ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα κατάλαβα πως δεν θα τα πάμε καλά με την υπεύθυνη. Ύφος, απαιτήσεις, παράλογες παρατηρήσεις ακόμη και για τον αερα που αναπνέω, μου χρέωναν λάθη ολονων... Έλεγα οκ δώσε λιγο χρόνο θα αλλάξουν τα πράγματα. Μετα συνέχισε ο ψυχολογικός πόλεμος να καταλήγει σε σχόλια επι προσωπικού, οι παρατηρήσεις γίνονταν ακόμη πιο παράλογες.Σημερα ένιωσα για πρώτη φορά περηφάνια γιατί τόλμησα να μιλήσω. Πάντα με θυμάμαι να σκύβω το κεφάλι και να υποκύπτω στην ανάγκη υπομένοντας πράγματα. Φυσικά δεν βγήκε άκρη και εννοείται επάνω μου γύρισε.Η απόφαση μου είναι μια: ΦΕΥΓΩ. Και απο την ωρα που συνειδητά το αποφάσισα νιωθω επιτέλους καλα. Τέρμα τα κλάματα, τέρμα ο κόμπος στο λαιμό, τέρμα το να σκέφτομαι μονο το ποτε θα έρθει η επόμενη στιγμή που θα ακούσω κάτι ασχημο. Ειμαστε οι επιλογές μας και οι αποφάσεις μας. Καλές και κακές.