Να θυμηθούμε και την υποβοηθούμενη ευθανασία του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου τον Σεπτέμβριο του 2016, όπου ο άνθρωπος αυτός θέλησε να πεθάνει με αξιοπρέπεια, όπως και έγινε και που μετά την κηδεία του με εισαγγελική διαταγή διατάχθηκε η (αναξιοπρεπής) εκταφή του προκείμενου να εξεταστεί τοξολογικά και ιστολογικά για το αν του χορηγήθηκε ενέσιμο, φαρμακευτικό διάλυμα το οποίο προκάλεσε τον θάνατο του.(Ο άνθρωπος άφησε πίσω του επιστολές και βίντεο που εξηγούσε όλους τους λόγους της σεβαστής και αξιοπρεπούς απόφαση του).Ο Αλέξανδρος Βέλιος ήταν ένθερμος υποστηρικτής των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Υπερασπίστηκε με σθένος μέχρι τέλους, το δικαίωμα που έχει ο κάθε άνθρωπος στο να επιλέγει τον τρόπο με τον οποίο θέλει να ζήσει, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θέλει να πεθάνει και μάλιστα ήταν υπέρμαχος της ευθανασίας. Τον τελευταίο καιρό είχε δηλώσει δημόσια πως θα έκανε και ο ίδιος ευθανασία, προτού τον συνθλίψει κυριολεκτικά ο καρκίνος.‘Εγραψε και ένα δοκίμιο 64 σελίδων, πάνω στα μεγάλα θέματα της ζωής και του θανάτου, στο οποίο αφηγείται μεταξύ άλλων την προσωπική του ιστορία και κάνει έναν πολύ σύντομο και περιεκτικό απολογισμό ζωής, ενώ κάνει αναφορά και στα θρησκευτικά, κοινωνικά και ιατρικά ταμπού που καθιστούν την ευθανασία μια τόσο περίπλοκη υπόθεση. Στις 15 Ιουλίου είχε κάνει και την παρουσίαση του βιβλίου του «Εγώ και ο Θάνατός μου» στο Ίδρυμα Μιχάλης ΚακογιάννηςΑνέφερε μεταξύ άλλων: «Η ζωή είναι μία συλλογική πορεία, ακόμα και για τον πιο μοναχικό άνθρωπο. Ο θάνατος, αντίθετα, είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση, επιλογή και απόφαση: το δικαίωμα στο θάνατο συνιστά για μένα το πιο θεμελιώδες ίσως ανθρώπινο δικαίωμα. Σ’ αυτό αποκορυφώνονται η ατομική ελευθερία και η ελευθερία της βούλησης, ο απογαλακτισμός του ανθρώπου από κάθε – θεϊκό, κοινωνικό ή άλλον- καταναγκασμό. Γι’ αυτό ακριβώς το καταπολεμούν όλες οι εξουσίες».
