Είμαι δασκάλα σε καταυλισμό τσιγγάνων σε άλλη περιοχή της Αθήνας...Τα παιδιά έρχονται στην Τρίτη δημοτικού δεν ξέρουν να γράφουν το όνομα τους αλλά ξέρουν κάθε είδους ναρκωτικό και όπλο και το πιο λυπηρό είναι ότι ξέρουν και πως να τα χρησιμοποιούν! Ναι, τα παιδιά τα κερδίζεις...Του γονείς όμως;Πως τους πείθεις ότι το δωδεκάχρονο κοριτσάκι τους δεν είναι σε ηλικία γάμου και πρέπει να συνεχίσει το σχολείο ακόμα και αν είναι εμφανή τα σημάδια της εφηβείας...Ξέρετε πόσες φορές τριγυρίσαμε στον καταυλισμό να μαζέψουμε τα παιδιά από το δρόμο, πριν τα θαφτούν κάτω από τους σωρούς σκουπιδιών στη χωματερή, πριν καούν ζωντανά στην παράγκα, πριν σκοτωθούν παίζοντας με το όπλο του μπαμπά. Δεν πίστευα ότι λίγο έξω από την Αθήνα υπάρχει αυτός ο κόσμος...Ωραία να διαπιστώνεις ότι κάτι πάει στραβά..Τι κάνουμε όμως στ' αλήθεια για να σώσουμε αυτά τα παιδιά που είναι οι ενήλικες του μέλλοντος..Πονάει η ψυχή μου να έρχονται τα παιδιά μου στο σχολείο γυμνά μέσα στο καταχείμωνο αλλά ο μπαμπάς τους να οδηγεί BMW που αγόρασε πουλώντας ναρκωτικά...