Ενώ το παλάτι και η αυλή φρόντιζαν να ντύνονται πλούσια, ο απλός λαός ενδιαφερόταν απλώς και μόνο να καλυφθεί. Ξεκινώντας από τη βασιλεία του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, θεσπίστηκαν συνταγματικοί νόμοι για την ένδυση. Τα ρούχα των μουσουλμάνων, των χριστιανών, των εβραϊκών κοινοτήτων, των κληρικών, των εμπόρων αλλά και των κρατικών και στρατιωτικών αξιωματούχων είχαν αυστηρούς κανόνες κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή.
Το καθημερινό ντύσιμο των γυναικών αποτελούνταν από ένα σαλβάρι (παντελόνι), ένα gömlek (πουκάμισο) που ερχόταν μέχρι τη μέση της γάμπας ή τον αστράγαλο, έναν κοντό μανδύα που ονομάζεται zıbın και μια ζώνη δεμένη στη μέση ή ακριβώς από κάτω της. Για επίσημες περιστάσεις, όπως η επίσκεψη φίλων, η γυναίκα προσέθετε από πάνω μια μακριά ρόμπα. Τόσο η ρόμπα όσο και το zıbın κούμπωναν στη μέση. Και τα δύο ενδύματα είχαν κουμπιά μέχρι τον λαιμό, αλλά συχνά ήταν κουμπωμένα μόνο στο κάτω μέρος του στήθους, αφήνοντας τα ρούχα ανοιχτά πάνω από το στήθος.
Όλα αυτά τα ρούχα μπορούσαν να έχουν έντονο χρώμα και σχέδια. Όμως, όταν μια γυναίκα έβγαινε από το σπίτι, κάλυπτε τα ρούχα της με ένα μακρύ σκούρο ρούχο σαν ρόμπα που κούμπωνε μέχρι το λαιμό. Επίσης κάλυπτε τα μαλλιά και το πρόσωπό της με πέπλα.