Παρότι εξαίρεται συχνά ως το αρχαιότερο επάγγελμα, αλλά και ως εξέχον κοινωνικό λειτούργημα, η εργασία στο σεξ ήταν και παραμένει από τις πιο συκοφαντημένες, δαιμονοποιημένες, στιγματισμένες κι επισφαλείς απασχολήσεις. Επιπλέον, κάθε αναφορά στα εκδιδόμενα πρόσωπα συνδέεται κατά κανόνα με τον ηθικό πανικό, τα κυκλώματα εκμετάλλευσης, την καταναγκαστική πορνεία και το τράφικινγκ, παραβλέποντας εντελώς την αυτόβουλη και συνειδητή απόφαση μιας όχι ευκαταφρόνητης μερίδας αυτών – γυναικών, τρανς, ανδρών - να προσφέρουν αμειβόμενες ερωτικές υπηρεσίες.
Γιατί φυσικά υπάρχουν και τέτοιοι εργάτες του σεξ, όπως είναι ο ορθός όρος για τα εκδιδόμενα πρόσωπα που, εξεγειρόμενα κατά νόμων άδικων και καταπιεστικών κοινωνικών προκαταλήψεων, βρίσκουν ότι δεν έχουν να χάσουν παρά τις «αλυσίδες» τους. Διεκδικούν οπότε αναγνώριση, ασφάλεια, νομική προστασία, σεβασμό κι αξιοπρέπεια όχι μόνο για τους ίδιους και τους συναδέλφους τους, ειδικά τους λιγότερο προνομιούχους, αλλά και για τους πελάτες τους, για το κοινωνικό σύνολο εν κατακλείδει. Το ζήτημα του κατά πόσο ένας άνθρωπος δικαιούται να διαθέτει ελεύθερα το κορμί του κατά βούληση και το κατά πόσο είναι «ηθικό» ή «πολιτικά ορθό» να αναγνωρίζεται αυτό ως επάγγελμα - αν όχι κανονικό κοινωνικό λειτούργημα σε κάποιες περιπτώσεις - έχει εξάλλου αποτελέσει έντονο πεδίο αντιπαράθεσης ακόμα και με κομμάτι του φεμινιστικού κινήματος.
Υπάρχουν και τέτοιοι εργάτες του σεξ, όπως είναι ο ορθός όρος για τα εκδιδόμενα πρόσωπα που, διεκδικούν αναγνώριση, ασφάλεια, νομική προστασία, σεβασμό κι αξιοπρέπεια όχι μόνο για τους ίδιους και τους συναδέλφους τους, ειδικά τους λιγότερο προνομιούχους, αλλά και για τους πελάτες τους.
Όλα τα παραπάνω συν η μη παροχή άδειας εργασίας σε ανεξάρτητους επαγγελματίες – ένα ζήτημα που απασχολεί τα εκδιδόμενα άτομα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ τους η Γαλλία και η Ολλανδία – συντελούν στην εκμετάλλευση, τη στοχοποίηση και βέβαια την ανέχεια, μου λένε. Ευνοούνται επιπλέον έτσι οι σχέσεις εξάρτησης με προαγωγούς ή ιδιοκτήτες σπιτιών καθώς και οι πιθανότητες να υποκύψουν σε πιέσεις για πρακτικές μη ασφαλούς σεξ, πράγμα που βέβαια ευνοεί την μετάδοση HIV, ηπατίτιδας και ΣΜΝ «καθιστώντας τους σεξεργάτες και τις σεξεργάτριες μέρος του προβλήματος ενώ θα μπορούσαν να είναι μέρος της λύσης όσο αφορά ζητήματα υγείας και ασφάλειας». Τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ εάν τα οικειοθελώς εκδιδόμενα άτομα είναι άπορα, τοξικοεξαρτημένα ή μετανάστριες-ες χωρίς χαρτιά, εφόσον δίχως κάποιο «δίκτυ προστασίας» πέφτουν πολύ ευκολότερα θύματα βίας και εκμετάλλευσης – διαφωνούν, εντούτοις, με τη «μη ρεαλιστική και μάλλον πουριτανική» άποψη ότι η εργασία στο σεξ συνδέεται απαραίτητα με τον εξαναγκασμό, την χρησιμοποίηση ή την ενοχή. «Είναι πολλοί οι μύθοι και οι παρεξηγήσεις που έχουν συνδεθεί με το επάγγελμά μας... με ρωτούν επιπλέον συχνά αν μου αρέσει αυτό που κάνω, αν θα άλλαζα απασχόληση. Μα φυσικά και θα άλλαζα αν έβρισκα κάτι καλύτερο, όχι όμως επειδή η τωρινή δουλειά μου είναι κατακριτέα, ανήθικη κ.