ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με χτύπησαν πολυ ασχημα.Μια "φιλη μου", με κλώτσαγε στην κοιλια και στα πλευρα.Πηγα να κανω μηνυση αλλα δεν ειχα παει αυτόφωρο.Με χτυπησε επειδη "αργησα" σε μια δουλεια που ειχαμε. Μπροστα στους φιλους μας, μπροστα σε όλους.Πονουσα και ποναω ακόμη.Σε μια φαση της ζωης μου ηδη πολυ ασχημη και στρεσογονα. Με ηδη προβλημα υγειας εγω. Δεν το ηξερε.Απο τη στενοχωρια και το στρες, εβγαλα οζους στους λεμφαδενες.Ο λαιμος μου ειναι κλειστος εδω και 2 μηνες. Οχι μονο γιαυτο. Για καποια ζητηματα που παλευω μονη μου. δεν μπορω να τα ξομολογηθω. Ντρεπομαι. Ο κόσμος υποφερει και εμεις ασχολουμαστε με μαλακιες.. Αλλα εγω δεν εχω φωνη πια. Ποναω, κρυωνω και ανεβαζω πυρετο καθε βδομαδα 2 μερες. Ή καθε μηνα.Εχω εναν πονο στο στηθος. Ο γιατρος μου ειπε κακωση θωρακα. Ειναι εσωτερικη. Απο την πολυ πιεση την ψυχολογικη.Με χτυπησαν.Ακόμη πεταγομαι στον υπνο μου.Γυναικα σε γυναικα.Δεν αντεδρασα. δεν χτυπαω ανθρωπους, ουτε ζωα. Ειδικα τα ζωα.Κατωτερο απο σενα ειδος, πρεπει να το προφυλασσεις.Τα λεω καλα;Ειμαι αρρωστη με υπερκόπωση, το λεω στους γονεις μου, αλλα με λενε τεμπελα.Αυτα.Ολοι μου λενε ξεχνα το. Δεν ειναι αυτο το θεμα. Το ξεχναω μετα απο αποψε. Το θεμα ειναι η αδυναμια τελικα. Και πως παλευεται.Ευχαριστω..