ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέτα από πολύ σκέψη και με καρδιά βαριά σαν πετρά αποφάσισα να χωρίσουμε. Ο πόνος ηταν απερίγραπτος. Η απόσταση όμως πονούσε πιο πολύ, να μη σε έχω κοντά μου, να σε βλέπω δυο φορές το χρόνο, και να σ ακούω μόνο απ την άλλη άκρη της γραμμής. Δεν άντεξα Βιργινία μου. Και δε μπορούσα να στηρίξω την ζωή μου στην πιθανότητα να περάσει ο καιρός να κάτσουν τα πράγματα για να είμαστε μαζί στην ίδια χώρα .Τα χρόνια περνάν και μεγαλώνουμε...Τα βράδια μου είναι άδεια, οι πληγές νωπές, και το κενό που μου άφησες με κάνει λυγίζω..Αλλα παντα εκει ηταν τωρα που το σκεφτομαι...Ηθελε τόσα κότσια αυτη η αποφαση...Με τον καιρο θα δεις οτι ηταν για το καλύτερο και για τους δυο μας. Ελπιζω να βρεις την ευτυχια, οπως και γω ελπιζω να μαζεψω τα κομμάτια μου...Ένας άντρας που σ αγάπησε...