Ο Alan Fitzpatrick για ένα βράδυ φέρνει την techno του Σαουθάμπτον στο Μοναστηράκι

Αν υπήρχε δωδεκάθεο της techno, ο Alan Fitzpatrick θα ήταν σίγουρα ο Ήφαιστος. Με μινιμαλιστικά beats που σφυροκοπούν, ο άνθρωπος που ελέγχει τη «φλόγα» της συγκεκριμένης σκηνής είναι μια πραγματική δύναμη της φύσης. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε άνετα έναν από τους μοντέρνους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής, με δουλειές που αντικατοπτρίζουν στο λεπτό την αυτοπεποίθηση που έχει για τα δημιουργήματά του. Οι δισκογραφικές σφάζονται κυριολεκτικά για μια κυκλοφορία με το όνομά του κι εκείνος κάνει με εξαιρετική μαεστρία το ένα βήμα μετά το άλλο, χτίζοντας έναν μύθο...

— Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες;

Γεννήθηκα στο Σαουθάμπτον, στη Βρετανία, και ακόμη ζω εδώ.

— Ποια η πορεία σου μέχρι να γίνεις ευρύτατα γνωστός το 2008;

Ξεκίνησα να κυκλοφορώ μουσική αρχές του 2000, αλλά το 2008 ήταν σίγουρα η χρονιά που έκανα την εμφάνισή μου στην παγκόσμια σκηνή με την πρώτη μου κυκλοφορία στην Drumcode. Πριν από όλα αυτά δούλευα σε μια ασφαλιστική εταιρεία.

— Η ανέλιξή σου ήταν αστραπιαία και αξιοπρόσεκτη. Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να κάνει τις σωστές επιλογές; Μια καριέρα βασίζεται πιο πολύ στα «ναι» ή στα «όχι» που λέει κάποιος;

Πιστεύω πως χρειάζεσαι καθοδήγηση για να κάνεις τις σωστές επιλογές. Έχω υπάρξει πολύ τυχερός: τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου είχα ομάδα από μάνατζερ που με καθοδηγούσαν ώστε να αποφεύγω τα λάθος βήματα. Νιώθω πως μαθαίνω καινούργια πράγματα κάθε μέρα!

Γράφω αυτά που νιώθω και τελικά κάνω αυτό που θέλω, είναι ο καλύτερος τρόπος. Πρέπει να επιδιώκεις την ποικιλία για να παραμένεις διασκεδαστικός και να εξασφαλίζεις την πρωτοτυπία.

— Και μετά ήρθε η Drumcode… Γιατί κάποιες δισκογραφικές δίνουν τόσο μεγάλη ώθηση στην πορεία κάποιου; Τελικά, είναι η δισκογραφική του Adam Beyer ιδιαίτερη περίπτωση;

Φυσικά, αυτήν τη στιγμή είναι ένα τεράστιο brand, παγκόσμιας εμβέλειας... Είμαι πάρα πολύ τυχερός που έχω βρει ένα μόνιμο «σπίτι» στην Drumcode, είμαστε οικογένεια και χρωστάω πολλά στους ανθρώπους της για την επιτυχία μου. Συγχρόνως, νιώθω πως η μουσική μου αλλά και η παρουσία μου στην εταιρεία έχουν συμβάλει στη δική της επιτυχία. Βοήθησα να σμιλευτεί ο ήχος της και να γίνει αυτό που ακούμε σήμερα. Κοινώς, πρέπει να ευχαριστούμε ο ένας τον άλλον.

— Είναι εμφανές ότι μπορείς να «φτιάξεις» πολλά είδη ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά διαλέγεις την techno. Δεν φοβάσαι μήπως κατηγοριοποιηθείς;

Γράφω αυτά που νιώθω και τελικά κάνω αυτό που θέλω, είναι ο καλύτερος τρόπος. Πρέπει να επιδιώκεις την ποικιλία για να παραμένεις διασκεδαστικός και να εξασφαλίζεις την πρωτοτυπία. Μου αρέσει η μουσική μου να έχει πολλή ενέργεια και να τη χαρακτηρίζει ένας συμπαγής, δυνατός ήχος. Γι’ αυτό διάλεξα την techno.

