Εντάξει απλά είσαι ανασφαλής κι εμένα μου ήταν δύσκολο να κάνω φιλίες ειδικά μετά που πέθανε και η καλύτερη μου φίλη ένιωθα ακριβώς έτσι ότι σαν να ακολουθώ πάντα και ότι δεν με θέλουν είχα συνέχεια αυτήν την ανασφάλεια. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι όντως είχα την ανάγκη να με αποδεχτούν και να με επιβεβαιώνουν και αυτό κουράζει και αυτούς γιατί αν όντως δεν σε έχει ο άλλος το ίδιο σου λέει και γιατί να πρέπει να ασχοληθώ τόσο αλλά και να σε έχει το ίδιο μετά από λίγο κουράζεται να σε επιβεβαιώνει εσένα. Γενικά μετά από καιρό κατάλαβα ότι ήταν κάτι που κούραζε και εκείνους και κυρίως εμένα και δεν οδηγούσε σε κάτι. Σταμάτησα να φοβάμαι και την απόρριψη και να έχω ανάγκη την αποδοχή και σιγά σιγά έκανα παρέες μερικοί είναι ακόμη απλά παρέα μου πχ μια στο τόσο για γυμναστήριο για έναν καφέ για κάτι χαλαρό όμως δημιούργησα και δυνατές φιλίες που με αγαπάνε και τις αγαπάω και με δέχτηκαν. Ώρες ώρες με πιάνει αυτή η ανασφάλεια όμως το να ανησυχείς δεν έχει και νόημα όλα φαίνονται. Γενικά μην αγχώνεσαι πάρε τον χρόνο σου και προσπάθησε να σκέφτεσαι έξω από τα γεγονότα και προσπάθησε να μην φοβάσαι και το να σε απορρίψουν γιατί συνήθως αυτός ο φόβος οδηγεί σε σχέσεις εξαρτήσεις που δεν περνάς καλά στην ουσία.