Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

5 άλμπουμ που ξεχωρίζουν αυτόν τον χλιαρό Σεπτέμβρη

Αν εξαιρέσεις τον Drake και την Beyoncé, και ο Σεπτέμβρης δεν φαίνεται να έχει κάτι δυνατό μέχρι τώρα.

5 άλμπουμ που μας βάζουν σε φθινοπωρινό mood

Kaitlyn Aurelia Smith

Let’s Turn It Into Sound

Το «Let’s turn it into sound» είναι το δέκατο κατά σειρά άλμπουμ της πολυγραφότατης Αμερικανίδας Kaitlyn Aurelia Smith. Σε ένα εντελώς απρόσμενο comeback –όχι ότι έλειψε και πολύ, κάθε χρόνο σχεδόν κυκλοφορεί νέα δουλειά– η σύγχρονη βασίλισσα της ambient μουσικής επιστρέφει με έναν εντελώς παιχνιδιάρικο και ρυθμικό δίσκο, άνετα τον πιο ποπ της καριέρας της. Και εκεί που τα Buchla συνθεσάιζέρ της ακούγονταν ιδανικά για να κάνεις γιόγκα και διαλογισμό –ναι, αυτά γράφουν για τη μουσική της–, διευρύνει τον ήχο της και αγκαλιάζει την πιο παιχνιδιάρικη, χαοτική πλευρά της, με πολλές μικρές αυτόνομες συνθέσεις να εναλλάσσονται μέσα σε κάθε κομμάτι. Το αποτέλεσμα είναι άκρως μεθυστικό και σχεδόν χορευτικό –αν μπορείς να το πεις έτσι–, σαν ένα παζλ που συνδέει από τους Yellow Magic Orchestra, Flying Lotus, Steve Reich μέχρι τους Autechre και το τραπ!

UTO

Touch the Lock

Οι UTO είναι το ζευγάρι των Neysa Mae Barnett and Emile Larroche που φτιάχνει ηλεκτρονική ποπ στη Γαλλία από το 2016. Αυτό είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους, αν και από το εξώφυλλο δεν καταλαβαίνεις τον ήχο που πρόκειται να ακούσεις. Μια μείξη αγγλικών και γαλλικών στίχων, ανδρικών και γυναικείων φωνητικών πάνω σε πλούσιους synth pop ρυθμούς. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν τις ποπ επιρροές που θα περίμενε κανείς λαμβάνοντας υπόψη την καταγωγή τους, κι αυτό είναι μια έκπληξη για τον ακροατή. Αντί για τη γαλλική παράδοση, λοιπόν, προτιμούν να ακολουθήσουν τα χνάρια των Broadcast, των Portishead και του Kanye West (ω, ναι), αλλά και πάλι αυτές οι αναφορές δεν είναι ξεκάθαρες. Βέβαια, πάλι για γαλλική ποπ μιλάμε. Μπορεί οι πειραματισμοί τους να μην πετυχαίνουν τον στόχο τους ή να μην τους βγαίνουν, αυτό όμως δεν κάνει το πρώτο επίσημο άλμπουμ τους λιγότερο γοητευτικό. 

Roc Marciano/The Alchemist

The Elephant Man’s Bones

Δύο από τους κορυφαίους βετεράνους ράπερ/παραγωγούς του είδους, ο Roc Marciano και ο Alchemist, ενώνουν για μία ακόμη φορά τις δυνάμεις τους φτιάχνοντας έναν ολόκληρο δίσκο αυτήν τη φορά. Το «Elephant Man’s Bones» ήταν μια κυκλοφορία που περίμεναν αρκετοί που είχαν ακούσει τις προηγούμενες συνεργασίες τους σε κομμάτια όπως το «All for it» (2016) και το «In case you forgot» (2018) ή το καταπληκτικό «Harry O.» (2019). Στο «Elephant Man» εμπνέονται από τον θρύλο που ήθελε τον Michael Jackson να πληρώνει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να δει τον σκελετό του Joseph Merrick που βρίσκεται στο Royal London Hospital και δεν εκτίθεται στο ευρύ κοινό – φημολογείται ότι πρόσφερε άλλα τόσα για να τον αγοράσει. Ο Merrick έζησε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και ήταν γνωστός ως ο Άνθρωπος Ελέφαντας εξαιτίας της σωματικής του δυσμορφίας. Μια τραγική φιγούρα, την ιστορία της οποίας απαθανάτισε ο David Lynch στη γνωστή ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή τον John Hurt. Ατμοσφαιρικό, υπνωτικό, απειλητικό και σχεδόν τζαζ ανά σημεία, έχει τα πιο δυνατά στοιχεία που κάνουν τους δυο δημιουργούς να ξεχωρίζουν. Δεν περίμενε κανείς και κάτι λιγότερο. Άνετα ένας από τους καλύτερους ραπ δίσκους για το 2022. 

