Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Αρχαία κόπρανα εντοπίζονται στη Τζιά, επιβεβαιώνοντας τον Ιπποκράτη

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν σε αυτά αυγά παρασιτικών σκουληκιών, για τα οποία γινόταν λόγος σε ιατρικά κείμενα του Ιπποκράτη

Αρχαία κόπρανα εντοπίζονται στη Τζιά, επιβεβαιώνοντας τον Ιπποκράτη

Ομάδα Βρετανών και Ελλήνων επιστημόνων πριν από λίγες μέρες ανακάλυψε σε ανασκαφές τάφων στις περιοχές Αγία Ειρήνη και Κεφάλα στη νήσο Κέα αυγά παρασιτικών σκουληκιών μέσα σε αρχαία κόπρανα, γεγονός που έχει ενθουσιάσει την επιστημονική κοινότητα ακριβώς, επειδή πρόκειται για παράσιτα που αναφέρονται σε κείμενα του Ιπποκράτη πριν από περίπου 2.500 χρόνια... 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πιρς Μίτσελ και την Εβιλένα Αναστασίου του Τμήματος Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, μετά και από αυτή την ανακάλυψη, προχώρησαν σε επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό "Journal of Archaeological Science", ενώ προηγουμένως μελέτησαν με σύγχρονα μικροσκόπια χώμα από αποσυνθεμένα κόπρανα.

Αυτά είχαν εντοπιστεί από την αρχαιολογική σκαπάνη στην επιφάνεια 25 πυελικών οστών από σκελετούς σε τάφους Νεολιθικής εποχής (4η χιλιετία π.Χ.), Εποχής του Χαλκού (2η χιλιετία π.Χ.), αλλά και της Ρωμαϊκής περιόδου (146 π.Χ. – 330 μ.Χ.).

Πρόκειται για παράσιτα, που σύμφωνα με τους ερευνητές αναφέρονται σε κείμενα του Ιπποκράτη και των μαθητών από τον 4ο και τον 3ο αιώνα π.Χ., βάσει των οποίων περιγράφονταν οι ασθένειες και τα συνηθέστερα παράσιτα που ταλαιπωρούσαν τον πληθυσμό της εποχής.

Βάσει της μελέτης που μπορείτε να διαβάστε εδώ, αποκαλύπτεται ότι σε τέσσερις από τους 25 σκελετούς και στη σύνθεση των κοπράνων υπήρχαν αυγά από δύο είδη εντερικών παρασιτικών σκωλήκων: την ασκαρίδα (Ascaris lumbricoides), μήκους έως 30 εκατοστών, και την τριχουρίδα (Trichuris trichiura), μήκους 3-5 εκατοστών. Το πρώτο παράσιτο βρέθηκε σε δείγματα από την Εποχή του Χαλκού και μετά, ενώ το δεύτερο από τη Νεολιθική εποχή και μετά.

Πρόκειται για παράσιτα, που σύμφωνα με τους ερευνητές αναφέρονται σε κείμενα του Ιπποκράτη και των μαθητών από τον 4ο και τον 3ο αιώνα π.Χ., βάσει των οποίων περιγράφονταν οι ασθένειες και τα συνηθέστερα παράσιτα που ταλαιπωρούσαν τον πληθυσμό της εποχής.

Στα κείμενα αυτά αναφέρονται τρία είδη σκωλήκων του εντέρου: η στρογγυλή έλμινθα (μεγάλο στρογγυλό σκουλήκι), η πλατιά έλμινθα (μεγάλο πλατύ σκουλήκι, που μάλλον πρόκειται για τη γνωστή σήμερα «ταινία») και την ασκαρίδα (μικρό στρογγυλό σκουλήκι).

Στη δημοσίευσή τους οι ερευνητές φροντίζουν να επισημάνουν ότι δεν είναι πρώτη φορά που η σκαπάνη εντοπίζει αρχαιοελληνικά αποχωρητήρια, ωστόσο κατά το παρελθόν δεν είχαν ληφθεί δείγματα για να γίνει ανάλυση παρασίτων και αυτός είναι ο λόγος που μέχρι σήμερα η αρχαιολογική κοινότητα μόνο να εικάζει μπορούσε για τα είδη των παρασίτων και αρκετές ασθένειες που περιγράφονταν από τους αρχαίους γιατρούς.

Στα ιπποκράτεια κείμενα οι λοιμώξεις από τέτοια εντερικά παράσιτα αναφέρεται ότι προκαλούσαν διάφορα συμπτώματα όπως εμετούς, διάρροια, πυρετό, ρίγη, καούρα, πρήξιμο στο στομάχι, ενώ ως θεραπεία συνήθως χορηγούνταν βότανα διαφόρων ειδών, αλλά και μέλι.

Με στοιχεία από ScienceDirect.com., Forbes.com