόλια τα types σας όσοι το/τα κάνετε σας παρακαλώ κ αν βρίσκετε δόση αληθείας στο αποτέλεσμα, το βρίσκω ενδιαφέρον. Λενα κι εσυ αν θελήσεις να το κάνεις).
Context της ερώτησης και επερώτηση:
Είμαι σε άσχημη ψυχολογική λούμπα, εδώ και κανά 6χρονο υπολογίζω στην biased αυτοψυχανάλυσή μου, και σε μια τυχαία συνάντηση με αυτά στο νετ με βοήθησαν να αρχίσω να ξεκολλάω από τον πάτο της μαυρίλας μου. Γιατι; :
Nώθα σα να "έχω χάσει τον εαυτό μου" (αν σου θυμίζει κάτι η φράση είναι γιατί το πα σε σένα πριν κανα μήνα, σε ένα κλαψιάρικο μήνυμα, όταν χτύπησα απόπατο, που ελπίζω να χάθηκε στα βάθη του διαδικτύου). Και μου κάνει πολλή εντύπωση που η περιγραφή αυτών των τύπων χαρακτήρα με βοήθησε πολύ, πάρα πολύ, να δω αυτό που είχα ξε-χάσει ότι είμαι, good or bad, και να καταλάβω μερικά από αυτά που επειδή δεν μπορούσα να βάλω σε προοπτική, με βασανίζαν. Πολύ.
Όχι όχι, δεν έπιασα τον παπα απ'τα @@. Όχι δεν έφυγε σε μια στιγμή όλη μου η μαυρίλα. Όχι η φωνή σου στο μυαλό μου ότι πρέπει να ζητήσω βοήθεια ψυχολόγου δεν εξαφανίστηκε. Εξακολουθεί να μου φαίνεται η πιο λογική πορεία που θα πρεπε να ακολουθήσω για να τα βρω με μένα.
Αλλά κατάλαβα (;) ακόμα και γιατί ψειρίζω τόσο πολύ ακόμα και το πώς πού πότε γιατί (κ ποιός) θα γίνει αυτή η αρχή με τον ψυχολόγο. Και να, μετά από πολύυυ καιρό - και χωρίς distraction που θα με αποπροσανατολίσει στιγμιαία από τη μαυρίλα μου (π.χ. φόρτος εργασίας, μια εκδρομή - που ξεκίνησε "με το ζόρι" κτλ) χάρηκα που ξεκίνησε η μέρα μου. Και ΘΕΛΩ να κάνω κάτι.
Placebo or not? Ή μήπως κι αυτό προσωρινό mood swing?- INTP 5w6
Για θέματα που παρουσιάζονται ως επιστημονικά, εφόσον δεν είμαι σχετικός επιστήμονας, δεν έχω «γνώμη», και δεν θα έπρεπε να έχεις ούτε κι εσύ. Έκανα το σχετικό google, και είδα ότι η επιστημονική κοινότητα κρατάει την κοιλιά της από τα γέλια με το επίπεδο τσαρλατανισμού, Δεν έχει σημασία αν εμπιστεύεσαι την επιστημονική κοινότητα ή όχι, αυτή έχει (περισσότερο) δίκιο από εμάς, έτσι κι αλλιώς. Αν είναι να μου πει ένα κανονικό δεκαεξάγονο ποια είμαι, δεν διαβάζω και τα φύλλα του τσαγιού; Μου αρέσει το τσάι τελευταία.
Οι ασχολίες με τα παραψυχολογικά που λένε αυτονόητα πράγματα που ισχύουν στο περίπου, όπως τα ζώδια, είναι κωλυσιεργία. Η στιγμή και ο τρόπος που θα ξεκινήσεις συνεργασία με έναν ψυχολόγο είναι πραγματικά σημαντική και θέλει προετοιμασία από μέρους σου, αλλά αυτό δεν θα είναι το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα είναι να δεχτείς ότι δεν είναι κακό να τον αναζητήσεις. Δεν είναι κακό, είναι κάτι πάρα πολύ καλό. Δώσε συγχαρητήρια στον εαυτό σου που το σκέφτεται, μην τον οικτίρεις.
__________________
4.