Nicki Minaj

Queen Radio Vol. 1

Ακούγοντας το «Queen Radio vol.1» της Nicki Minaj, μου ήρθε στο μυαλό το «Greatest Hits» των Queen, ίσως το καλύτερο άλμπουμ που έχει βγει στο είδος του. Το λέω αυτό επειδή η Nicki Minaj μπορεί άνετα να τους κοντράρει με αυτήν τη συλλογή που συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα και πιο αγαπημένα ποπ και χιπ χοπ κομμάτια που έχει κυκλοφορήσει. Το ένα χιτ διαδέχεται το άλλο –καινούργια και παλιότερα– σε ένα άλμπουμ που απλώς το βάζεις να παίζει και δεν γίνεται να το κλείσεις πριν τελειώσει. Είναι απλώς εντυπωσιακό να βλέπεις την εξέλιξή της την τελευταία δεκαετία, ακόμα και στις πιο αδύναμες στιγμές της. Πρόσφατα γνωρίζει εκ νέου επιτυχία στα τσαρτ με το παιχνιδιάρικο και προκλητικό «Super Freaky Girl», κάτι σαν το «Anaconda 2» το οποίο περιλαμβάνεται φυσικά στο άλμπουμ. Το συγκεκριμένο κομμάτι σκαρφάλωσε με άνεση στην κορυφή του Billboard και ήταν μια δικαίωση που χρειαζόταν διακαώς τα τελευταία χρόνια. Πέρα από αυτό, όμως, εκεί που πραγματικά λάμπει είναι όταν κοντράρεται με άνδρες συναδέλφους της, μια φήμη που την ακολουθεί από την αρχή της καριέρας της. Τρανή απόδειξη η σουρεαλιστική ηχητική υπεροχή του «Roman’s Revenge», στο οποίο κάνει σκόνη τον Eminem στην κυριολεξία. Δεν υπάρχει καμιά άλλη ράπερ σαν αυτή. 

Diamanda Galás

Broken Gargoyles

Υπάρχουν συγκεκριμένες εποχές για να κυκλοφορείς άλμπουμ τόσο απαιτητικά όπως της Diamanda Galas. Καλοκαίρι με τίγκα καύσωνα δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη εποχή να ακούς τους φωνητικούς λαρυγγισμούς της Galas, όσο και αν σέβεσαι το έργο της. Πάντως, κακά τα ψέματα, είναι από τις πιο χαρισματικές ελληνικής καταγωγής ερμηνεύτριες και δημιουργούς του εξωτερικού. Το «Broken Gargoyles» αποτελείται από δυο 20λεπτες συνθέσεις με αναφορές στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Galas αντλεί έμπνευση από ένα προπολεμικό ποίημα του Γερμανού εξπρεσιονιστή ποιητή Georg Heym που βρήκε τραγικό θάνατο στα 24 του αλλά και από ένα αντιπολεμικό λεύκωμα που κυκλοφόρησε το 1924 από τον Ernst Friedrich με φωτογραφίες στρατιωτών με παραμορφωμένα πρόσωπα από τραύματα. Είναι ίσως ο καλύτερος δίσκος που έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Ακούγεται ανατριχιαστική και λυτρωτική συνάμα, αλλά μετά από μια πανδημία και δυο lockdowns, είναι κάπως δύσκολο να αντέξεις τόσο πειραματικό τρόμο, σαν να σε καταπίνουν οι φλόγες της κολάσεως για παραπάνω από πέντε λεπτά.