Υπαρξιακό δράμα με ήρωα έναν παρακμασμένο τηλεπαρουσιαστή που μεθοδεύει την εξαφάνισή του και σκηνοθετεί την επιστροφή του, ενώ διαμένει μυστικά σε ένα άδειο ξενοδοχείο, παραθαλάσσιο και ελληνικό, αντίστοιχο εκείνου της «Λάμψης», μέσα στην αλλόκοτη και απόκοσμη ερημιά του. Οι ήχοι και οι εικόνες από την ανοιχτή τηλεόραση τον συντροφεύουν, την ίδια στιγμή που η Ελίνα Ψύκου, στο ενδιαφέρον σκηνοθετικό της ντεμπούτο, τον απομακρύνει από την όποια ταυτότητα του και τον μετατρέπει σε ένα ανθρώπινο ερωτηματικό με τη μάσκα της απελπισίας, κοινωνικά άκυρο, μια προβολή και μόνο του επαγγέλματος του. Η μοναχικότητα που εκπέμπει ο Αντώνης Παρασκευάς σε αυτή την αλληγορία γίνεται συγκινητική, αφού περνάει απ’ όλα τα ψυχρά στάδια της απομόνωσης, τα οποία «φοράει» μοναδικά ο Χρήστος Στέργιογλου. Ωστόσο, η ένσταση με τον ταλαντούχο ηθοποιό είναι πως τα βιντεοσκοπημένα πλάνα του από τις χρυσές εποχές του ως τηλεπαρουσιαστή δεν είναι αληθοφανή – δηλαδή, δεν ξεχειλίζουν από τον τηλεοπτικό ευδαιμονισμό και την εικονική γενναιοδωρία που τον παγίδευσαν στο κίβδηλο avatar του.