τόλμησα προσφατα να πω οτι (οπως το βλεπω αυτη τη στιγμη) πιστευω πως θα ντρεπομουν να θηλαζω το μωρο μου δημοσια (οταν καποτε κανω :Ρ) . και επεσαν να με φανε ρε αμπα. δεν εχω προβλημα να το κανουν αλλες γυναικες , αλλα εγω νομιζω οτι θα ενιωθα αβολα , ενω ειναι πολυ προσωπικη και ιδιαιτερη στιγμη . δε θα μου αρεσε για παραδειγμα να νιωθω τα ματια καποιου στο στηθος μου εκεινη την ωρα . δικαιωμα μου δεν ειναι; ακουσα τα παντα που λες, οτι ειμαι συντηρητικη , οτι δε θα σεβομαι τις αναγκες του μωρου , οτι κατακρινω οσες το κανουν με τον τροπο μου. και αληθεια δεν το κανω . υπερ ειμαι του δημοσιου θηλασμου. η ερωτηση μου ειναι μηπως το παρακαναμε με την "απελευθερωση" και δεν ακουμε τι εχει να πει ο αλλος μηπως και η φραση του που θεωρησαμε κοκκινο πανι δεν ηταν και τοσο; και βασικα τι ειδους απελευθερωση ειναι αυτη που δεν αφηνεις τον αλλον να μιλησει και δε δεχεσαι τη γνωμη του; λες και ολοι νιωθουμε βολικα και αβολα με τα ιδια πραγματα. κι εγω κανω γυμνισμο ενιοτε τι να πω σε οσες δεν κανουν; εισαι συντηρητικη γιατι γνεσαι ενα με τη φυση οταν κανεις γυμνισμο; αλλο παραδειγμα . ο φιλος μου δε νιωθει ανετα με την ομοφυλοφιλια κυριως οταν το εχει μπροστα του δεν του αρεσει , αλλα το παλευει. γενικα το συζηταμε ανα διαστηματα κι εγω παρατηρω αλλαγη. ποτε δεν ηταν επικριτικος , αγενης κλπ, αλλα παλια ηταν πιο καθετος. πχ τον ειχα ρωτησει παλια αν γινοταν δημοψηφισμα στην Ελλαδα για το συμφωνο συμβιωσης στα ομοφυλα ζευγαρια τι θα ψηφιζε και μου ελεγε ξεκαθαρα οχι , ενω τωρα μου λεει πως δε θα πηγαινε γιατι δεν ειναι δικαιωμα του να τους βαλει εμποδιο αλλα δε το νιωθει και να ψηφισει ναι. τελοσπαντων εγω προσωπικα βλεπω μια εξελιξη στον τροπο του αλλα αν ξεστομισει κατι τετοιο μπροστα σε μερικες συγκεκριμενες φιλες μου γινεται χαμος! το εισιαι ομοφοβικος και ρατσιστης και θα επρεπε να ντρεπεσαι ειναι τα light. πες μου τη γνωμη σου. (ξερω οτι ειναι διαφορετικες περιπτωσεις και ισως ειναι ατοπο που τις ανεφερα μαζι).- γεια σου αμπουλα,
Στα θέματα προσωπικής επιλογής το βάρος είναι στη λέξη «επιλογή». Ιδανικός κόσμος είναι αυτός στον οποίο η δυνατότητα επιλογής υπάρχει και δεν κατακρίνεται. Αυτό είναι όλο, και είναι σχετικά απλό. Το δύσκολο είναι να δεχτούν όλοι ότι υπάρχει κόσμος που δεν σκέφτεται όπως οι ίδιοι.
Φυσικά και είναι δικό σου θέμα πώς θα θηλάσεις και πού. Δεν χρειάζεται άλλη δικαιολόγηση. Άσε τις ταλιμπάν στην ταλιμπανοχώρα τους. Δεν θα είναι το μοναδικό πράγμα στο οποίο διαφωνείτε.
Είναι διαφορετικά θέματα αυτά που αναφέρεις γιατί συγκρίνεις προσωπικές επιλογές (τον θηλασμό, τον γυμνισμό) με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ισότητα απέναντι στην πολιτεία και τους νόμους πρέπει να είναι θεσμοθετημένη ανεξάρτητα από φύλο, θρήσκευμα, και σεξουαλική κατεύθυνση των πολιτών. Αυτά είναι θέματα που έχουν λυθεί προ πολλού από δικαστήρια και επιστήμη, δεν είναι ζήτημα άποψης του καθένα μας.
__________________
5.
Πώς σου φαίνονται τα ρούχα του Kanye; Αν και μάλλον σου αρέσουνε, σε είδα να τα φοράς
Στην αρχή κατατρόμαξα, μετά καταδιασκέδασα. Ευχαριστώ!
(Η γνώμη μου είναι ότι πρόκειται για υπερεκτιμημένα ισοθερμικά).
__________________
6.
hello there! Πιστευεις στο ξεματιασμα?? Εχω πολλες φορες αναρωτηθει πώς γινεται να λειτουργει! Εννοω κ το λαδι που χανετε στο φλιτζανι κ που αυτος που τον ξεματιαζουν νιωθει καλυτερα μετα απο λιγο...σε πολλους γνωστους μου κ σε εμενα την ιδια πιανει αυτη η διαδικασια κ μαλιστα μου εχει τυχει να τηλεφωνισω σε καποιον φιλο να με ξεματιασει,να μην νιωσω καλυτερα,να τον ξαναπαρω τηλ κ να μου πει οτι το ξεχασε! τι παιζει???
