Η τέχνη του έχει χαρακτηριστεί ως «Μια τέλεια μεταφορά για όσα συμβαίνουν στην Αμερική του σήμερα». Οι δουλειές του είναι μια ευθεία κριτική για τη σκοτεινή εποχή της σημερινής Αμερικής. Στα χέρια του κάτι φαινομενικά ασήμαντο και καθημερινό όπως οι κάλτσες γίνονται στην κυριολεξία όπλα, που μιλούν για το ζήτημα της οπλοκατοχής.
Η δουλειά του είναι ποπ και πολύχρωμη αλλά κάτω από την επιφάνεια των έργων του το σκοτεινό πνεύμα των πινάκων του Γκόγια που τόσο αγαπά κυριαρχεί. Ας ακούσουμε τι έχει να πει ο 36χρονος Αμερικανός Aaron Johnson στο LIFO.gr για τη ζωή και το έργο του.
Σεξ και θάνατος, είναι βασικά θέματα στις δουλειές μου. Η δύναμη της ζωής, το σεξ και η δημιουργικότητα φαίνεται να είναι το ίδιο, και όλα εναντιώνονται στον αναπόφευκτο του θανάτου μας.
—Πες μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σου και το οικογενειακό σου background.
Γεννήθηκα στο St Paul, στη Minnesota των ΗΠΑ. Ήταν ένα υγιές τυπικό αμερικάνικο μέρος για να μεγαλώσει κάποιος. Η μητέρα μου μεγάλωσε στην Ινδία με κατοικίδια τιγράκια. Όταν ήμουν νέος ο πατέρας μου εξηγούσε το έθιμο του γητευτή φιδιών.
—Γιατί έγινες καλλιτέχνης;
Πάντα μου άρεσε να σχεδιάζω. Ήταν μια έμφυτη παρόρμηση και ταλέντο που είχα από μικρή ηλικία. Προτιμούσα να σχεδιάζω παρά να κοινωνικοποιούμαι με τα άλλα παιδιά. Στην ενήλικη ζωή μου επικεντρώθηκα στο να διατηρήσω αυτή την προτίμηση στην επαγγελματική ζωή.
—Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Υπήρχε ένα ηλιοτρόπιο το οποίο μεγάλωνα μαζί με τον πατέρα μου και μου φαινόταν ψηλότερο από το σπίτι μας. Ένας σκύλος που μου δάγκωσε το λαιμό και άρχισε να τρέχει αίμα από μια φλέβα. Τα ψάρια που πιάναμε όταν κάναμε βόλτες με το κανό και τα απόκοσμα κελαηδίσματα των πουλιών.
—Πολλές από τις δουλειές σου δείχνουν το θέμα της θνητότητας. Έχεις μια εμμονή με το εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος. Νομίζω ότι ο Francis Bacon σε έχει επηρεάσει αρκετά.
Eros και Thanatos (σ.σ γράφει με αυτό τον τρόπο τις λέξεις): Σεξ και θάνατος, είναι βασικά θέματα στις δουλειές μου. Η δύναμη της ζωής, το σεξ και η δημιουργικότητα φαίνεται να είναι το ίδιο, και όλα εναντιώνονται στο αναπόφευκτο του θανάτου μας. Υπήρξα σπουδαστής Βιολογίας στο κολέγιο, πριν γίνω καλλιτέχνης, έτσι με γοητεύουν τα σώματα και τα ανθρώπινα όργανα. Ο Bacon είναι σημαντικός, όμως περισσότερο στρέφω το βλέμμα προς τους Ensor και Goya.
—Ποιος είναι ο ιδανικός θεατής των δουλειών σου;
O ιδανικός θεατής των δουλειών μου βρίσκει τον χρόνο να ταξιδέψει μακριά από το κομπιούτερ ή το iPhone, σε μια γκαλερί, για να δει ζωντανά τα έργα μου. Η ολοκληρωτική μαγεία της τέχνης μπορεί να σε απορροφήσει όταν τη δεις από κοντά.
—Ένα top 5 με τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες και ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα;
Goya: Αποκάλυψε το υπερφυσικό που ελλοχεύει κάτω από την επιφάνεια της «πραγματικότητας».
Ensor: Η κοινωνία των ζωντανών νεκρών.
Rothko: Η τόλμη να καρφώνεις το βλέμμα στην άβυσσο.
Peter Saul: H σύγχρονη πολιτική ζωή είναι ένα σόου τεράτων.
Louise Bourgeois: Η αγάπη έρχεται αργά αλλά σταθερά, σαν μια τεράστια αράχνη.
—Η προεκλογική ομιλία του Trump είναι ένας από τους αγαπημένους μου πίνακες. Η πρώτη μου σκέψη όταν τον είδα είναι ότι ο Trump είναι ασταμάτητος και επικίνδυνος.
Βλέπω τον Trump ως μια δύναμη ακόρεστης απληστίας, τη δίνη μιας ακατάπαυστης πείνας που θέλει να καταβροχθίσει ολόκληρο τον κόσμο. Προσπάθησα να τον ζωγραφίσω με αυτόν τον τρόπο. Με τη σκιά μιας σβάστικας γιατί είναι ο Χίτλερ των ημερών μας, με τις ορδές των ηλίθιων υποστηρικτών του να τον επευφημούν.
—Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία;
Κάποιες στιγμές ναι και κάποιες όχι.
—Πες μας για την δουλειά σου «Son of a Gun».
Το «Son of a Gun» είναι το ψυχολογικό πορτρέτο της ψυχωτικής Αμερικής και της ακόρεστης λατρείας για τα όπλα. Φτιαγμένο από κάλτσες, το κόνσεπτ χρησιμοποιεί μια μηχανή του θανάτου, παρομοιάζοντάς την με κάτι ανίκανο και παράλογο, ως μια προσπάθεια να αποδυναμώσει τη μηχανή του θανάτου.
—Διάβασες κάποτε ένα βιβλίο το οποίο να σου άλλαξε τη ζωή;
Όταν ήμουν νέος, τελειώνοντας το κολέγιο, διάβαζα το «Thus Spoke Zarathustra» του Νίτσε και το «The Dharma Bums» του Κέρουακ, τα διάβαζα συνεχώς, ξανά και ξανά, σε μια περίοδο της ζωής μου που είχα αποφασίσει να γίνω καλλιτέχνης. Και τα δυο βιβλία με βοήθησαν να μάθω να σκέφτομαι ως καλλιτέχνης
—Τι είναι ευτυχία;
Το να ζωγραφίζω. Να περνάω χρόνο με τη σύζυγό μου, τον σκύλο μου και την οικογένειά μου. Να φτιάχνω/τρώω καλό φαγητό. Η ορειβασία.
—Μπορείς να μου στείλεις μια φωτογραφία σου με κάτι που αγαπάς πολύ;
Info:
Όλες οι εικόνες παραχωρήθηκαν από τον καλλιτέχνη στο LIFO.gr για αποκλειστική χρήση. Δεν επιτρέπεται η αναδήμοσιευση τους χωρίς την άδειά του.