λπ. αλλά διότι το ίδιο θα έκανε κάθε εργαζόμενος που θα του προσφερόταν μια καλύτερη προοπτική – από κει και πέρα, φυσικά και κάθε μισθωτή εργασία στο καπιταλιστικό σύστημα συνεπάγεται εκμετάλλευση και φυσικά αν μπορούσα να μη δούλευα καν, θα το έκανα ευχαρίστως!», θα πει ο Τιερί. «Όπως γράφω και στο μπλογκ μου, ΟΚ εμείς είμαστε οι πουτάνες, εσείς (οι πελάτες μας) τι είστε τελικά; Μιλάμε έπειτα για το trafficking σαν να συνδέεται αποκλειστικά με την εργασία στο σεξ. Αυτή όμως η πρακτική συμβαίνει και σε άλλους εργασιακούς χώρους, σε σπίτια, εργοστάσια, αγροκτήματα... σπάνια εντούτοις βλέπουμε τέτοιες περιπτώσεις εκμετάλλευσης μεταναστών, κατά κανόνα, εργατών να λαμβάνουν την ίδια δημοσιότητα ή να προσελκύουν εξίσου το ενδιαφέρον αρχών και φορέων – εμείς αντίθετα αγωνιζόμαστε κατά της παράνομης διακίνησης ανθρώπων και είναι αυτό κομμάτι των βασικών μας διεκδικήσεων», μου λέει η Υβέτ. Με την ευκαιρία, μάλιστα, επαινούν την (πράγματι αξιόλογη) παρουσία και δουλειά που έχει κάνει ως τώρα ο πρώτος ελληνικός πρωτοβάθμιος φορέας πρόληψης και ενδυνάμωσης εργαζόμενων στο σεξ, η αθηναϊκή Red Umbrella, μέλος του Διεθνούς Δικτύου Μελετών για την Εργασία στο Σεξ (NSWP) όπου επίσης δραστηριοποιούνται - πολύ καλές εντυπώσεις είχαν, λένε, και από την επίσκεψή τους στο Athens Check Point.
«Και με τη βιομηχανία του πορνό τι γίνεται;», ρωτώ γνωρίζοντας ότι ο μεν Τιερί είναι γνωστός πορνοστάρ, η δε Υβέτ έχει εργαστεί για χρόνια ως πορνογράφος, περφόρμερ και webcam model. Συμφωνούν ότι αν τη δούμε χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της σεμνοτυφίας είναι μια «βιομηχανία» όπως όλες οι άλλες, με όλα τα συν και τα πλην που μπορεί να έχουν και ότι τα περιθώρια ανάπτυξής της είναι απεριόριστα όπως και η ανθρώπινη φαντασία όσο αφορά τη σεξουαλικότητα, άλλωστε το πορνό με τον κατάλληλο χειρισμό έχει επίσης αποδεδειγμένα εκπαιδευτικό (από την εξερεύνηση νέων ερωτικών πρακτικών μέχρι θέματα σεξουαλικής υγείας), ακόμα και απελευθερωτικό χαρακτήρα. «Προσωπικά προβάλλω συχνά γυναικεία ζητήματα μέσα από τη δουλειά μου, παραδίδω κανονικά φεμινιστικά σεμινάρια!», μου λέει η Υβέτ, διευκρινίζοντας – όπως κι ο Τιερί – ότι ο δικός τους απελευθερωμένος φεμινισμός δεν σχετίζεται με εκείνον που πουριτανικά δαιμονοποιεί de facto την πορνεία. Οι περισσότεροι μάλιστα πελάτες «χαίρονται όταν διαπιστώνουν ότι έχουν απέναντί τους έναν μορφωμένο και συνειδητοποιημένο επαγγελματία με τον οποίο μπορούν να μιλήσουν όχι μόνο για σεξ αλλά και για πολιτική, ακτιβισμό, τέχνη, κουλτούρα κ.λπ., που προθυμοποιούνται αυτόβουλα να εξυπηρετήσουν ακόμα και άτομα με ειδικές ανάγκες», θα πει ο Τιερί, συμπληρώνοντας ότι τέτοιοι «φωτισμένοι» σεξεργάτες υπήρχαν «ήδη από την εποχή της Ασπασίας, της διάσημης εταίρας της κλασικής Αθήνας και ερωμένης του Περικλή. Στην Ασπασία, λέει, καθώς και σε άλλες διάσημες εταίρες της αρχαιότητας όπως η Λαϊδα οφείλεται μεγαλύτερη υπόληψη – εκείνες ήταν που, προσπαθώντας να μορφωθούν οι ίδιες, να ανελιχθούν κοινωνικά, να απολαμβάνουν σεβασμό και έχουν δημόσια παρουσία έθεσαν τις βάσεις για κάποια πρώτα θεμελιώδη γυναικεία δικαιώματα!».
Info:
thierryschaffauser.wordpress.com