Παιδιά μη μου πείτε πάλι ότι είναι τρολ και να μην ψαρώνω, γιατί δεν είναι. Πάρτε το απόφαση, υπάρχουν και αυτοί ανάμεσα μας, και δεν είναι η μειοψηφία.
(Ερώτηση: τι είναι αυτό με το λάδι που χάνεται στο φλιτζάνι;)
__________________
7.
Αγαπητή Α,μπα,
Πρώτα από όλα να σου πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ η στήλη σου.
Για αυτό αποφάσισα πως πολύ θα ήθελα να ακούσω τις σκέψεις σου και, ενδεχομένως, τις συμβουλές σου, πάνω σε ένα ζήτημα με το οποίο έρχομαι πολύ συχνά αντιμέτωπη στη ζωή μου τελευταία (και ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη αν σου έχει ήδη ερωτηθεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν).
Πώς αντιμετωπίζεις έναν άνθρωπο που φοβάται ότι έχει κατάθλιψη ή κάτι συναφές με την κατάθλιψη (δηλαδή με παρόμοια "συμπτώματα") ή γενικά είναι πολύ απογοητευμένος από τη ζωή του και συνδέει αυτό το αίσθημα της απογοήτευσης με την κατάθλιψη; Τονίζω και πάλι, ότι ναι μεν βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση για σοβαρούς λόγους, αλλά δεν έχει διαγνωσθεί ούτε με κατάθλιψη ούτε με τίποτε άλλο, απλά φοβάται μήπως και στο δηλώνει.
Μου συμβαίνει αυτό το πράγμα με δύο πολύ σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μου. Το ένα αγχώνεται πολύ με αυτό το ζήτημα και γενικά με την πιθανότητα να έχει κάποιο θέμα ψυχιατρικής φύσεως, αλλά έχει αρχίσει και το ψάχνει μαζί με ειδικούς. Το άλλο πρόσωπο, με το οποίο έχουμε ερωτική σχέση, δεν εκδηλώνεται καθόλου. Φαίνεται πολύ συχνά απογοητευμένος, θλιμμένος, πολλές φορές έχει νεύρα ή άλλες κάνει "μαύρο" χιούμορ του τύπου "άνθρωποι σαν και μένα δεν πρέπει να ζουν" ή "είμαι μια αποτυχία", τόσο συγκαλυμμένα που δεν ξέρω αν τα εννοεί πώς να αντιδράσω. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ όταν μιλούν σε εμένα για αυτό το ζήτημα, δεν καταλαβαίνω αν κάνουν πλάκα ή όχι ή αν το "φουσκώνουν" απλά επειδή περνούν μια άσχημη φάση. Έχω διαβάσει κάπου ότι γενικά είναι λάθος να προσπαθείς να "παρηγορήσεις" κάποιον για ένα τέτοιο θέμα λέγοντάς του "σώπα καλέ, που έχεις κατάθλιψη", γιατί μπορεί όντως να έχει. Απλά γενικά, πώς μπορώ να βοηθήσω εκτός από το να ακούω και να προσπαθώ να τους φτιάξω το κέφι; Δεν ξέρω πότε να απαντήσω με χιούμορ (γιατί φοβάμαι ότι μέσα τους δεν είναι καθόλου αστείο και ότι θα σκεφτούν ότι δεν τους παίρνω στα σοβαρα) και πότε σοβαρά (γιατί φοβάμαι ότι μπορεί να διογκώσω την ανησυχία τους).
Συγγνώμη για το κατεβατό, αλλά πονάει η καρδιά μου να τους βλέπω τόσο απογοητευμένους και αγχωμένους και να μην μπορώ να τους βοηθήσω. Και είναι κρίμα γιατί είναι και οι δύο άτομα με μεγάλες δυνατότητες. Σε ευχαριστώ πολύ –INFJ
Αυτός που πήγε σε ειδικούς έχει κάνει το σωστό βήμα, και θα βρει την άκρη. Ο φίλος σου που λέει "άνθρωποι σαν και μένα δεν πρέπει να ζουν" χρειάζεται βοήθεια από γιατρό. Για τώρα δεν έχει σημασία αν εννοεί αυτά που λέει ή όχι, είναι πολύ σημαντικό ότι τα λέει, αυτό φτάνει και περισσεύει. Είναι πέρα από τις δυνατότητες σου η αντιμετώπιση. Η βοήθεια που μπορείς να δώσεις είναι να βρείτε μαζί έναν γιατρό για να ξεκινήσει θεραπεία. Διάβασε αυτό, αυτό, αυτό.