Από τους μουσικούς που συνδέθηκαν απόλυτα με το no wave κινήμα στα τέλη της δεκαετίας του '70 στη Νέα Υόρκη, η Lydia Lunch εξελίχθηκε σε μία από τις πιο ειλικρινείς και «καυστικές» φωνές της γενιάς της.
Το no wave ήταν μια αντίδραση στο κατεστημένο, όχι ακριβώς πανκ, πιο πολύ ίσως από τη μεριά της αβανγκάρντ μουσικής. Μπορεί να ήταν βραχύβιο, αλλά η επίδρασή του στην αμερικανική ροκ μουσική τα επόμενα χρόνια ήταν καθοριστική.
Από αυτό ξεπήδησαν γκρουπ και μουσικοί όπως οι Swans, ο Glenn Branca και, φυσικά, οι Sonic Youth. Ήταν ένα βαθιά πεσιμιστικό κίνημα που αντανακλούσε τη ζωή όσων μεγάλωναν σε μια ζοφερή πράγματικότητα μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, τον Νίξον και όλη την απομυθοποίηση του «καλοκαιριού της αγάπης». «Όλη η χώρα ζούσε τον απόλυτο μηδενισμό. Από πού είχαμε βγει; Από πού να αντλήσουμε αισιοδοξία;» δήλωνε η Lunch παλιότερα.
Της κόλλησαν το Lunch ως ψευδώνυμο επειδή έκλεβε γεύματα για τους Dead Boys. Το έσκασε από το σπίτι της για να βρεθεί στην καρδιά της καλλιτεχνικής σκηνή της Νέας Υόρκης σε ηλικία 16 χρονών. Μεγάλωσε σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον που αργότερα εξιστόρησε στα βιβλία της και στις περφόμανς της.
Της κόλλησαν το Lunch ως ψευδώνυμο επειδή έκλεβε γεύματα για τους Dead Boys. Το έσκασε από το σπίτι της για να βρεθεί στην καρδιά της καλλιτεχνικής σκηνή της Νέας Υόρκης σε ηλικία 16 χρονών. Μεγάλωσε σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον που αργότερα εξιστόρησε στα βιβλία της και στις περφόμανς της.
Στα '80s ήταν διαβόητη για τις low budget πειραματικές τσόντες που γύριζε τότε ο Richard Kern και όπου η ίδια πρωταγωνιστούσε μαζί με τον Henry Rollins. Για μια εποχή διάβαζες περισσότερα γαργαλιστικά για όσα έκανε στον Henry Rollins σε αυτές τις ταινίες παρά για τη μουσική της. Μπορεί να πετύχεις ορισμένες στο YouTube, μπορείς επίσης να τη δεις να τις αναλύει, κάτι που έχει επίσης ενδιαφέρον.
Δεν ξέρω αν έχει όρεξη να μιλήσει για όλα αυτά, πάντως στο τηλέφωνο ακούγεται ευδιάθετη, αν και κάπως γερασμένη. Σε μερικούς μήνες θα κλείσει τα 60. Σήμερα κάνει ομιλίες με θέμα την αυτοενδυνάμωση ή διοργανώνει βραδιές spoken word ποίησης, εκτός από συναυλίες με τα δύο της σχήματα, τους Retrovirus και τους Big Sexy Noise.
Με τους τελευταίους θα τη δούμε στην Αθήνα «σε ένα χυδαίο ροκ σόου που θα γιορτάζει τη ζωή αντί για τον θάνατο», όπως μου λέει. Σίγουρα θα είναι εκρηκτικό, βέβαια, αφού στο πλευρό της θα έχει τους James Johnston και Ian White των θρυλικών Gallon Drunk!
Μιλάει πάντοτε έξω από τα δόντια για την ποπ κουλτούρα και θεωρεί ότι το χρήμα έχει καταστρέψει την καλλιτεχνική δημιουργία. Δεν έχει διστάσει να κατηγορήσει σταρ όπως η Lady Gaga και η Madonna, χαρακτηρίζοντάς τες πολιτιστικά βαμπίρ. Τελείως ασυμβίβαστη, επιμένει να μην έχει μάναντζερ ή ατζέντη.
Ζει στο Μπρούκλιν τα τελευταία χρόνια. Αυτοεξορίστηκε όταν ο Μπους κέρδισε για δεύτερη φορά τις προεδρικές εκλογές το 2004. Έμεινε στη Βαρκελώνη για 8 χρόνια. Πώς αισθάνεται που γύρισε πίσω;
«Έφυγα, πιστεύοντας πως δεν θα επιστρέψω, αλλά, τελικά, γύρισα για να είμαι κοντά στους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω. Εξάλλου, ταξιδεύω τον μισό χρόνο, οπότε δεν με νοιάζει ιδιαίτερα. Μετά από 8 χρόνια στη Βαρκελώνη βαρέθηκα. Επί τέσσερα χρόνια ζούσα από δω και από κει. Άγνωστο πού θα καταλήξω».