Ζείτε σε μία από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο και είστε από τα καλύτερα ακροατήρια. Πάντα είναι μεγάλη η χαρά μου, όταν με προσκαλούν στη χώρα σας (γελάει).

— Μπαίνεις σε μια συγκεκριμένη διαδικασία όταν γράφεις; Καταλαβαίνεις, όταν είσαι στο στούντιο, ότι έχεις γράψει ένα αριστούργημα, όπως τα «Skeksis» και «We do what we want»;

Πάντα υπάρχει μια χαλαρή ιδέα όταν ξεκινάω, αλλά τα καλύτερα κομμάτια εμπλέκονται από μόνα τους στη διαδικασία. Κάποια (κομμάτια), πάλι, είναι ευχάριστα ατυχήματα!

— Ξεκίνησες τη δική σου εταιρεία, τη We Are The Brave, φέτος το καλοκαίρι. Ποια είναι η ιδέα πίσω από τη δημιουργία της;

Δεν είναι απλώς μια δισκογραφική, είναι ένα brand. Η δισκογραφική αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι, για να είμαι ειλικρινής. Θέλω ν’ αφήσω τη δική μου παρακαταθήκη, να κοιτάω πίσω και να έχω κάτι το οποίο να με κάνει περήφανο. Έτσι, η We Are The Brave θα βγάζει ρούχα, θα διοργανώνει events, θα είναι δισκογραφική και θα στήνει/φιλοξενεί εικαστικές εκθέσεις.

— Πώς σου φαίνεται το ότι το Fabric, τελικά, κέρδισε τη μάχη;

Το Fabric ξανάνοιξε, η κουλτούρα μας κέρδισε, οι άνθρωποι ενώθηκαν και πήραν θέση. Θρίαμβος!

— Φτιάχνεις τη δική σου μπίρα, γυμνάζεσαι, έχεις τεράστια συλλογή από αθλητικά παπούτσια και λατρεύεις το ποδόσφαιρο. Τι σου αρέσει πραγματικά να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

Τον πιο πολύ καιρό πηγαίνω για ψάρεμα – ψαρεύω κυπρίνους. Λατρεύω να κάθομαι δίπλα στη λίμνη, να χαλαρώνω τελείως και, αν είμαι τυχερός, να πιάνω ψάρια. Μου δίνει άπλετο χρόνο να σκέφτομαι, να στοχάζομαι και να ονειροπολώ. Επίσης, πιστεύω πως είναι ο καλύτερος τρόπος για να κατεβάσω ιδέες.

Πιστεύω πως χρειάζεσαι καθοδήγηση για να κάνεις τις σωστές επιλογές. Έχω υπάρξει πολύ τυχερός: τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου είχα ομάδα από μάνατζερ που με καθοδηγούσαν ώστε να αποφεύγω τα λάθος βήματα.

— Οι DJs προσπαθούν να διατηρήσουν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα στα social media. Εσύ, όμως, φαίνεται ότι σπας πλάκα, καυτηριάζεις συμπεριφορές, αυτοσαρκάζεσαι πολύ. Είναι ο δικός σου τρόπος να πεις σε κάποιους ότι το παρακάνουν ή βλέπουμε τον πραγματικό Alan να προσπαθεί να δραπετεύσει από την εικόνα που έχουν κάποιοι γι’ αυτόν;

Και τα δύο, θα έλεγα. Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται πολύ να είναι ο εαυτός τους κι έτσι δημιουργούν, ή προσπαθούν να δημιουργήσουν μια διαφορετική όψη τους. Η συμβουλή μου είναι η εξής: βρισκόμαστε σε αυτό τον πλανήτη για πολύ λίγο, άρα προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου, πέρνα καλά και σταμάτα να παίρνεις τη ζωή στα σοβαρά.

— Πώς σου φαίνεται που επιστρέφεις στην Ελλάδα;

Ζείτε σε μία από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο και είστε από τα καλύτερα ακροατήρια. Πάντα είναι μεγάλη η χαρά μου όταν με προσκαλούν στη χώρα σας (γελάει).

Info:

Ο Alan Fitzpatrick θα βρίσκεται στο Monastiraki Center το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου.