Τρία χρόνια σχεδόν μετά τον τραγικό και φρικτό και απίστευτα άτυχο θάνατό ένας από τους πιο ταλαντούχους και ευαίσθητους και δημιουργικούς ηθοποιούς της γενιάς του, του Άντον Γιέλτσιν, σε ηλικία 27 μόλις ετών – συνεθλίβη από το ίδιο του το τζιπ στον τοίχο της αυλής του σπιτιού του – ένα νέο ντοκιμαντέρ που έκανε πρεμιέρα στο πρόσφατο φεστιβάλ του Sundance και θα βγει στις αίθουσες τον προσεχή Αύγουστο, ξετυλίγει με συγκινητικό τρόπο διάφορες πτυχές της σύντομης ζωής του, όπως φαίνεται και από το βαθιά συναισθηματικό trailer που μόλις κυκλοφόρησε.
Η ταινία "Love, Antosha" («Αντόσα» ήταν το χαϊδευτικό του, ρωσικής καταγωγής γαρ) χρησιμοποιεί παλιότερο υλικό και «εκ των υστέρων» συνεντεύξεις με φίλους, συναδέλφους, διάσημους και διάσημες σταρ που συνεργάστηκε (ή και κάτι παραπάνω) ο αδικοχαμένος ηθοποιός που έγινε κυρίως γνωστός στο ευρύ κοινό από τα πρόσφατα κινηματογραφικά Star Trek αλλά είχε καθηλώσει με τις ερμηνείες του τους θεατές πολλών λιγότερο προβεβλημένων ταινιών.
Στην ταινία μιλάει επίσης μια άλλη σούπερ σταρ, η Τζένιφερ Λόρενς, η οποία τον θυμάται ως το άτομο που την είχε βοηθήσει πιο πολύ από κάθε άλλο συνάδελφό της να βρει τον τρόπο να λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους σε μια σκηνή.
Στο ντοκιμαντέρ που γύρισε ο Γκάρετ Πράις, παρουσιάζονται και οι λοιπές καλλιτεχνικές ανησυχίες - πέραν της υποκριτικής – που απασχολούσαν τον νεαρό Άντον Βικτόροβιτς Γιέλτσιν που είχε γεννηθεί στην Αγία Πετρούπολη, αλλά από μωρό βρέθηκε στο Λος Άντζελες και από μικρός είχε απορροφηθεί από το σινεμά, τη φωτογραφία και τη μουσική.
Η ταινία περιλαμβάνει και εκτεταμένες συνεντεύξεις με τους γονείς του, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι και οι ίδιοι αντικείμενο κινηματογραφικής βιογραφίας.
Μέσα από την οικεία και τρυφερή ματιά του ντοκιμαντέρ, μαθαίνουμε ότι ο Βίκτορ Γιέλτσιν και η Ιρίνα Κορίνα – κορυφαίοι εκπρόσωποι του ρωσικού καλλιτεχνικού πατινάζ – αναστατωμένοι από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στα τέλη της δεκαετίας του '80 και τρομοκρατημένοι από ένα κύμα αντισημιτισμού που ξεσπά στη χώρα, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη χώρα μαζί με τον νεογέννητο γιο τους.
Μαθαίνουμε επίσης ότι έπασχε από κυστική ίνωση ή αλλιώς ινοκυστική νόσο, η οποία αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα κληρονομικά νοσήματα και απαιτεί ώρες θεραπείας και ασκήσεων (Το μέσο προσδόκιμο ζωής για κάποιον που πάσχει από τη νόσο είναι τα 37 χρόνια, και για να μην τον αναστατώσουν, οι γονείς του δεν του είχαν αποκαλύψει τη διάγνωση μέχρι που έγινε έφηβος).
Στην ταινία γίνεται αναφορά και στη σχέση του με την Κρίστεν Στιούαρτ, η οποία δηλώνει στο ντοκιμαντέρ ότι τον είχε ερωτευτεί στα γυρίσματα της ταινίας "Fierce People" του 2005, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση. Στην ταινία μιλάει επίσης μια άλλη σούπερ σταρ, η Τζένιφερ Λόρενς, η οποία τον θυμάται ως το άτομο που την είχε βοηθήσει πιο πολύ από κάθε άλλο συνάδελφό της να βρει τον τρόπο να λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους σε μια σκηνή.
Ο Κρις Πάιν, από την άλλη, μιλάει για τις περίεργες, καλλιτεχνικές, νυχτερινές εξορμήσεις του συνάδελφου και φίλου του, ο οποίος επέλεγε πάντα να φωτογραφίζει τις πιο επικίνδυνες και περιθωριακές καταστάσεις στο υπογάστριο του Λος Άντζελες.
Συγκινητικές είναι και οι αφηγήσεις φίλων του στην ταινία που εστιάζουν στην «άρρωστη» σινεφιλία του Άντον, ο οποίος γαλουχήθηκε από τον πατέρα του στα κινηματογραφικά αριστουργήματα του 20ου αιώνα. Λίγο πριν τον θάνατό του, είχε ολοκληρώσει μάλιστα ένα κινηματογραφικό σενάριο και είχε εξασφαλίσει και χορηγία για να το γυρίσει. Ο τίτλος του ήταν "Travis"΄από το μικρό όνομα του πρωταγωνιστή στον «Ταξιτζή» του Σκορσέζε.