— Δεν σε πειράζει που ο Tραμπ είναι στην εξουσία; Πώς είναι να ζεις εκεί τώρα;
Έλα τώρα, ξέρεις ότι είναι το ίδιο με αυτό που περνάτε εσείς στην Ελλάδα, ίσως και χειρότερα. Φυσικά και είναι άθλιο και απαίσιο να βλέπεις ότι σχεδόν όλος ο πλανήτης έχει κάνει μια στροφή προς τον νεοφασισμό. Είναι εξωφρενικό. Γι' αυτό προσπαθούμε να κάνουμε μουσική, κυρίως για να δημιουργήσουμε μια ευχάριστη ζώνη μέσα σε όλο αυτό το φάσμα του φόβου και του τρόμου που καλλιεργούν οι πολιτικοί. Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε ένα χάος. Ακόμα μαχόμαστε ενάντια σε ένα τεράστιο κύμα βίας, ηλιθιότητας, απληστίας, χυδαιότητας και παράνοιας.
Ο Τραμπ είναι το χειρότερο παράδειγμα. Δεν υπάρχει χειρότερο, με εξαίρεση τη ναζιστική Γερμανία φυσικά. Αυτή η παραφροσύνη κάνει κύκλους. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση όμως. Πότε θα τελειώσουν όλα αυτά ειλικρινά δεν ξέρω.
Lydia Lunch & the Big Sexy Noise - Kill Your Sons // Live 2014
— Δεν βλέπεις πολύ θετικά το #metoo απ' ό,τι διάβασα ή κάνω λάθος;
Δεν είμαι μέρος του κινήματος, αλλά το πρώτο spoken word κομμάτι που έγραψα ήταν μια καταγγελία εναντίoν του ίδιου μου του πατέρα. Επίσης, πάντοτε μιλάω κατά της πατριαρχίας. Συμφωνώ ότι οι γυναίκες πρέπει να αρχίσουν να μιλάνε ανοιχτά, αλλά νιώθω πως υπάρχει μικροπρέπεια σε ορισμένες περιπτώσεις. Γυναίκες δολοφονούνται και βιάζονται σε όλο τον κόσμο και αυτό συνέβαινε πάντα. «Ουρλιάζουν» και η φωνή τους πρέπει να ακουστούν επιτέλους.
Με σοκάρει το ότι ξαφνικά το Χόλιγουντ ξύπνησε μετά από τόσο καιρό, ενώ ξέρουμε ότι έχει τα λεφτά και τον τρόπο να κάνει κάτι γι' αυτό. Είναι δύσκολο να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου ενάντια σε μια παγκόσμια πατριαρχική παράνοια, γι' αυτό πρέπει να μιλάς ανοιχτά γι' αυτά τα θέματα. Αλλιώς θα θεωρήσουμε ότι όλοι οι άνδρες που φέρονται σαν μαλάκες είναι εγκληματίες.
Οι άντρες φλερτάρουν και πολλές φορές είναι επιθετικοί σεξουαλικά. Είναι άλλο, όμως, το να σφυρίζεις ή να μιλάς ή, έστω, να αγγίζεις κάποιον και άλλο το να τον βιάζεις και να τον σκοτώνεις. Αυτός ο διαχωρισμός πρέπει να γίνει ξεκάθαρος. Είναι σημαντικό να μη νιώθει ο κόσμος απομονωμένος και θυματοποιημένος, αλλά πρέπει επιτέλους να διαχωρίσουμε τις ανόητες και αισχρές ανδρικές συμπεριφορές από την κακοποίηση, τον βιασμό και τον φόνο.
— Νοσταλγείς καθόλου τις παλιές μέρες;
Τι να νοσταλγήσω; Ο χρόνος είναι ένα ακόμη δευτερόλεπτο που φεύγει για πάντα. Δεν μπορώ καν να σκεφτώ τι έγινε πριν από εκατομμύρια δευτερόλεπτα, μου αρκεί να βλέπω τι κάνω σήμερα, τι θα κάνω αύριο.
— Έχεις μετανιώσει καθόλου για κάτι;
Έχω μετανιώσει για τις πράξεις άλλων ανθρώπων, όχι για τις δικές μου.
Info
Η Lydia Lunch θα εμφανιστεί με τους Big Sexy Noise στο Gagarin205 το Σάββατο 10 Νοεμβρίου, με είσοδο 15-18 ευρώ.