Η πρώτη σας συλλογή διηγημάτων έχει τίτλο «Οικογενειακή Πορσελάνη» και αποτελείται από δεκαέξι αυτοτελείς ιστορίες. Πείτε μας δυο λόγια γι' αυτή την παρθενική σας συγγραφική απόπειρα. Τι πραγματεύονται οι ιστορίες που αφηγείστε;
Στην Οικογενειακή Πορσελάνη βρίσκονται όσα με διαμόρφωσαν βιωματικά, πολιτισμικά, θεωρητικά. Όχημα της αφήγησης είναι ιστορίες βασισμένες στην παιδική ηλικία και την ενηλικίωση. Ιστορίες, φυσικά, μοιρασμένες ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα: κάθε περιγραφή ή ανάμνηση, οσοδήποτε προσωπική, είναι φοδραρισμένη πάντοτε με τις συγγραφικές ταυτότητες του αφηγητή.
Aν καταλαβαίνω σωστά, ο οικογενειακός μικρόκοσμος λειτουργεί ως βασική δεξαμενή άντλησης των ιστοριών σας. Γιατί επιλέξατε ένα τέτοιο περιβάλλον για να τις στήσετε; Μήπως αυτή η επιλογή έχει να κάνει ως έναν βαθμό με τον ρόλο που παίζει η οικογένεια στη διαμόρφωση αυτού που τελικά γινόμαστε ως άνθρωποι;
Οι δεσμοί αίματος του πατέρα, της μητέρας, των αδελφών προσφέρουν τη δυνατότητα δημιουργίας αρχετυπικών χαρακτήρων, λογοτεχνικά προικισμένων με μια συναρπαστική ποικιλία εικόνων και συνειρμών. Όταν γράφουμε (ή διαβάζουμε) για τον πατέρα, βρίσκω άδικο να ξεχνάμε τις αδυσώπητες, αινιγματικές, αγαπημένες πατρικές φιγούρες στην Παλαιά Διαθήκη, στον Άμλετ, στον Οδυσσέα.
Στη μικρή φόρμα όλα είναι ευσύνοπτα και «επιτρέπονται» διατυπώσεις στα όρια του ποιητικού, πράγμα που μου ταιριάζει. Δεν απορρίπτω το μυθιστόρημα, απλώς διατηρώ μια μικρή καχυποψία απέναντι στις μεγάλες αφηγήσεις που προϋποθέτουν έναν αφηγητή απολύτως «συνειδητοποιημένο». Με ενδιαφέρουν οι ρωγμές, οι διαταραχές στον λόγο, τα υπολογίσιμα κέρδη που φέρνουν όταν ενσωματώνονται στην ατμόσφαιρα της αφήγησης.
Σκέφτεστε να επιστρέψετε στο μέλλον σε κάποιον από τους χαρακτήρες ή τις ιστορίες αυτής της συλλογής; Προσφάτως μου ζητήθηκε από εφημερίδα συνεργασία για ένα διήγημα. Προβληματίστηκα, αλλά τελικά το κείμενο αφορούσε και πάλι τους πρωταγωνιστές της Οικογενειακής Πορσελάνης. Τα πρόσωπα της οικογένειας, όπως ειπώθηκε και πριν, διατηρούν ένα ανεξάντλητο συμβολικό απόθεμα στη λογοτεχνία και εμπλέκουν συναισθηματικά τον αναγνώστη.
Βλέποντας και διαβάζοντας ολοκληρωμένη πια την πρώτη σας συγγραφική δουλειά, έχετε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα ως προς τους συγγραφείς που έχουν επηρεάσει περισσότερο τη δουλειά σας;
Και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί; Μπορώ να απαριθμήσω υπέροχους νεκρούς συγγραφείς, όχι όσους με έχουν επηρεάσει: Χένρι Τζέιμς, Τσέχωφ, Προυστ, Μπέκετ, Κλοντ Σιμόν, Γκομπρόβιτς, Ντανίλο Κις, Πεντζίκης, Άλεξ Σχινάς, Καχτίτσης, Αλεξάνδρου.