29.5.2014 | 21:06
Καψουράκια speaking
Ανεβάζουν οι διαδικτυακοί μου φίλοι ολημερίς Παντελίδη,Κιάμο,στην καλύτερη Τερζή και Θεοδωρίδου(γούστα είναι αυτά) προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τί είναι τελικά αυτό που λέμε "έρωτας". "Τα καψουράκια" όπως τους έχω ονομάσει, δεν κουράζονται ποτέ. Εκφράζονται με κάθε τρόπο και τόσο γλυκά, μόνο που αμφιβάλλω αν το 80% από αυτά έχει αποδέκτη. Μηνύματα που συσωρρεύονται σε ηλεκτρονικούς τοίχους, μηνύματα τόσο ρομαντικά, δακρύβρεχτο σενάριο θα μπορούσα να γράψω αν τα συγκέντρωνα όλα αυτά μία μέρα.Και εγώ, ανέκαθεν "το παιδί της λογικής" πάντα έδινα σημασία σε "πιο ουσιώδη" πράγματα, όπως η ζωή,τα όνειρα,οι στόχοι,η δημιουργία.. Άντε να ανέβαζα κανένα ροκάκι των Muse με κοινωνικό μήνυμα. Και όταν παρασύρθηκα, είπα από μέσα μου "εππ, δεν έχεις αποδέκτη, άρα μάζεψε το μελιστάλαχτο τραγουδάκι σου και δρόμο.".Για πού δρόμο τώρα, θα μού πείτε. Για την αμοιβαιότητα.Είναι γλυκό το φρούτο του ρομαντισμού, δεν λέω. Τις φορές που το γεύτηκα, τις στιγμές που άφησα την φαντασία μου ελεύθερη να ονειροπολεί τακτικά, ένιωθα πως είχα τόσα να δώσω και για εκείνες τις λίγες στιγμές(είπαμε,είμαι το παιδί της λογικής!), πίστεψα πως ό,τι οραματιζόμουν, θα μπορούσε μια μέρα, ίσως, λέω ίσως, να γίνει υπαρκτό.Έχουν γίνει αναλύσεις και αναλύσεις για το θέμα του έρωτα. Πλατωνικός, ερωτική σχέση,ερωτική σχέση συντροφικότητας, φίλοι που καταλήγουν εραστές ή σύντροφοι,τα μελιστάλαχτα "δημοφιλή" ζευγαράκια που όλοι μας θαυμάζουμε στο facebook, one-night-stands, ελευθερες σχέσεις και πάει λέγοντας. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.Όλοι οι παθόντες ωστόσο, ισχυρίζονται πως δεν θα άφηναν "αυτό το συναίσθημα" για τίποτα στον κόσμο.Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως κάθονται και μαδούν μαργαρίτες για να δουν αν τους αγαπά, δεν τους αγαπά; "Καλύτερα να πονάς για μια αγάπη,παρά να είσαι σε ένα ατελείωτο κενό" ,έγραψε ένα καψουράκι.Η αλήθεια είναι πως από όλα έχεις κάτι να μάθεις. Αν βρίσκεσαι σε φάση ανακάλυψης εαυτού και των γύρω, και θες ρε παιδί μου να καθίσεις να τον κλάψεις τον μακαρίτη(ναι,στο πλατωνικό που ήταν μονόπλευρο αναφέρομαι), σε πληροφορώ πως ακόμα και από αυτό το "τεράστιο χάσιμο χρόνου"(είπε το καψουράκι no3) έχεις πολλά να μάθεις, για τα συναισθήματά σου και τις ανάγκες σου.Ένα άλλο σωστό που διάβασα από τα καψουράκια, ήταν το εξής: "Ο έρωτας για να λέγεται έρωτας, πρέπει να είναι αμοιβαίος, αλλιώς, είναι εμμονή.".Και πώς ξέρεις ότι ο άλλος αισθάνεται ό,τι και εσύ;"Δεν το ξέρεις, εκεί είναι η μαγεία", έρχεται να προσθέσει το καψουράκι no4. Στην αναμονή, στο χτυποκάρδι, στην ανησυχία μήπως χαθεί ό,τι έχετε.Εν ολίγις οι διαδικτυακοί μου φίλοι, μάς λένε πως αμοιβαίος έρωτας είναι μια βουτιά στα βαθιά χωρίς σωσίβιο που θα ανακαλύψεις αν είχε επιτυχία αφού κάνεις το μακροβούτι.Αλλιώς,πνίγεσαι και σ' αρέσει κιόλας.Αυτό που με φοβίζει πιο πολύ, είναι ότι αν το πάρεις το ρίσκο, καταλήγεις να ακούς Γονίδη.Πώς τα βλέπει τώρα τα πράγματα ένα παιδί της λογικής;Τί νόημα έχει να συμπεριφέρεσαι σαν το ηλίθιο, αν δεν έχεις έναν άλλο ηλίθιο για να είστε μαζί ευτυχισμένοι;Ε,καψουράκια;http://mypointofview5.blogspot.gr/https://www.youtube.com/watch?v=Ttjh_kK62lY